گزارش «خبرگزاری دانشجو» از فعالیت دانشجویان جهادگر بیرجندی؛
به گزارش گروه دانشگاه های کشور «خبرگزاری دانشجو»، کمک به محرومان و نیکوکاری، پیام جاودانه همه ادیان الهی است در این میان، دین اسلام، تنها مکتبی است که به شکلی کاملاً متعادل بر کمک به محرومان و مستضعفان تأکید دارد. خداوند نیز در قرآن کریم با سفارش مؤمنان به عدل و احسان میفرماید: «همانا خداوند، آفریدگان را به عدل و احسان فرمان میدهد.
کمک به محرومان در سخنان پیشوایان معصوم نیز وظیفهای انسانی و دینی دانسته شده است. امام علی علیهالسلام ، نشست و برخاست با فقیران را موجب افزایش روحیه شکرگزاری در انسان میداند و میفرماید: «همنشین نیازمندان باش تا شکرت افزون گردد.
رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم نیز فرمود: "هر که در راه حاجتبرادر مؤمنش ساعتى از شب یا روز گام بردارد، خواه آن حاجت را برآورد یا نه، براى او از اعتکاف دو ماه بهتر است"
دانشجویان دانشگاه صنعتی بیرجند نیز تابستان امسال مانند سالهای گذشته در راستای خدمت رسانی به محرومین و نهادینه کردن فرهنگ همکاری و کمک به هم نوع به مناطق محروم شهرستان سربشه خراسان جنوبی راهی سفر جهادی شدند.
درست ساعت 13 بود که از محل میدان آزادی بیرجند برای تهیه گزارش همراه با چند نفر از اعضای سازمان بسیج دانشجویی خراسان جنوبی راهی جاده سربیشه شدیم. اولین شهری که رسیدیم مود بود از بیرجند تا سربیشه فاصله زیادی نبود و بعد از گذشت ساعتی به این شهرستان رسیدیم. تازه هنوز اول راه بود از این جا تا شورکه حدود 130 کیلومتر راه بود درست در فاصله کمتر از 20 کیلومتری تا افغانستان.
بالاخره بعد از گذشت 2 ساعت رسیدیم به بخش "درح" در ایجا توقف کوتاهی داشتیم دوباره ادامه راه دادیم و بالاخره بعد از 3ساعت طی مسیر رسیدیم به "گلوباغ" اولین روستایی که بچههای دانشگاه صنعتی در اینجا مشغول ساخت آشپزخانه برای مسجد روستا بودند.
محل اسکان دانشجویان مدرسه روستا بود که حدود چند مدت پیش ساخته شده بود. بچه های روستا از همان ابتدا ورود ما خودشان را به محل اسکان دانشجویان رساندند و شروع کردن به شلوغ بازیهای همیشگی.
فقط 20کیلومتر تا افغانسان فاصله داشتیم مردم روستا می گفتند 8سال پیش کسی از دست افغانها جرات نمیکرد از روستا خارج بشه ولی حالا چند سالی است که شکرخدا امنیت برقرار است و به راحتی مردم تا نزدیکیهای مرز میروند.
مردم گلوباغ برای کار هر روز صبح خروس خوان راه می افتند به سمت بازارچه مرزی و آنجا کارهایی مانند جابجایی و تخلیه بار و یا بارگیری مشغول هستند البته با مزد بسیار کم روزی 20 تا 25 هزار تومان.
صبح روز بعد هنوز خورشید در حال بیرون آمدن از پشت کوههای بلند و خشک "گلوباغ" بود که سر و صدای بچه ها و سنگ زدنهای آنها به درب اتاق های مدرسه بدون دیوار و درب ورودی، ما را متوجه کرد که اینجا ساعت کاری زودتر از شهر شروع می شود و این نشان می داد که اینجا خورشید ساعت کاری مردم است و برایشان فرقی نمی کند که ماه رمضان باشد یا غیره...
کلاس های بچه ها شروع شد و ما هم فرصتی یافتیم تا دقایقی را با مردم روستا همکلام شویم و پای درد و دل انان بنشینیم.
در روستا بچهها هم همراه بزرگترها کار میکنند
محمد امین خسروی دانش اموز کلاس اول راهنمایی که در اینجا به پلیس روستا معروف است اولین هم صحبت ما بود او از نبود مدرسه راهنمایی در روستا گفت و اینکه بچه های گلوباغ تا کلاس پنجم درس می خوانند و بعد هم پسرها باید برای کار به بازارچه بروند و دختر ها پشت دار قالی، علت آن هم نبود مدرسه راهنمایی در نزدیکی ها است.
به گفته محمد امین، مدرسه راهنمایی در روستای درو وجود دارد و خانواده هایی که توانایی مالی بهتری دارند فرزندان شان را برای ادامه تحصیل به آنجا می فرستند. از گلوباغ تا درو حدود 30 کیلومتر راه است و آنهایی هم که نمی توانند بعد از کلاس پنجم پسرها باید به همراه پدرانشان برای به بازارچه مرزی بروند.
محمد امین به این نکته که از گلوباغ تا بازارچه ماهیرود حدود 40 کیلومتر راه است اشاره می کند و می گوید: دستمزد چندانی در بازارچه به ما نمی دهند به پدرمان که بزرگ است روزی 25هزار تومان می دهند اما به ما 10 هزار توان بیشتر نمی دهند تازه ان هم اگر به ما کار بدهند.
وی در پاسخ به این سوال که چه کارهایی در بازارچه انجام می دهید؟ می گوید: بزرگترها سیمان، سرامیک،سنگ و... جابجا می کنند و بچه ها کارهای کوچکتر انجام می دهند تازه همه بچه ها را هم بکار نمی برند فقط اونهایی که توانایی داشته و بزرگتر شده باشند.
گروه جهادی علاوه بر کار عمرانی برای بچه های روستا هم کلاس های متنوعی از جمله نقاشی، آموزش ریاضی و زبان خارجه، قرآن، احکام و سرود گذاشته بودند و بچه ها نیز با گروه ارتباط بسیار خوبی برقرار کرده بودند.
یکی از دانشجویان جهادگر گروه با بیان این که طرح هجرت یک نوع خودسازی فردی و اجتماعی است که در قالب گروه های جهادی معنا پیدا می کند اظهار داشت: این طرح بر خلاف ظاهر که شاید همراه با سختی هایی باشد در باطن با شیرینی جهاد در راه خدا همراه بوده و در این قالب معنا پیدا می کند.
وی افزود: اعضای گروه های جهادی پس از پایان طرح و انجام فعالیت های فرهنگی و عمرانی در نقاط محروم با کسب فیوضات و تفکر در نعمات الهی رویکرد جدیدی را در سبک زندگی خود به کار می گیرند.
وی هدف از انتخاب این مناطق دو افتاده برای برگزاری اردوهای جهادی را خدمت به محرومین و آشنا کردن نسل جوان و دانشجوی جامعه با مشکلات و نیازمندی های مردم روستاهای محروم دانست.
ساخت آشپزخانه مسجد گلوباغ از فعالیت عمرانی بچههای گروه بود که همراه با مردم روستا مشغول به آجرچینی دیوارها بودند.
گروه جهادی دانشگاه صنعتی بیرجند صبح تا ساعتای 10 و شب بعد افظار را مشغول فعالیتهای عمرانی و اتمام آشپزخانه مسجد هستند و عصرها که هوا بسیار گرم میشود در مسجد روستا برای بچه کلاس های متنوع قرآنی، آموزشی و فرهنگی برگزار میکنند.
مردم روستا بسیار از گروه راضی هستند و از بچه های کلاس اولی گرفته تا پیرمرد های روستا هرکس در حد توان خود به برای ساخت آشپزخانه به گروه جهادی کمک می کنند البته بچههای کوچک و پیردمرد و پیرزنها هم با نگاهشان منتظر اتمام کار و آماده شدن آشپزخانه هستند.
به گفته آقای خسروی، رئیس شورای گلوباغ این روستا سالها است که مسجد دارد اما آشپزخانه ندارد و برای پخت و پز در ایام مختلف ساز و مناسبت های مختلف باید در کنار مسجد در فضای باز اجاق روشن میکردند که این کار علاوه بر خطراتی که داشته مشکلات زیادی نیز به همراه داشته است به خصوص اینکه این منطقه دارای بادهای شدید چند ماهه است و حالا گروه جهادی با آمدن به این روستا علاوه بر انجام کار جهادی، امید را نیز به روستا بر گردانده و مردم طعم و لذت کارگروهی را بیشتر حس میکند.
یکی از دانشجویان جهادگر این گروه با اشاره به اینکه اردوهای جهادی دانشجویان را از نظر مدیریتی قوی میکند، گفت: دانشجویی که اردوی جهادی آمده در مشکلات بزرگ راحتر عمل میکند.
صادق سیدان با اشاره به اینکه اگر یک نفر از این بچههای روستا هم در آینده مدیر شود و بتواند به روستاهای منطقه خودش کمک کند برای ما راضی کننده است، گفت: یاد دادن حتی یک سوره قرآن به بچههای این مناطق محروم کمک بزرگی به پیشرفت بچهها است.
وی ادامه داد: بسیاری از این بچههای این روستاها میتوانند در آینده افراد مهمی برای کشور شوند به شرط اینکه به آنها کمک شود.
این دانشجوی دانشگاه صنعتی بیرجند با اشاره به اینکه فعالیت گروه جهادی در این روستاها فعالیتی از جنس عشق و دل است، افزود: با وجود اینکه اینجا روزها گرمای هوا به بیش از 35درجه می رسد اما می بینیم که دانشجوها با عشق و علاقه به انجام کار جهادی در روستا مشغول هستند و این هیچ موضوعی جز عشق و علاقه به خدمت به محرومین نمیتواند این دانشجوها را به چنین مناطقی بیاورد.
صادق باشی یکی از دانشجویان کارشناسی عمران دانشگاه صنعتی بیرجند که مرتبه دوم است که به اردوهای جهادی آمده، افزود: اردوهای جهادی در واقع یک نوع حج دانشجویی است که از معنویت بسیار بالایی برخوردادر است.
وی با بیان اینکه در این اردوها دانشجویان نماز شب می خوانند و حال و هوای دیگری دارد و با هیچ چیزدیگری قابل مقایسه نیست، افزود: همین حضور دانشجویان در مناطق محروم خود تاثیر بسیاری در خودسازی دارد.
این دانشجوی جهادگر با اشاره به اینکه بیشتر بچههای این روستا علاقمند به ادامه تحصیل در حوزه هستند، گفت: دلیل این مهم را که جویا شدیم متوجه شدیم که چند سال قبل یک گروه جهادی به این روستا آمده که روحانی این گروه فرد بسیار خوب و تاثیر گذاری بوده و بچه ها به خاطر اخلاق و رفتار ان روحانی به حوزه علاقهمند شدند.
باشی با اشاره به اینکه طرح هجرت انسان را از فرش به عرش میبرد، گفت: من شخصی نبودم که نماز شب بخونم اما وقتی اینجا دیدم بچهها نماز شب میخوانند من هم ذوق کردم و شروع کردم به نماز شب خوادندن.
وی با اشاره به اینکه هم اکنون فضای اردوهای جهادی همانند فضا و حال و هوای جبهه است، گفت: در آن موقع جهاد این بود که دشمن را از کشور خارج کنیم و الان جهاد فقر زدایی از چهره روستاها و کشور است./145ت1/*****
تعداد نظرات: ۲
بدون نام
۲۰:۵۳ - ۱۳۹۳/۰۴/۲۴
پاسخ
ايول به همت شان
بدون نام
۰۴:۱۷ - ۱۳۹۳/۰۴/۲۵
پاسخ
خداقوت عرض مي کنم به همت بلند دانشجويان دانشگاهمان.
ارسال نظرات