به گزارش گروه سیاسی «خبرگزاری دانشجو»، محمود احمدی‌نژاد رییس جمهور سابق طی نامه‌ای به روسای جمهور 76 کشور جهان به مناسبت پایان دوره ریاست جمهوری خود بر دوستی و مودت ملت و دولت ایران با این کشورها تاکید کرد.
متن پیام محمود احمدی‌نژاد خطاب به روسای جمهور این کشورها به شرح زیر است:
با سلام و احترام
ابتدا مایلم که مراتب ارادتم به شماها را مجددا ابراز نمایم و در پایان مسئولیت هشت ساله خود به عنوان رئیس جمهوری اسلامی ایران، یک بار دیگر بر دوستی و مودت بین دولت ایران و دولت شما و ملت ایران و ملت شما تاکید نمایم.
از خداوند بزرگ به خاطر اعطای فرصت‌های سازنده‌‌ای که در طول دوره‌های مشترک مسئولیت‌مان، برای ارتقای مناسبات، گسترش همکاری‌ها و بهبود روابط بین دولتها و ملت‌هایمان، به ما عطا فرمود سپاسگزارم.
بی‌شک خاطرات شیرین و فراموش نشدنی فراوانی از این دوره بر جای مانده است که با تداوم روند رو به تعالی ارتباطات متقابل جاودانه خواهند شد.
باید از شماها و دولت و ملتتان به خاطر حمایت‌ها و پشتیبانی‌های معنوی و اجرایی و تاکید بر حسن روابط و توسعه مناسبات همه‌جانبه تشکر کنم و از قصور احتمالی خود در این زمینه عذرخواهی نمایم.
اینجانب با اعتقاد عمیق و باور وثیق به ارزش‌های متعالی الهی-انسانی کوشیده‌ام تا نفیا و اثباتا با توجه به ضرورت استقرار و حاکمیت این ارزش‌ها در مناسبات ملی، دوجانبه، منطقه‌ای و جهانی، نسبت به سیاست‌های اعمالی و برنامه‌های اجرایی اتخاذ موضع نمایم. تلاش کرده‌ام تا دیدگاه‌های حق طلبانه، مواضع اصولی و سیاست‌های منصفانه را بر پایه عدالت و کرامت انسانی، در هر نقطه از جهان ستوده و مورد حمایت قرار دهم و در مقابل، مبانی و روش‌های ناعادلانه و غیراصولی را در هر سطحی ولو در حوزه مسئولیت ملی خود نپذیرفته و در مقام دفاع از همان عدالت و کرامت انسانی در برابر آنها ایستادگی کنم. عمیقا باور دارم که خداوند بزرگ ما انسان‌ها را برای عشق ورزیدن به ذات اقدسش آفرید و در این میان نژاد، رنگ، زبان و سرزمین نمی‌تواند وجه تمایزی در این حقیقت درخشنده محسوب شده و آدمیان را از هم جدا کند. بلکه عشق ورزیدن همه انسان‌ها به خدای واحد و یکتا، از آنان عاشقانی می‌سازد که نسبت به همه جلوه‌های وجود خدای بزرگ یعنی جهان هستی که مخلوق اوست، از روی عشق می‌نگرد. بدین ترتیب خدای بزرگ به همه مخلوقات عشق می‌ورزد و بدیهی است که چنین عشقی در مراتب بالاتری بین انسان عاشق خدا و سایر انسان‌ها ظهور خواهد کرد. بعید است ادعای عشق به خدا، با وجود تنفر مدعی نسبت به انسان و جامعه بشری پذیرفتنی باشد. بلکه به باور اینجانب، حقیقت ایمان به خدا را باید در عشق به انسان ها و احساس مسئولیت نسبت به سرنوشت آنها جستجو کرد. سعدی شاعر برجسته و بلندآوازه ایرانی این حقیقت بزرگ را به زیبایی پرداخته است:
به جهان خرم از آنم که جهان خرم از اوست عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست
تاکید بر ارزش‌های الهی-انسانی تنها راه رسیدن به تفاهم جهانی بر مبنای عدالت و کرامت انسانی است.
سلطه‌گری که در نقض آشکار با عدالت و کرامت است، شیطانی است و از این رو مخل سعادت بشر و تعالی جامعه است. منطق سلطه، منطق نقض حقوق جامعه و ایجاد سد و مانع در مسیر شکوفایی ظرفیت‌های الهی بشریت است. منطق سلطه ذاتا مشکل‌آفرین و بحران‌زاست. برای برون‌رفت از مشکلات گسترده‌ای که ملت‌ها با آن مواجه و از این بابت در رنجند، تنها راه، تاکید بر عدالت و مساوات و تضمین کرامت ذاتی انسان است و لازمه این امر، نفی سلطه و حذف برتری‌جویی‌هایی است که بشر را ستیزه‌جو و ستیزه‌خو می‌کند.
محترم شمردن حقوق افراد و ملل و یگانه خواندن‌شان و جایگاه همه دولتها و ملت‌ها در سایه نظام واحد و مشترک بین‌المللی می‌تواند از رهگذر اختصاص فرصت‌های برابر برای شکفتن استعدادهای خفته همه ملت‌ها و جوامع، به مظاهر جمود و خمود و انحطاط و سقوط و از آن جمله جهل، فقر، فساد و ستم پایان بخشد و چهره افسرده، ماتم‌دیده و بحران‌زده جهان امروز را به سرزندگی، شادابی، سرور، سلامت، بیداری، آگاهی و حس شیرین و جان‌بخش برخورداری و رضایت همگانی تحول بخشد. باید درک کرد که خدا ما را، با هم، در کنار هم و بلکه در مفهوم متعالی‌تری ما را برای هم آفرید. درک این معنا باید چنان باشد که در حرف و عمل به روشنی دیده شود و زمینه‌های بروز مظاهر متناقض منتفی گردد. از این رو مجاهدت همگانی برای تحقق جهانی زیبا بر پایه عدالت و کرامت مهمترین دستور کار مشترک همه ملت‌ها، دولتها و سازمان‌های بین‌المللی است. این امر مهم نیازمند مدیریتی کارا و سازنده است. به ویژه آنکه همچون گذشته، گروهی اقلیت که همواره از دسترنج دیگران بهره برده و می‌برند، در مسیر حضور و مشارکت فراگیر همه ملت‌ها برای شکل‌گیری جهانی واحد، سنگ‌اندازی کرده و می‌کنند. از این رو لازم است فرایند تحقق این هدف عظیم به خوبی و بر مبنای شاکله‌ای اصولی و متقن، مدیریت شود. شاید مهمترین مسئله در اینجا مسئله مدیریت باشد. انگیزه مشترک، درایت مشترک و نهایتا اقدام مشترک می‌باید در قالب ساز و کارهای مناسبی سامان یابد.
این امر نیازمند همفکری و همکاری جمعی است و این همکاری باید در فرایند مدیریتی مشترک تحقق یابد. بی‌شک مدیریت مشترک در چارچوب ارزش‌های مشترک انسانی، متضمن منافع همه ملت‌ها خواهد بود. تضمین منفعت همگانی، در مقیاس جهانی انگیزه‌بخش است و راه رسیدن به جهان عاری از ستم و تبعیض را روشن و هموار می‌سازد. ضرورت و امکان نظارت همگانی در جریان مدیریت مشترک، الزاما به ارتقای صلاحیت‌ها در مدیران و مجریان می‌انجامد و بدین ترتیب زمینه تحقق وعده الهی مبنی بر حکومت صالحان فراهم‌تر می‌شود. در این فرایند، درک قطعیت پیروزی صالحان و عدالت‌طلبان و شکست انحصار طلبان و سلطه‌گران به راحتی امکان‌پذیر است. جریان رو به کمال زندگی بشری چنین وحدت و تعاملی را گریزناپذیر کرده است و در گرو این حقیقت درخشان، آینده روشن بشری بی‌تردید بروز خواهد کرد. روند تعالی جوی امروز در نفی جنگ، تجاوز و سلطه و عزم ملت‌ها در نیل به آزادی و رهایی و احترام به ارزش‌های والای الهی-انسانی و به ویژه کرامت ذاتی بشر از چنین آینده‌ای، با امید بسیار، خبر می‌دهد.
اینجانب عمیقا به بهار همه ملت‌ها و به بهار همه انسان‌ها ایمان دارم و معتقدم که بهار جهان با آمدن جان جهان در راه است و همچنانکه در زمان مسئولیت خطیر خود بر این حقیقت پای فشرده‌ام، از این پس نیز در جهت کمک و همکاری برای تحقق این تکلیف بزرگ و فراگیر، ضمن اعلام آمادگی کامل، دست مودت و دوستی را به سوی شما دراز می‌کنم.
در پایان یکبار دیگر از جنابعالی و از دولت و ملت بزرگ به خاطر روابط حسنه و روح تعامل و همکاری صمیمانه سپاسگزاری نموده و آینده بهتر دو ملت و همه ملت‌های جهان را از خداوند بزرگ مسئله می‌کنم.
محمود احمدی‌نژاد
این پیام به روسای جمهور کشورهای فوق ارسال شده است:
1-افغانستان
2-پاکستان
3-ترکمنستان
4-تاجیکستان
5-قزاقستان
6-آذربایجان
7-ژاپن
8-ترکیه (رئیس جمهور و نخست وزیر)
9-عراق (رئیس جمهور و نخست وزیر)
10-سوریه
11-هند
12-تایلند (پادشاه و نخست وزیر)
13-بنگلادش
14-ویتنام(رئیس جمهور و نخست وزیر و رئیس کنگره خلق)
15-کره شمالی
16-مالزی
17-قطر
18-اندونزی
19-برونئی
20-عمان
21-امارات
22-کویت
23-لبنان
24-سریلانکا
25-مغولستان
26-روسیه
27-چین
28-قرقیزستان
29-ازبکستان
30-سودان
31-الجزایر
32-موریتانی
33-جمهوری دموکراتیک کنگو
34-زیمبابوه
35-آفریقای جنوبی
36-مالی
37-آنگولا
38-نیجر
39-نیجریه
40-بنین
41-کومور
42-تانزانیا
43-بورکینافاسو
44-بروندی
45-جیبوتی
46-اریتره
47-اتیوپی
48-سیرالئون
49-غنا
50-گینه
51-گینه بیسائو
52-مالاوی
53-سومالی
54-تونس
55-اوگاندا
56-سنت وینسنت گرانادیس
57-ونزوئلا
58-اکوادور
59-برزیل (رئیس جمهور فعلی،سابق)
60-بولیوی
61-آرژانتین
62-پرو
63-ترینیدادو توباگو
64-سورینام
65-پاراگوئه (رئیس جمهور قبلی)
66-کوبا
67-شیلی
68-دومینیکن
69-گویان
70-هائیتی
71-مکزیک
72-نیکاراگوئه
73-پاناما
74-بلاروس
75-بوسنی هرز گوین
76-واتیکان
منبع:فارس