«شمعدونی» مروج نگاه مدرن غربی به جایگاه خانواده

به گزارش گروه فرهنگی «خبرگزاری دانشجو»، چند شبی است که حول و حوش ساعت 21 بینندگان تلویزیونی، سریال «‌شمعدوني» را از شبکه 3 سیما به نظاره می نشینند؛ سریالی که  در ۵۰ قسمت ۴۰ دقيقه‌اي به كارگرداني سروش صحت و تهيه‌كنندگي محسن چگيني توليد شده است.

شمعدونی که عنوان سریالی طنز را با خود یدک می کشد، در واقع روایتگر نوع رفتارهای چند خانواده است كه با یکدیگر نسبت خويشاوندي داشته و شخصیت هایی به نام "عطا" و "هوشنگ" سرپرستي آن ها را برعهده دارند.

عطا برادرزن هوشنگ است؛ اين دو خانواده علاقه زيادي به مهماني‌هاي خانوادگي دارند ولي در اين مهماني‌ها هر بار ماجرايي – البته نه چندان جذاب- برایشان رخ مي‌دهد.

عطا فرزندي دارد كه برايش بسيار عزيز و دوست‌داشتني است اما او كودكي كنجكاو و البته گستاخ است كه گاه با سخن‌چيني‌اش، روابط كل خانواده را به هم مي‌ريزد و باعث اختلاف مي‌شود.

در همین چند قسمتی که از پخش این سریال گذشته، به اشكال مختلف بي‌احترامي و گستاخي اين پسربچه با ديگر اعضاي خانواده و بزرگ‌ترها را شاهد بوده ایم كه اين اعمال گستاخانه بدون هيچ گونه واكنش بازدارنده ای از سوي پدر و مادر او و حتی با ابراز محبت آنان همراه مي‌شود و در ادامه شاهد نوع دیالوگ های نیمه طنز و نیمه جدی شخصیت های داستان با یکدیگر هستیم که به هیچ وجه در قد و قواره سریال طنز نیست.

متاسفانه این سریال دارای رگه هایی از رویکرد و نگاه مدرن غربی به جایگاه و کانون مقدس خانواده است که این امر البته گویا ریشه در باورهای کارگردان اثر دارد، ضمن آن که آموزش بدآموزی به بچه ها را می توان در جای جای آن به عینه مشاهده کرد و این پیام را به وضوح رصد کرد.

فضول نشان دادن کودکان و نوجوانان و بی توجهی به نقش پدر خانواده و نیز توهین به افراد در این سریال و از خجالت هم درآمدن اعضای قوم و خویش نسبت به یکدیگر ، از دیگر خروجی های "شمعدونی " است.

علاوه بر این روایتگری و نمایش دادن روابط در حال جنگ میان خواهر شوهر و عروس و همچنین زن ذلیلی مردان سریال، آن هم به کلیشه ای ترین و دم دستی ترینِ شکل ممکن، در کنار گستاخی های گاه و بیگاه بچه ها نسبت به والدین ، اوج هنر به ظاهر طنازانه سازندگان سریال «شمعدوني» است.

همچنین نمایش وراجی ها و سخن  چینی های افراد فامیل در این سریال و به خصوص نشان دادن این که یک زن به هر طریقی به دنبال یافتن شوهر است در کنار طعنه زدن به دخترهاي مجرد سن بالا از دیگر پیام هایی است که از سکانس های مختلف این سریال آپارتمانی می توان دریافت کرد.

نکته قابل توجه دیگر این که این سریال بدون آن که راهکاری به مخاطب ارایه دهد، تنها به این مساله اشاره دارد که جوان های امروز علاف و بی مسئولیت هستند، البته ناگفته نماند که اقتضای سریال طنز به این است که تا حدی در بیان مسایل غلو شده و ورای نگاهی جدی به موضوعات نگریسته شود اما نباید از یاد بُرد که به هر حال و به تعبیر زیبای امام راحل(ره) ،صدا و سیما دانشگاه عمومی است و بر این مبنا می بایست در برنامه های خود فرهنگ درست زیستن را به همه ایرانیان آموزش داده و به ندای امروزین مقام معظم رهبری مبنی بر ترویج سبک زندگی ایرانی – اسلامی لبیک گوید.

جدای از نوع ژانر ، اساساً این سریال قابل قیاس با سریال "میکاییل" سیروس مقدم نیست که تا حدود زیادی توانسته ضمن رعایت و تاکید بر حفظ ارزش های جامعه از حیث حرفه ای نیز در اقناع مخاطب خود و همراه کردن او با روند کلی داستان ، نمره قبولی بگیرد.

این گونه سریال سازی ، این شائبه را در ذهن مردم ایجاد می کند که گاه هدف تلویزیون صرفاً پر کردن اوقات بینندگان است و بس و حال آن که با نمایش سبک زندگی ایرانی و اسلامی در یکی از بهترین ساعات پخش می توان مخاطبان جعبه جادو را بیش از پیش راضی نگه داشت و در ضمن در امر آموزش مناسب به آن ها نیز موفق بود.

منبع: حوزه