آیا مستندی که سوابق انقلابی رئیس جمهور را تبیین کرده آنقدر هولناک است؟!

به گزارش خبرنگار «خبرگزاری دانشجو» از اراک، بسیج دانشجویی دانشگاه اراک، بیانیه ای در خصوص ساخت مستند «من روحانی هستم» و  عدم تحمل منتقدان دولت صادر کرد.

متن کامل این بیانیه به شرح زیر است:
 

بسم الله الرحمن الرحیم
«بسیار خوشحالم امروز انتقاد از دولت ساده انجام می‌گیرد و سایت‌های منتقدان، برنامه‌های صدا و سیما و روزنامه‌های آن ها هرچه بخواهند می‌نویسند و می‌سازند.»
 

 رئیس جمهور، دکتر حسن روحانی
 

با روی کارآمدن دولت تدبیر و امید و دادن شعار آزادی و تحمل منتقدان از سوی رئیس جمهور انتظار می رفت که همچون گذشته منتقدان با آرامش خاطر و به دور از هوچی گری ها و هجمه های رسانه ای طیف مقابل بتوانند از این طریق به دولت کمک کنند؛ چرا که به قول روحانی «نقد دلسوزانه راه بهتر را به دولتمردان معرفی می کند».

متاسفانه از ابتدای کار دولت، روند حذف روزنامه های منتقد از سوی دولت پیگیری شد و در همین راستا هفته نامه های 9 دی و یالثارات توقیف و به برخی روزنامه های منتقد مثل وطن امروز تذکراتی داده شد که به گفته صاحب امتیاز روزنامه وطن امروز، فقط 11 شکایت از سوی شورای عالی امنیت ملی روانه این روزنامه شده است و هفته نامه «9 دی» به دلیل انتشار یادداشت هایی در انتقاد از اخراج دانشمندان هسته ای و نقد توافقنامه ژنو و جابجایی های زیاد در دولت توقیف شده بود؛ این اقدامات در حالی است که رئیس جمهور تاکید دارد: بگذاریم میدان قلم و بیان میدانی باز باشد تا حقایق برای مردم و جامعه تبیین شود؛ منتقدان و مخالفان این دولت آزادند و آزاد خواهند بود.

وزیر ارشاد در جواب به چرایی این روند از سوی دولت گفت: «ادبیات این روزنامه ها در شان جمهوری اسلامی نبود.» همچنین علی جنتی پس از توقیف روزنامه های آسمان و بهار که حکم اسلامی قصاص و ولایت امیر المومنین (ع) را زیر سوال برده بودند، گفت: بنده به عنوان عضو هیات نظارت بر مطبوعات مخالف توقیف روزنامه بهار بودم(!) اما حال از وزیر ارشاد سوال این است که آیا زیر سوال بردن احکام صریح اسلام در شان جمهوری اسلامی است؟ آیا اینگونه اظهارات جنابعالی ذهن را به این سمت سوق نمی دهد که شما در جهت جناحی عمل کردن دولت در فضای رسانه ها و تامین خواسته های طیف افراطی جریان اصلاح طلب قدم برمی دارید؟

عرصه دیگر عدم تحمل منتقدان، توافقنامه ژنو است. رئیس جمهور منتقدان ژنو را کم سواد خواند و از دانشگاهیان و دانشجویان درخواست کرد تا در مقابل این «کم سوادان» به میدان بیایند و به حمایت از آنچه وی «دستاورد» می خواند، بپردازند. در بسیاری از دانشگاه ها از جمله دانشگاه اراک برنامه هایی که با عنوان نقد توافقنامه ژنو بود، لغو شد و به ناچار بسیاری از این برنامه ها به صورت خصوصی برگزار شد و این روند تا آنجا ادامه یافت که بعضی از منتقدان توافقنامه از سوی شورای عالی امنیت ملی مورد شکایت قرار گرفتند.

بسیاری از فعالان رسانه ای معتقدند رسانه های منتقد جای خود را از دست می دهند؛ بطوری که در برخی جلسات حاشیه هیات دولت فقط خبرگزاری‌ها و روزنامه‌های همسو با دولت دعوت می‌شوند و از دعوت برخی خبرگزاری‌ها و رسانه‌هایی به عنوان «منتقد» و «غیرهمسو»، از سوی نهاد ریاست‌جمهوری خودداری می‌شود و در سفر اخیر رئیس جمهور به استان سیستان و بلوچستان فقط تعدادی معدود از رسانه های همسو با دولت برای پوشش این سفر دعوت شده بودند.

اما موضوعی که چند روز است فضای رسانه ای کشور به آن می پردازد، مستند «من روحانی هستم» است. قضیه از این قرار است که تعدادی از دانشجویان با ساخت مستندی از زندگی حسن روحانی، قصد معرفی سوابق انقلابی روحانی را به مردم بخصوص جوانان و دانشجویان داشته اند که این مستند به مذاق برخی دولتمردان و بخصوص حامیان رسانه ای دولت خوش نیامده تا آنجا که آشنا، مشاور رئیس جمهور می گوید: «آمران و عاملان تولید و توزیع بسته های تخریبی و تله های انفجاری(!!) باید آمادگی داشته باشند تا پاسخگوی اعمال خود در محکمه افکار عمومی باشند. !!!»

اما واقعا هدف از این هیاهوها چیست؟ آیا واقعا مستندی که سوابق انقلابی رئیس جمهور را تبیین کرده، اینقدر هولناک است؟ آیا این جنجال رسانه ای برای امتیازگیری در بازی های سیاسی طراحی نشده است؟!

به نظر می رسد هدف اصلی از این همه هیاهو، جدای از محتوای مستند، سنگین کردن فضا علیه جریان منتقد است؛ بطوری که نه سازندگان این مستند و نه هیچ کس دیگری جرات به انجام کوچکترین انتقادی نکند؛ اما سخنی کوتاه به سازندگان مستند و همه کسانی که در راه حق تلاش می کنند، این است که «نهراسید که نمی هراسید، کمربندهاتان را محکم کنید … می خواهند شما را زیر چکمه های خود خرد کنند و آخ هم نگویید. امروز روز مقاومت است. صحیفه امام ج21 ص12»