پژوهشگر ادبیات بومی:
به گزارش خبرنگار «خبرگزاری دانشجو» از خرم آباد، مصطفی خلعتبری لیماکی یک شنبه 27 اردیبهشت در اولین همایش بررسی ادبیات بومی ایران زمین که توسط جهاد دانشگاهی لرستان و در محل دانشگاه لرستان در حال برگزاری است ضمن ارائه مقاله خود با عنوان آیین باران خواهی در فرهنگ عامه گفت: موقعيت جغرافيايي ايران و كمبود منابع طبيعي آب در اين سرزمين باعث شده است كه ايرانيان براي آن مقام ويژه ای قائل شوند؛ از این رو آیین های مربوط به باران‌خواهي یکی از باورهاي مهم مربوط به آب است.
وی با بیان اینکه مردم برخی نقاط ایران اگر باران کم ببارد و دچار کمبود آب شوند مراسم ویژه ای را به جای می‌آورند تا خداوند دعای آنها را مستجاب کرده و باران بفرستد ازود: در مناطق كويري كه باران و آب كم است، بيشتر دعاها در مورد باران‌خواهي است.
پژوهشگر ادبیات بومی با اشاره به اینکه بيشتر گزارش‌هايي كه مربوط به آیین باران خواهی است مربوط به بخش‌هايي از خراسان، آذربایجان، اصفهان، کرمان، فارس، خوزستان و بوشهر است گفت: به عنوان نمونه در لالجين همدان براي نزول باران، عده‌اي از بچه‌ها دسته ای را تشكيل مي‌دهند و آدمكي را به نام «چُمچِه خاتون» از چوب درست مي‌كنند و يك نفر از شركت كنندگان آنرا حمل مي‌كند و خانه به خانه مي‌گردانَد و با خواندن شعرهايي به زبان تركي، از صاحبخانه طلب نان، شيره و روغن مي‌كند.
خلعتبری لیماکی ادامه داد: پس این اقدام مردم اغلب تقاضاي آنها را قبول مي‌كنند و چيزي به آنها مي‌دهند، بچه‌ها همان طور بيشتر خانه‌ها را مي‌گردند تا آذوقه لازم را تهيه كنند و از همان توشه جمع شده، خوراكي مي پزند و به عنوان احسان در محل و بين اهالي نقسيم مي‌كنند و در قبال آن از خداي خود طلب باران مي‌نمايند.
وی بیان کرد: آیین باران‌خواهی در بوشهر نیز به رسوم گذشته ایرانیان پیش از اسلام پیوند خورده و می‌توان گفت که ظاهراً این رسم بازمانده پرستش آناهیتا، الهه باران و آب نزد ایرانیان باستان است که پس از رواج اسلام دگرگونی پذیرفته است.
ارسال نظرات