میلاد عرفانپور در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»، گفت: انقلاب اسلامی یک انقلاب ذاتاً فرهنگی بود و ادبیات و فرهنگ ما به عنوان یکی از ظرفیت‌های اصیل انقلاب برای بارور کردن و پیش بردن مسیر انقلاب مدنظر بود؛ به این ترتیب شاعران برجسته‌ای مانند قیصر امین‌پور، سید حسن حسینی و سلمان هراتی که اوایل انقلاب گرد هم جمع شدند، راهی را باز کردند که قبل از این ناگشوده مانده بود، بنابراین حرکت فرهنگی انقلاب اسلامی در حوزه ادبیات، مدیون قیصر، سید حسن و سلمان است.
وی اضافه کرد: شاعرانی مثل قیصر انقلاب اسلامی را به انقلاب ادبی پیوند زدند و اگر این شاعران نبودند، چیزی به عنوان ادبیات انقلاب اسلامی با این شکوه شکل نمی‌گرفت.
این شاعر اضافه کرد: با وجود اینکه قیصر شخصیت عمیقی از حیث معرفتی، اخلاقی و علمی داشت، شعرش به زبان و از زبان مردم بود؛ او هم زبان عاطفی مردم را بلد بود و هم فرهنگ ملی و دینی ما را می‌دانست.
عرفانپور درباره تاثیر قیصر امین‌پور در شعر آیینی گفت: به نظر من شعر آیینی به آن معنای واقعی، شعری است دارای جنبه اخلاقی و اجتماعی که ذیل گفتمان و فرهنگ اسلام و انقلاب تعریف می‌شود؛ به این معنا قیصر ذاتاً شاعر آیینی بود و با این توضیح، قریب به اتفاق شعرهایش شعری آیینی است.
وی خاطرنشان کرد: قیصر در هر حوزه‌ای که قدم گذاشت موفق بود؛ هم غزل‌ها، هم رباعی‌ها و هم نیمایی‌های شاخصی داشت و نثرهای ادبی خیلی توانا و ارزشمندی می‌سرود که کتاب‌هایی مثل «طوفان در پرانتز» از این دست است.
شاعر مجموعه « بی‌خبری‌ها» در پایان یادآور شد: چون توان ادبی قیصر در اوج بود، در همه قالب‌ها موفق بود و ما از کمتر کسی شنیده‌ایم که بگوید او فقط در یک قالب یا یک حوزه موفق عمل کرده؛ به همین دلیل است که ما قیصر را در همه قالب‌ها شاعر می‌دانیم.