مردم لرستان به خاطر تاثیر از صفات شخصیت‌های شاهنامه فردوسی بارها مورد خشم حکام قرار گرفته‌اند

به گزارش خبرنگار «خبرگزاری دانشجو» از خرم آباد، ناصر کاظم خانلو امروز در اولین همایش بررسی ادبیات بومی ایران زمین که توسط جهاد دانشگاهی لرستان و در محل دانشگاه لرستان در حال برگزاری است، ضمن ارائه مقاله خود با عنوان تاثیر شاهنامه در ادبیات بومی مردم لرستان گفت: دلبستگی و علاقه فراوان مردم لرستان به افسانه ها و قصه های شاهنامه به گونه ای است که بسیاری از رویدادها و صفات انسان های شاهنامه را در ضرب المثل های خود وارد کرده اند و در موقعیت های مناسب در مجالس و محافل به مقتضای موضوع مورد استفاده قرار می دهند و با این حال به دلیل تاثیر شخصیت های شاهنامه فردوسی بر این خطه مردم این استان بارها مورد خشم حکام قرار گرفته اند.

وی افزود: به شهادت تاریخ در دوره  نادر شاه، پادشاهان قاجار و رضا شاه بعد از دست یابی  به موقعیت این منطقه برخی ایلهای چگنی، سگوند، بیرانوند، دریکوند و را به مکان های بسیار دوری کوچ می دادند و هنوز هم تعدادی از آنها در اقصی نقاط ایران مثل مشهد، قوچان، قزوین، شیراز، ورامین و شهرهای دیگر ماندگار هستند.

استادیار دانشگاه پیام نور همدان با اشاره به اینکه مردم لرستان از صفات قهرمانان، جنگ افزارهای مورد استفاده، و حماسه و سوگ از شاه نامه فردوسی تاثیر پذیرفته اند گفت: یکی از سرگرمی های لذت بخش لرستان که از دیر باز و از زمان های بسیار گذشته تا قبل از پیدایش ارتباط جمعی مرسوم و معمول بوده است شاهنامه خوانی بوده که امروز هم با وجود تأثیر منفی زندگی ماشینی و وجود وسایل ارتباط جمعی چون تلویزیون و سینما هنوز طرفدارانی دارد و در بین طوایف و روستائیان لرستان معمول است.

کاظم خانلو  بیان کرد: شاید ادعایی بیجا نباشد اگر بگوئیم که خوش آهنگ ترین و پر هیجان ترین شاهنامه خوانان از بین این مردم برخاسته و نقش عظیمی در پر کردن ساعات فراغت مردم داشته اند.

 وی تصریح کرد: در اکثر روستاهای لرستان شاهنامه خوانان معروف و مشهوری وجود داشته و دارد که با آگاهی و وقوف کامل از داستان های اساطیری و تاریخی شاهنامه، اشعار رزمی آن را با صدایی رسا و گیرا و با سبکی بسیار دلنشین برای مردمی که دور آنها جمع می شدند می خواندند و یا اصل داستان را بصورت قصه برایشان تعریف می کردند و از این طریق مردم را از سرگذشت پهلوانان و قهرمانان باستانی آنان آگاه می نمودند و رشادت ها و جوانمردی های آنان را بازگو می کردند تا آنها را در زندگی روزمره الگو و سرمشق خود قرار دهند.