آنچه از امام فجرآفرین آموختیم...

گروه فرهنگی «خبرگزاری دانشجو» - سید محمد مهدی موسوی؛ 1- «ما در ابتدای راه مبارزه هستیم»؛ گر چه بیش از سه دهه از این فرمایش حضرت روح الله می گذرد، اما گویی هنوز هم تازگی دارد؛ البته در این زمانه بخصوص، به آن کلام صادر شده از امام عزیز بیش از پیش باور پیدا کرده ایم که این مبارزه کماکان ادامه دارد، مادامی که حق و باطلی هست و میان آنها جنگ و جدالی برقرار ...؛ داستان ادامه داری که از ابتدای خلقت میان اعضای حزب الله با جنود شیطان وجود داشته و دارد.
 

2- امام (ره) به ما آموخت که تا مبارزه هست، دشمنی ها را پایانی نیست، چه از ناحیه شیطان بزرگ باشد و چه نوچگانِ دشداشه پوش همین دور و بر خودمان. لاجرم در برابر این دشمنی ها باید ایستاد و مقاومت کرد و در شرایطی که دشمنان، تخریب اقتصاد ما را نشانه رفته اند، ما نیز باید با پایبندی به اصول اقتصاد مقاومتی به دفاع برخیزیم و با صبر و بصیرت انقلابی خود، قلب ولی عصر (عج) و نایب برحقش را شاد کنیم.
 

3- چه کسی است که نداند مقاومت و مجاهدت در گستره عروس هزار داماد دنیا آن هم با وجود شیاطین انسی ای که روی شیاطین جنی را هم سفید کرده اند، با بی تفاوتی و بی خیالی و راحت طلبی همخوانی ندارد.
 

قلم به دست متعهدی می گفت: «تمدن غرب سودای آرامش دارد و با هر چه راحتی اش را بر هم زند، ستیز» این گونه اگر باشد که هست آیا می توان بی خیال شد و غفلت کرد. پاسخ اگر منفی است که هست باید یک «یا علی» گفت و دست بر زانو زد و بلند شد و با اتکای بر خدا و توسل بر خوب ترین بندگانش (ائمه اطهار (ع))، ثابت کرد که ما میراث داران ابوذر و سلمان، مردِ مردستان عمل هستیم، گر چه گاهی شعارزدگی ها گولمان می زند و خیال بر مان می دارد که همین ها کافی است و باید در این روزگار کلاه خودمان را فقط سفت و محکم بچسبیم، بقیه به ما چه!
 

4- برخلاف یاوه گویی های عده ای، انقلابی بودن را با عقلانی رفتار کردن و امروزی بودن تضادی نیست که اگر به زعم عده ای هست، ریشه در باور و تفکر غلطی دارد که پیدا کرده ایم و گرنه راه همان است که امام فرمود و امروز رهبرمان مدام آن را به ما یادآوری می کند تا مبادا از صراط مستقیم خارج شده و در کج راهه های انحراف و خودبینی و ظاهرگرایی بیفتیم!
 

یادمان نرفته کلام پیر جماران را که می گفت:  «ما آمریکا را زیر پا می گذاریم»؛ به عقلانی ترین شیوه ممکن نیز این را می گفت، اما عقلانیتی که روح ایمان و خداترسی در آن موج می زد و نه آن گونه که باب یانکی های از خدا بی خبر و صهیونیست های نژادپرست باشد.
 

5 - خدای تبارک و تعالی این فرصت را به ما داد تا دهه فجری دیگر را به نظاره بنشینیم و سالگرد تحقق معجزه موسوی گونه امام را جشن بگیریم. روی سخن به اختصار فقط این است که دهه فجر بی گمان، فقط موسم جشن ها و همایش ها نیست، بلکه از رهگذر همه این ها فرصتی است تا دیگر بار بیندیشیم که پس از گذشت سی و اندی سال در کجای انقلابی گری هستیم و تا چه حد به آرمان های خود وفادار مانده ایم و اساساً کارنامه مان در این باره راضی کننده هست یا ...؟!
 

از پیِ این سوالات، خوب است چنین تلنگری نیز برایمان ایجاد شود که آیا اقتضائات زمانه توانسته رنگ و بوی آرمان های انقلابی مان را بزداید و یا آن را کمرنگ کند یا خیر؟
 

ده، دوازده روزی که از بهمن می گذرد، نمی دانم چرا در نوستالژی بازی سرودهای ماندگار آن ایام به یاد دکلمه معروف یکی از همین سرودها می افتم که «تا آخرین نفس، راهت را ادامه خواهیم داد ای شهید»؛  امید که این گونه باشد و سرنوشتمان در مواجهه با یاران سفر کرده شرمساری نباشد، انشاالله.