«سامان» و دانشگاهی بی سامان!

به گزارش خبرنگار علمی «خبرگزاری دانشجو»، دانشگاه پیام نور شهر سامان، در سال 86 با یک رشته و با 75 دانشجو فعالیت خود را آغاز کرد که این دانشگاه، اولین و تنها دانشگاه این شهر محسوب می شود.

سامان یکی از شهرستان های استان چهارمحال و بختیاری است. این شهرستان در فاصله ۲۲ کیلومتری شمال شرقی شهرکرد قرار دارد.

اما پس از گذشت شش سال از تاسیس دانشگاه، هنوز مشکلات زیربنایی بر سر راه دانشجویان است؛ مشکلاتی که می بایست سال ها پیش به آن فکر و رای رفع آن تلاش می شد.

چاله را بکن، بعد منار را بدزد!

در ابتدای تاسیس دانشگاه پیام نور سامان، کلاس ها در محل یک مدرسه راهنمایی تشکیل می شد و دانشجویان برای خودشان دانشگاه مستقل نداشتند، اما وعده های مسئولین نشان می داد که قرار است ساختمانی مجزا برای دانشگاه خریداری و مجهز شود؛ وعده ای که دانشجویانی که شهرشان تازه دانشگاه دار شده بود را بسیار خوشحال می کرد.

چند وقتی گذشت تا این که بالاخره ساختمانی با کاربری انبار آتش نشانی در نزدیکی گلزار شهدا مرمت و بازسازی شد و در اختیار دانشجویان قرار گرفت تا دانشجویانِ شهر سامان بتوانند بگویند دانشگاهشان ساختمانی مستقل دارد. ساختمانی که به همه چیز شبیه بود الا دانشگاه.

لطفی زاده، عضو هیئت موسس دانشگاه در این باره می گوید: «دانشگاه پیام نور سامان در سال 86 با همکاری پیام نور کشور، وزارت علوم و مسئولان استانی و با مساعدت امام جمعه وقت شهرسامان، بخشدار و شهردار و خیرین تشکیل شد که در ابتدا امکانات بسیار محدود و کم بود اما به تدریج بر تعداد دانشجویان افزوده شد».

شاید توقع بی جایی نباشد اگر انتظار داشته باشیم که پیش از تاسیس یک دانشگاه، زیرساخت های لازم مهیا و به مشکلات احتمالی بعدی فکر شود. چیزی که گویا در ابتدای تاسیس شعبه های مختلف دانشگاه پیام نور مورد غفلت واقع می شود که دانشگاه پیام نور سامان هم از این قانون تاسیس قارچ گونه شعبه های پیام نور مستثنا نماند.

حالا دانشگاه تاسیس شده بود و دانشجو پذیرفته بود اما ساختمانی مستقل نداشت؛ منار دزدیده شده بود، بدون آنکه چاله کنده شود!

این قضیه، مشکلات زیادی را برای دانشجویان ایجاد می کرد. کمبود جا باعث می شد نه تنها برنامه های فوق برنامه دانشگاه کنسل شود و در عمل برنامه ی خاصی وجود نداشته باشد، که کلاس های درسی هم تشکیل نشده و دروس به صورت خودخوان ارائه شود. اتفاقی که برای دروس تخصصی دانشجویان مشکلات زیادی ایجاد می کرد.

ساختمان جدید کلنگ می خورد

پس از گذشت مدتی، بالاخره کلنگ ساختمان جدید در نقطه ای پرت و دور از شهر( تقریبا وسط بیابان) خورده می شود و دانشجویان منتظرند تا عملیات ساخت آغاز شود. انتظاری که سالها به طول می انجامد!

کلنگ زنی، شروع ساخت، تکمیل و سفت کاری، افتتاحیه، بهره برداری و ورود وسایل و تجهیزات چیزی در حدود پنج سال طول می کشد و بالاخره ساختمان دانشگاه پیام نور، برای ورود دانشجویان آماده می شود.

لطفی زاده می گوید: «زمینی نزدیک به 1400 متر در 5 هکتار زمین در اختیار مسئولان دانشگاه قرار گرفت و ما توانستیم کلنگ یک ساختمان آبرومند در بهترین نقطه شهر سامان(!) را به زمین بزنیم.»

 
بالاخره طبق وعده ها، دانشجویان امیدوار بودند با شروع ترم اول سال تحصیلی 91-92 وارد ساختمان جدید شوند. وعده ای که باز هم محقق نشد و پاسخ مسئولین بهانه هایی از قبیل «هنوز خرده کاری های ساختمان مانده است»، «وضعیت تفکیک کلاس ها و اتاق های اداری مشخص نشده»، «مسیر مناسب سازی نشده»، «نگهبان ساختمان تامین نشده» و غیره بود.
 

دانشگاه راه اندازی می شود اما...

بالاخره ساختمان قبلی دانشگاه تخلیه می شود و دانشجویان با هزار امید و آرزو به ساختمان جدید نقل مکان می کنند و کمترین انتظارشان این است که مشکلات قبل را نداشته باشند.
 

ساختمان جدید دانشگاه، یک ساختمان دو طبقه است وسط بیابان. با توجه به این که در حال حاضر بین 500 تا 700 دانشجو در دانشگاه پیام نور سامان در رشته های تاریخ، مدیریت صنعتی، جهانگردی، حسابداری و غیره مشغول تحصیل هستند، ساختمان جدید گنجایش برگزاری همه ی کلاس ها را ندارد.

یکی از دانشجویان رشته حسابداری از برگزار نشدن کلاس هایشان گله می کند و می گوید: «به ما وعده می دادند که وقتی به ساختمان اصلی دانشگاه برویم، جا برای برگزاری کلاس زیاد است. اما این اتفاق نیفتاد و کلاس های دروس تخصصی ما هم برگزار نمی شود.»

طبق گفته ی دانشجویان این دانشگاه، ساختمان جدید پنج کلاس بیشتر ندارد و این تعداد کلاس به هیچ وجه جوابگو نیست.

آزمایشگاهی که سلف شد

دانشجویان دانشگاه پیام نور سامان، همه ی سختی های ساختمان قبلی را به جان خریدند به این امید که مشکلات با ساخته شدن ساختمان جدید حل شود. اما وقتی وارد ساختمان جدید شدند، فهمیدند خیلی از موارد لحاظ نشده و توجهی به آن صورت نگرفته است.

دانشجوی مدیریت صنعتی این دانشگاه می گوید: «فکرش را هم نمی کردیم که در دانشگاه جدید با مشکل کمبود جا مواجه باشیم. کمترین انتظارمان این بود که امکانات رفاهی بیشتری فراهم شده باشد. برای مثال دانشگاه سلف ندارد! یک آزمایشگاه بود که در آن چند میز و صندلی چیده اند و برای هر دو مورد از این فضا استفاده می شود. ساختمان جدید دانشگاه از شهر دور است و دانشجویان نمی توانند بین کلاس هایشان از دانشگاه به شهر بروند و برگردند. در خود دانشگاه هم فضایی برای استراحت تعبیه نشده است. برای فعالیت های فرهنگی هم فضای مناسبی در اختیارمان نیست».

به این مشکل آخری خیلی از دانشجویان اشاره می کنند. دانشجویان گله دارند که در دانشگاه فعالیت های فرهنگی انجام نمی شود. می گویند: «از شش سال پیش که دانشگاه تاسیس شده، شاید به جرات بتوان گفت جلسات شورای فرهنگی به اندازه ی انگشتان یک دست برگزار شده است. کارهای فوق برنامه عملا در دانشگاه تعطیل است و حمایت مادی و معنوی از اینجور فعالیت ها نمی شود.»

دانشگاه، کنار چراگاه!

همانطور که گفته شد دانشگاه از شهر بیرون بوده و این ساختمان در اصل وسط یک مرتع بنا شده است. دانشجویان دانشگاه پیام نور سامان در مسیر دانشگاه صحنه هایی همچون چراندن گله ی حیوانات اهلی و بعضا پرسه ی جانوران وحشی را در حوالی راه مشاهده می کنند.

مسیر منتهی به دانشگاه یک مسیر خاکی طولانی است که در هنگام بارندگی، این مسیر تماما گل الود می شود و همین موضوع، مشکلات بسیاری را برای دانشجویان ایجاد می کند.

دانشجوها می بایست کیلومترها با پای پیاده در این جاده راه بروند و در مواقع گل آلود بودن مسیر، تماما گلی و کثیف خواهند شد.

لطفی زاده در این باره می گوید که شهردار سامان با اعتبار 100 میلیون تومان قرار است آسفالت را انجام داده و به زیرسازی و ایجاد فضای سبز در دانشگاه و درختکاری و نهالکاری بپردازد.

وعده ای که هنوز محقق نشده و دانشجویان همچنان منتظر بهتر شدن اوضاع راه هستند.

از آن گذشته، دانشگاه هیچ امکاناتی را برای ایاب و ذهاب دانشجویان فراهم نکرده است. مینی بوس هایی که دانشجویان برای رسیدن به دانشگاه از آن استفاده می کنند تا لب جاده آن ها را می آورد و بچه ها مجبورند ادامه ی مسیر را با پای پیاده طی کنند.

یکی از دانشجویان می گوید وقتی به مسئولین دانشگاه و یا اساتید از طولانی بودن و پیاده روی های طولانی می گوییم می گویند: «ماشین شخصی بیاورید!»

مشکلات دیگر
به غیر از مشکلات راه و ساختمان، دانشجویان دغدغه دیگری هم دارند. دانشجوی اقتصاد این دانشگاه می گوید: «اساتید ما اغلب دانشجوی سال اول و دوم کارشناسی ارشد هستند؛ گاهی پیش آمده که خود استادها گفته اند ما فلان مبحث را نمی توانیم تدریس کنیم!»

پیگیری های خبرنگار خبرگزاری دانشجو برای پیدا کردن پاسخ این سوال که این دانشگاه چند عضو هیئت علمی دارد و سطح تحصیلی این اساتید به چه صورت است نتیجه ای نداد و ریاست دانشگاه پیام نور سامان، از پاسخگویی به این مسئله امتناع کرد.

مشکل دیگر دانشگاه، کمبود کادر اجرایی است. لطفی زاده می گوید: «دانشگاه به جز یک نفر رییس، یک مسئول آموزش، یک متصدی اداری، یک نگهبان و یک نظافتچی، نیروی دیگری ندارد و از این حیث دچار مضیقه است».

عدم همکاری مسئولان با تشکل ها از جمله بسیج، عدم وجود شورای فرهنگی مستقل و عدم حمایت مالی و معنوی از دانشجویان برای برگزاری برنامه های فوق برنامه و عدم پاسخگویی محترمانه و دوستانه به دانشجویان در مشکلات پیش آمده، از دیگر مسائلی است که نارضایتی هایی را در بین دانشجویان این دانشگاه ایجاد کرده است.

در حال حاضر دانشگاه پیام نور 500 تا 700 دانشجو از طریق دوره های رسمی و فراگیر پذیرش کرده است که این دانشجویان در رشته های مدیریت صنعتی، مدیریت جهانگردی، علوم اقتصادی، مهندسی صنایع، مهندسی مدیریت پروژه، ریاضیات و حسابداری مشغول تحصیل اند. با توجه به گذشت 6 سال از تاسیس دانشگاه، انتظار می رود مسئولان برای مشکلات دانشجویان چاره ای بیندیشند. مشکلاتی که به نظر نمی رسد رفع آنها سخت و غیرممکن باشد و رفع آنها، انگیزه ی دانشجویان را برای ادامه تحصیل و فعالیت های تحصیلی و فراتحصیلی بیشتر خواهد کرد. 

در فیلم زیر، وضعیت راه دانشگاه پیام نور را مشاهده می کنید: