حجت‌الاسلام سرلک:
به گزارش خبرنگار «خبرگزاری دانشجو» از مشهد، حجت‌الاسلام سرلک امروز در سخنانی در خصوص سبک زندگی اسلامی در حرم مطهر امام رضا (ع) بیان داشت: انسان تا باور نکند باید به دنیای دیگر برود، سبک زندگی درستی نخواهد داشت.
وی افزود: اساسا اگر بخواهیم سردربیاوریم که زندگی کردن در سایه اسلام چگونه است، باید متوجه زندگی با تقوا شویم و زندگی در پرتو تقوا یعنی اینکه بدانیم خداوند هیج نیازی به ما و تقوای ما ندارد.
این کارشناس مسائل اخلاق مدعی بودن انسان‌ها را ریشه تمامی اشتباهات دانست و گفت: اگر با این تفکر وارد عرصه تقوا شویم که در تمام مراحل زندگی به خداوند نیازمند هستیم و تنها بی‌نیاز مطلق، خداوند است؛ آنگاه به آن عرصه از تقوا رسیده‌ایم که با شور و شوق زندگی خود را سپری کنیم.
سرلک به داستان حضرت یوسف(ع) در قرآن اشاره و بیان داشت: آن کسی که کیل را به داخل کیسه برادران یوسف انداخت خود او بود، ما باید این را بدانیم خداوند و احزاب پیامبر (ص) خودشان کیل محبت را در دل ما کاشته‌اند و هر لحظه بخواهند از این طریق مار را امتحان می‌کنند.
وی انسان را به نیازمندی‌هایش وابسته دانست و گفت: زمانی که انسان بداند همیشه نیازمند و خداوند مکان ناز است، ادعاهاش کنار می‌رود.
این کارشناس مسائل اخلاق در این خصوص انسان را به تکدی‌گری در درگاه خداوند تشبیه و بیان داشت: شما زمانی که نیازمندی را می‌بینید هیچ گاه از او تصور یک انسان طلب کار و زورگو نخواهید داشت، رندی فرد نیازمند در این است که مدام از احتیاج خود با گردنی کج و دلی شکسته حرف بزند و پس از آنکه محبت را یافت کرد، زبان تشکر زیبای داشته باشد، این باید حالت ما انسان‌ها در برابر خداوند باشد.
سرلک به فرمایش امام علی (ع) در خصوص انسان‌های باتقوا اشاره و افزود: امام علی (ع) فرمودند انسان‌های باتقوا در مسیر گرفتاری‌های زندگی خود به ما رو می‌کنند و ما مسیر عبور را برایشان نشان می‌دهیم، این روایت نشان می‌دهد مصیبت‌های ما، ما را به جایی خواهند رساند که گاهی نماز شب‌ها توان این امر را ندارند.
وی گفت: زمانی که گرفتار می‌شویم و عرصه را تنگ می بینیم، تنها راه نجات این است که به یک مسئله بزرگتر فکر کنیم.
این کارشناس مسائل اخلاق راه نجات از بلاها را توسل به جایگاهی بالاتر از آن بلا دانست و افزود: اینکه انسان تصور کند عظمت‌های بالاتر از بلای گرفتار شده را می‌تواند تحمل کند، راه خروج و آرامش را پیدا کند.
سرلک در این خصوص خاطره‌ای از شهید آوینی بیان کرد و گفت: زمانی همسر شهید آوینی به ایشان می‌گویند خانه‌مان نسبت به تهران چه قدر کوچگ است و او در پاسخ می‌گوید خانه ما نسبت به تهران، تهران نسبت به ایران، ایران نسبت به جهان و جهان نسبت به کهکشان راه شیری بسیار کوچک است؛ پس از این صبحت شهید آوینی، همسر ایشان در برابر این عظمت جهان دیگر از کوچکی منزل خود حرفی نمی‌زند.
وی به خطبه مستقیم حضرت علی (ع) در خصوص انسان‌های شکیبا اشاره کرد و بیان داشت: مولا علی(ع) می‌فرمایند: انسان‌های شکیبا روزگارانی کوتاه را تحمل می‌کنند و در برابر مصایب صبر می‌کنند؛ چراکه می‌دانند پس از این دوران کوتاه خوشبختی‌های دوران طولانی بهشت در راه است.
این کارشناس مسائل اخلاق ادامه داد: مردم ما باید بدانند زندگی مصداق این شعر است؛ «ای دل جهان به کام تو شد شد، نشد نشد» چرا مردم ما این قدر زندگی را سخت می‌گیرند تا آنجا که با کوچکترین بلایی خداوند و پیغمبر (ص) او را کنار می‌گذارند و توان اینکه بلا را کوچک کنند، ندارند.
سرلک راه کنار آمدن با بلاها را انس با مرگ دانست و افزود: مرگ انسان را از بسیاری از گناهان، معصیت‌ها و بلاها درو می‌کند؛ اما باید به خاطر داشت با مرگ انس بگیریم نه اینکه آن را از خدا طلب کنیم.
وی در ادامه به فرموده حضرت علی(ع) در ارتباط با مرگ اشاره و افزود: علی (ع) می‌فرمایند: من انسم با مرگ خیلی بیشتر از بچه و سینه مادر است و این نشان می‌دهد حضرت علی (ع) به طور طبیعی و عاشقانه به یاد مرگ هستند.
این کارشناس مسائل اخلاق به ماجرای دعوت پرجاذبه زلیخا از حضرت یوسف(ع) در قرآن اشاره کرد و بیان داشت: آنجا که زلیخا از چشمان یوسف تعریف می‌کند، او را به سمت خود می‌خواند؛ حضرت یوسف(ع) به زلیخا می‌گوید اولین چیزی که پس از مرگ از دست خواهم داد، همین چشمان است و این چنین با یاد مرگ از افتادن به گناه جلوگیری می‌کند.
سرلک نزدیکی مرگ به انسان‌ها را با مثالی از حضرت صادق (ع) ادامه داد و افزود: از حضرت صادق (ع) می‌پرسند، چرا زمانی که برخی می‌میرند چشمان آنها باز است، امام فرمودند؛ این افراد در لحظه دیدار حضرت عزرائیل حتی فرصت چشم بستن هم پیدا نمی‌کنند، این نشان می‌دهد مرگ تا این اندازه به ما نزدیک است.
وی در پایان انسان‌های باتقوا را در بیان حضرت علی(ع) مشتاقان به مرگ دانست و خاطرنشان کرد: حضرت علی(ع) می‌فرمایند، انسان‌های باتقوا مشتاق رفتن از این عالم هستند و این نشان می‌دهد آنهایی که طوری زندگی می‌کنند که انگار نمی‌خواهند بمیرند و طوری می‌میرند که گویا هرگز زندگی نکرده‌اند، از تقوای الهی دور مانده‌اند.
ارسال نظرات