گروه فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»، بعد از سلسله برنامه‌های ضد فرهنگی اجرا شده در دانشگاه حکیم سبزواری که از بارزترین آنها می توان به تئاتر ضدانقلابی چند ماه پیش اشاره کرد، در روزهای 15 و 16 اسفند ماه جاری برنامه ای روی سن رفت که بخش هایی از آن مایه تاسف و البته تامل بسیاری در باب فرهنگ و هنر بود.
این برنامه ها در حالی در این دانشگاه روی سن می رود که اکثر مسئولان فرهنگی این دانشگاه در سطح کشور به عنوان فعال فرهنگی برتر و یا نمونه انتخاب می شوند!
پخش آهنگ DJ aligator با مضمونی جنسی در قسمتی از جشن 15 اسفند در حالیکه عکس امام (ره)، رهبر انقلاب و شهدا در بالای دیوار سالن قرار داشت، جای تاسف دارد؛ با پخش این آهنگ فضای آمفی تئاتر بیشتر شبیه پارتی های شبانه بود تا یک جشن دانشگاهی.
رقص موقتی تعدادی از دانشجویان نیز بر این بهت و تاسف افزود، به طوریکه که اتاق فرمان مجبور به کم کردن صدای آهنگ شد، ولی باز هم صدای DJ بر فضای دانشکده ادبیات طنین انداز بود و کلمات شرم آور لاتین این ترانه فضا را برای هرچه بدتر کردن برنامه مهیا ساخت. (برای شنیدن قسمت هایی از این برنامه اینجا کلیک کنید)
در 16 اسفند نیز به طور مشابه ولی با قباحتی بیشتر برنامه هایی اجرا شد که نشان می دهد برخی مجموعه ها و مدیران فرهنگی نه تنها مفهوم فرهنگ و کار فرهنگی و هنری را نمی دانند، بلکه گاهی اوقات با تصور خدمت به اسلام، فرهنگ اسلامی را تخریب می کنند.
بیش از 80 درصد برنامه های این جشن با آهنگ های تند و لهوی اداره می شد. در یک قسمت از این برنامه، فرد مقلد صدا که به گفته خود در صدا و سیمای خراسان رضوی فعالیت می کند، با تقلید صدای دو تن از زنان مشهور خواننده که ابتذال هنری آنها بر همگان مبرهن است، موجب تاسف برخی از افراد حاضر در سالن شد، به طوریکه تعدادی از آنها خواستار برداشتن عکس امام و رهبری از دیوار سالن آمفی تئاتر شدند.
در هر دو جشن از اشارات جنسی متعددی که ابزار بسیاری از هنرمندان غربی و شرقی برای جذب مخاطب است، بهره جسته و در فضایی مختلط، الفاظی به کار برده شد که قلم از نوشتن آن شرم دارد.
وجود کتاب قرآن بر روی سن اجرای برنامه های مذکور نیز تاییدی بر عمل نکردن و نداشتن ایمان قلبی به قرآن به عنوان کتاب زندگی و کتاب هر آنچه که ما در کارهای فرهنگی به آن نیاز داریم، می باشد.
آنچه می توان از این دو جشن نتیجه گرفت، این است که برخی از متولیان فرهنگی (وزارتی و یا دانشگاهی) آن طور که باید در چارچوب احکام اسلامی حرکت نمی کنند و هنر خنداندن و شاد کردن اسلامی را بلد نبوده و از هر وسیله ای برای مقصود خود که همراه با توجیهاتی از قبیل ایجاد فضا برای تخلیه انرژی دانشجویان است، استفاده می کنند.
این گونه افراد هنر را با همان قالب غربی آن که آلوده به مسائل جنسی و رقص و پایکوبی و آهنگ های آنچنانی است، برای کارهای فرهنگی خود می خواهند تا در دانشگاه های حکومت اسلامی برای دانشجویان مسلمانی که می خواهند این کشور را اداره کنند، اجرا نمایند که البته باعث تضعیف توان روحی آنها و موجب ایجاد انحرافات فرهنگی در جامعه و نسل فعلی و البته نسل آینده می شوند و یا حداقل خواسته یا ناخواسته کمکی برای این مسئله می گردند.
سکوت برخی مجموعه های مذهبی نیز (همانند نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه حکیم سبزواری) باعث عادی شدن برخی برنامه های ضدفرهنگی شده و ما هر سال شاهد آن هستیم که برنامه های بدتری در دانشگاه اجرا می شود.
امید است بتوانیم از کتاب الهی و مفسران آن که همیشه در طول تاریخ سعی بر حفظ دین و تقویت دیانت مردم داشته اند، به نحو احسن استفاده کرده و جامعه و خصوصا دانشگاه را به سمت اسلامی شدن پیش ببریم.