گروه سیاسی «خبرگزاری دانشجو»؛ این روزها شاهد مرحله پایانی ماراتن انتخاباتی یازدهم ریاست جمهوری هستیم و کاندیداهای تایید صلاحیت شده، عملاً دو سه روزی است که تبلیغات انتخاباتی خود را در یک بازه زمانی حدوداً 20 روزه آغاز کرده اند.
ورای مباحثی از این جنس که کدام کاندیدا در ارائه برنامه ها و گفتمان انتخاباتی و در نهایت جلب آرای عمومی موفق تر خواهد بود و در بیست و چهارم خرداد ماه یا احیاناً یک هفته پس از آن، «پیروز رقابت» لقب خواهد گرفت، آن چه اهمیت فوق العاده ای دارد، برگزاری یک انتخابات پرشور و حماسی در سایه قانون مداری و اخلاق گرایی است.
بی گمان در فضای رقابت های انتخاباتی بیش از هر برهه دیگری نیازمند توجه عملی به آموزه های دینی و اخلاقی هستیم؛ آموزه هایی که در چنین آوردگاه مهمی به طور خاص می توان از آن به الزامات «تقوای سیاسی» تعبیر کرد.
مقام معظم رهبری مرداد ماه سال 81 در دیدار اعضای ستادهای نماز جمعه کشور در خصوص معنا و مفهوم تقوای سیاسی فرمودند: «تقواى سیاسى؛ یعنى هر کس که در کار سیاست است، سعى کند با مسائل سیاسى صادقانه و دردمندانه و از روى دل سوزى برخورد کند. سیاست به معناى پشت هم اندازى و فریب و دروغ گفتن به افکار عمومى مردم، مطلوب اسلام نیست. سیاست یعنى اداره درست جامعه؛ این جزو دین است. تقواى سیاسى، یعنى انسان در میدان سیاست، صادقانه عمل کند.»
در واقع التزام عملی به تقوای سیاسی ایجاب می کند که در میانه بازار داغ انتخابات و رقابت های پرشوری که وجود دارد، کاندیداها، هوادارانشان و به طور کلی عموم مردم پا را از دایره اخلاق و تقوا فراتر نگذارند و براساس ارزش ها و اصول دینی رفتار کنند. بخصوص که در چنین مواقعی زمینه تهمت و تخریب و بداخلاقی ها نیز بیش از هر زمان دیگری فراهم است.
اهمیت و ضرورت تقوا به ویژه در مناسبات سیاسی تا بدانجاست که سکان دار انقلاب، خطاب به نمازگزاران جمعه تهران در شهریورماه سال 88 تصریح کردند: « تقوا که نبود، دست و زبان انسان باز است، می تواند همه چیز بگوید، خلاف واقع می تواند بگوید، تهمت می تواند بزند، دروغ به مردم می تواند بگوید، نقض تعهدات می تواند بکند، دلبستگى به دشمنان صراط مستقیم می تواند پیدا کند. وقتى تقوا نبود، این جورى است. امیرالمؤمنین می فرماید: من سیاست را با تقوا انتخاب کردم، با تقوا اختیار کردم؛ این است که در روش امیرالمؤمنین، مکارى و حیله‌‌‌‌‌گرى و کارهاى کثیف و این چیزها وجود ندارد؛ پاکیزه است. »
بی شک تحقق هدف مهم سلامت رقابت های انتخاباتی منوط به رعایت اخلاق در این میدان پرجاذبه و در عین حال پرلغزش است، تا آن جا که توجه به مسائلی از قبیل پرهیز از دروغ، تهمت و افترا، تخریب، بزرگ نمایی مشکلات، اسراف، هزینه کردهای غیرشرعی و دادن وعده های غیرواقعی نمونه هایی از دغدغه هایی است که توجه به آنها می تواند متضمن سلامت انتخابات باشد.
صدالبته این اصول در سطوح مختلف رقابت انتخاباتی همچون تبلیغات، مناظرات و گفت وگوها و مصاحبه ها با رسانه های مختلف، یادداشت ها و تحلیل های مطبوعات وابسته به جریان های سیاسی و همچنین رقابت نزد طرفداران و هواداران باید مورد توجه جدی قرار گیرد.
از سویی باید به این نکته کلیدی هم توجه داشت که در عرصه تبلیغات انتخاباتی، جدای از مذموم بودن تخریب دیگران، اغوا و فریب مردم در معرفی خود و یا جریان همسوی سیاسی نیز امری حرام است و بر یک مسلمان فرض است که از چنین عمل بشدت پرهیز کند.
رهبر فرزانه انقلاب در این خصوص، رهنمودشان که در اردیبهشت ماه سال 88 بیان نمودند این است: «نامزدهای محترمی که تا کنون نام نویسی کرده اند و مشغول تبلیغات و اظهاراتی هستند، سعی کنند با انصاف عمل کنند. اثبات و نفی شان با توجه به حق و صدق باشد».
معظم له در همین رابطه بیان هشدارگونه ای دارند، آن جا که می فرمایند: « در انتخابات اگر بد عمل بکنیم، به هم بد بگوییم، با هم کینه ورزی کنیم، به یکدیگر تهمت بزنیم، بر خلاف قوانین و مقررات رفتار کنیم، این می تواند وسیله سقوط و ضعف و انحطاط باشد؛ دست خود ماست؛ امتحان الهی است.»
در هر صورت، آنچه گفتنی است اینکه تاکید بر حرارت و شور انتخاباتی و تلاش برای موفقیت سیاسی، نباید خدای ناکرده ما را در ورطه باطل بداخلاقی ها و بی تقوایی ها بیندازد که اگر این طور شد، شک نداشته باشیم که در هر صورت بازنده ایم