به گزارش گروه بین الملل«خبرگزاری دانشجو»؛ به نقل از العالم، در پانزدهم می سال 1948 بیش از 900 هزار فلسطینی از خانه و کاشانه رانده شدند و از آن زمان مردم فلسطین همه ساله در این روز به منظور گرامیداشت یاد و خاطره قربانیان فاجعه اشغال فلسطین مراسم های متعددی برگزار می کنند.
اکنون فلسطینیان بیشترین آمار آوارگان جهان را به خود اختصاص داده اند و پیش بینی می شود که تعدادشان تا پایان سال 2020 به 7 میلیون و 200 هزار نفر برسد.
آوارگان فلسطینی در 58 اردوگاه زندگی می کنند که 10 اردوگاه در اردن، 9 اردوگاه در سوریه، 12 اردوگاه در لبنان، 19 اردوگاه در کرانه باختری و 8 اردوگاه در غزه قرار دارد.
سازمان ملل آژانس ویژه ای امداد رسانی و کاریابی برای آوارگان فلسطینی جهت کمک به آنان در این اردوگاه ها تاسیس کرد.
سازمان مرکزی آمار اعلام کرد که 5 میلیون آواره در کشورهای عربی به سر می برند که بیش از دو میلیون تن آنان در اردن، 520 هزار تن در سوریه، 450 هزار تن در لبنان، بیش از 850 هزار نفر در کرانه باختری و یک میلیون و 200 تن در نوار غزه زندگی می کنند.
جدای از آن هزاران تن دیگر هم در سراسر جهان به ویژه آمریکای لاتین و آمریکا و دیگر کشورها به سر می برند که بر اساس آمارهای فلسطینی به 655 هزار نفر می رسد.
سازمان مرکزی آمار فلسطین با انتشار گزارشی تاکید کرد: 66 درصد فلسطینیان ساکن سرزمین های اشغالی 48 از خانه و کاشانه شان رانده شدند.
در بخش دیگر گزارش این سازمان می خوانیم: بر پایه گمانه زنی و برآوردهای سازمان ملل در سال 1950، نزدیک به 957 هزار عرب فلسطینی از سرزمین های اشغالی 48 آواره شدند.
در این گزارش خاطرنشان شده است: آوارگان فلسطینی مقیم کرانه باختری در آغاز سال 2012 تقریبا 1/17 درصد کل آوارگان دارای پرونده در این آژانس را تشکیل می دهند حال آنکه آوارگان فلسطینی ساکن نوار غزه 8/23 درصد کل آوارگان دارای پرونده در این آنروا را تشکیل می دهند.
در سطح کشورهای عربی، میزان آوارگان فلسطینی دارای پرونده در آنروا در اردن به 40 درصد و 10 درصد در سوریه می رسد.
منشور ملی فلسطین، آوارگان فلسطینی را شهروندان عربی می داند که در سال 1947 به صورت عادی در فلسطین اقامت داشتند که برخی از آنجا اخراج شدند و برخی دیگر در آنجا ماندند و هر عرب فلسطینی پس از این تاریخ در داخل فلسطین یا خارج آن فلسطینی می باشد.
متن تعریف ارائه شده از سوی آنروا در مورد آوارگان فلسطینی: هر فرد فلسطینی که محل اصلی سکونت آن در فاصله سال های ژوئن سال 1946 یا می 1948 فلسطین باشد و محل سکونت و زندگی و درآمد خود را از دست بدهد و به خاطر وقوع جنگ میان اسرائیل و اعراب یکی از کشورهای همسایه فلسطین که آنروا در آنها خدمات ارائه می دهد مهاجرت کند و نسل این آواره می تواند از این خدمات بهره مند گردد.
بر پایه این تعریف، اردوگاه در حقیقت یک قطعه زمین است که کشور میزبان به منظور اسکان آوارگان فلسطینی آن را تحت تصرف آژانس قرار داده است.
فقر و تراکم جمعیتی و شرایط رقت بار و نبود زیر ساخت ها و تاسیسات مناسب نظیر خیابان و شبکه آب فاضلاب مشخصه های بارز اردوگاهها می باشد.
آنروا به بیش از 5 میلیون و 27 هزار آواره فلسطینی در نوار غزه و سوریه و اردن و لبنان و کرانه باختری کمک ارائه می کند.
بیش از یک میلیون آواره فلسطینی دارای پرونده در آنروا در غزه زندگی می کنند که نیمی از آنان تقریبا در میان 8 اردوگاه شاطی، البریج، دیر البلح، جبالیا، خان یونس، رفح، المغازی، النصیرات به سر می برند.
در کرانه باختری 850 هزار آواره فلسطینی دارای پرونده در آنروا وجود دارد که یک چهارم آنان در 19 اردوگاه رسمی زندگی می کنند و بقیه در شهرها و روستاهای کرانه باختری به سر می برند.
برخی از این اردوگاه ها در فاصله کمی از شهرک های اصلی قراردارند حال آنکه برخی دیگر در مناطق روستایی ایجاد شده است.
در لبنان نزدیک به 450 هزار آواره دارای پرونده می باشد که 12 اردوگاه به سر می برندو تمامی اردوگاه های داخل ا ین کشور با مشکلات خطرناکی از جمله فقر و بیکاری و شلوغی مواجه هستند.
آوارگان فلسطینی تقریبا 10 درصد جمعیت لبنان را تشکیل می دهند و این آوارگان فاقد حقوق مدنی و اجتماعی هستند.
در اردن بیش از 2 میلیون آواره زندگی می کند و تمامی آوارگان در اردن حکم شهروند را دارند.
در سوریه بیش از 520 هزار آواره فلسطینی در 9 اردوگاه به سر می برند، آوارگان فلسطینی در سوریه و شهروندان سوری از حقوقی برابر برخوردارند.
آوارگان سوریه به خاطر شرایط بحرانی این کشور در وضعیت رقت باری به سر می برند.
ارسال نظرات