استادیار دانشگاه پیام‌نور همدان:
به گزارش خبرنگار «خبرگزاری دانشجو» از خرم آباد، ناصر کاظم خانلو امروز در اولین همایش بررسی ادبیات بومی ایران زمین که توسط جهاد دانشگاهی لرستان و در محل دانشگاه لرستان در حال برگزاری است ضمن ارائه مقاله خود با عنوان لالایی کودکان گفت: لالایی گونه ای از ادبیات کودکان و از جنس ادبیات تطبیقی است که علاوه بر نوای آرام‌بخش برای خواباندن کودک، خود راهی برای بیان دردها و رنج‌های مادران نیز بوده است و این خود پیوندی میان ادبیات زنان و ادبیات کودکان برقرار کرده است که می توان آن را ادبیات مادرانه نامید.
وی افزود: لالایی‌ها، گونه‌ای ویژه از ادبیات منظوم و بخشی از ادبیات شفاهی هستند که در لحظه‌های شور و شیدایی آفریده شده‌اند این سروده‌ها بازتاب زلال عاطفه و احساس مادرانی است که از شور شاعرانه سرشار بوده‌اند.
استادیار دانشگاه پیام نور همدان گفت: ایرانیان ترانه‌های محلی و عامیانه را از گهواره تا گور می‌شنوند و لالایی نخستین چیزی است که یک کودک می‌شنود. لالایی‌ها، بسیاری از آراستگی‌های سخن را ندارند؛ اما توانسته‌اند بدون آن آراستگی‌ها آدمی را مجذوب خود کرده و هنرمندانه در اندرون آدمی افسون و جادو کنند.
کاظم خانلو ادامه داد: ریشه‌دار بودن لالایی‌ها در مضامینی چون طبیعت، مذهب و سنت‌ها سبب شده تا از نسلی به نسلی دیگر منتقل شده و در بین افراد جامعه ماندگار شود.
وی خاطرنشان کرد: مواردی نظیر ایجاد آرامش برای مادر و کودک، یادگیری زبان و واژگان، انتقال معانی و مفاهیم در قالب ارزش‌ها و هنجارها به کودکان از کارکردهای لالایی‌ها می‌باشد.
استادیار دانشگاه پیام نور همدان گفت: بسیاری از لالایی‌ها، از دیدگاه قواعد شعری بویژه قافیه و وزن عروضی دچار اشکالند؛ اما شرایط آفرینش این آثار و نیز شرایط اجرای آن، همواره پرده بر این اشکال انداخته است.
ارسال نظرات