بی صفر یا با صفر؟ مسئله این است؟
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، محمدسجاد حاجی رحیمیان - دانشجوی کارشناسی رشته معارف اسلامی و اقتصاد و عضو واحد جهاد اقتصادی بسیج دانشجویی دانشگاه امام صادق علیه السلام: در شرایط پیچیده کنونی و در این گذر تاریخی، تصمیمات کلان اهمیت خطیری دارند و اگر بدون توجه به آثار، پیامد‌ها و هزینه‌های آنها و همچنین ضرورت و اولویتشان دست به اقدام زد ممکن است وضعیت را بد و بدتر کند و فاجعه بسازد. در شرایطی که بانک‌های زیانبار همچنان با قدرت می‌تازند، درصد تورم از رقابت جا نمی‌ماند و سفره فروش‌ها اندازه سفره هایشان را کوچک‌تر می‌کنند؛ باید دست به تصمیمات و اقدامات بنیادین اقتصادی زد و فرموده‌ی رهبری را که "اولویت‌ها باید رعایت شود و امروز اولویت با مسائل اقتصادیست" را با دقت دنبال کرد و مبادا در همان مسائل اقتصادی نیز درگیر مسائل کم اهمیت‌تر شویم و از مصائب اصلی و تاثیرگذار اقتصادمان غفلت ورزیم.
حذف صفر! عنوانی آشنا در میان اخبار! عنوانی که در طی سالیان اخیر و در مواقع مختلف مکرر آن را از اخبار شنیده‌ایم، اما وقوع آن را هنوز نه!
در شرایط کنونی اقتصادی که شرایطی ملتهب و پیچیده است، سیاستگذاران باید با اولویت‌های خود بتوانند نقش آفرینی کنند و اگر اولویت بندی‌ها دچار خطا باشد ممکن است هزینه‌های هنگفتی به صورت بیهوده صرف امور غیرضروری شوند. اما آیا حذف صفر از پول ملی، دوای درد اقتصاد کنونی ما می‌باشد؟
آیا زمانی که کارشناسان اقتصادی پیش بینی کرده که امسال تورمی با نرخ بالای ۳۵ درصد را در پیش داریم، اصلاحات مهم‌تر از حذف صفر برای سیاستگذار اقتصادی موجود نیست؟ چه بسا که حذف صفر سرپوشی شود برای تورمی بالاتر و فاجعه‌ای بزرگتر!
آری! اثر حذف صفر را کسی انکار نمی‌کند و قطعا تاثیراتی را خواهد داشت و می‌تواند در مجموع اقدامی مثبت باشد، اما به شرط آنکه با مقدمات و سیاست‌های تکمیلی اقتصادی همراه باشد. در همین راستا نیز شاهد مثال ما ترکیه است. ترکیه در سال ۲۰۰۵ با برنامه‌های ریاضت اقتصادی، اصلاح نظام بانکی و کاهش تورم به سطح تک رقمی و سپس حذف شش صفر توانست تجربه‌ای موفق را رقم بزند. اما نکته آنجاست که این تجربه موفق به دلیل مقدمات اقتصادی آن بود و اقدام حذف صفر بدون ثبات نسبی اقتصاد، بیهوده است و چه بسا پس از مدتی با توجه به نرخ بالای تورم در شرایط کنونی مجددا مجبور به حذف صفر شویم مانند همان فاجعه‌ای که در زیمبابوه در بین سال‌های ۲۰۰۶ الی ۲۰۰۹ به وقوع پیوست و حذف صفر بدون سیاست‌های تکمیلی اقتصادی و شرایط مقتضی آن باعث شد که در نهایت ۲۵ صفر در طی سه سال از دلار زیمبابوه حذف شود و این موجب کنار رفتن این واحد پولی شد و دلار آمریکا به صورت رسمی پذیرفته شد و دلاریزاسیون نتیجه نهایی این اقدام خام را رقم زد.
با توجه به این تجربه ناموفق به بیهودگی این اقدام بدون مقدمات اقتصادی پی خواهیم برد و شاید بهتر باشد از همان ادبیات رییس جمهور محترم استفاده کنیم که این صفر‌ها را حذف کنیم خب دوباره صفر اضافه می‌شود و باید دوباره حذف کنیم!
یکی دیگر از مسائل مطرح شده پیرامون این مصوبه اخیر کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی تغییر ادبیاتی است که در واحد‌های جدید رخ خواهد داد؛ بنا بر این مصوبه هر ۱ ریال برابر با ۱۰۰۰۰ تومان خواهد شد و قِران نیز به عنوان واحد خرد در تبادلات مورد استفاده و ۱۰۰ واحد آن معادل یک ریال خواهد بود. این اسم گذاری جدید قطعا مشکلات بسیاری را در مبادلات ایجاد خواهد کرد و یک "بلاتکلیفی گفتاری" را در روابط مالی و تجاری جامعه در پی خواهد داشت.
پیکره‌ای که زخمی است و نیاز به التیام‌های فوری و ضروری دارد فعلا نیاز به جراحی زیبایی ندارد. بله درست است جراحی زیبایی تاثیر به سزایی در روابط آن فرد با دیگران، احساس رضایت از خودش و حواس پرتی از درد هایش دارد، اما هر فرد عاقلی متوجه می‌شود که اگر آن زخم‌های عمیق درمان نشوند این جراحی یک عمل بیهوده است و صرفا بودجه آن فرد را به دست باد می‌سپارد.
آقایان مسئول! نگذارید خونریزی از این بیشتر شود. جراحی زیبایی را بگذارید سر فرصت!
خواجه در بند نقش ایوان است
خانه از پایبند ویران است...