فتنه ۸۸ یادمان نمی‌رود آقای قانون شکن

 گروه دانشگاه «خبرگزاری دانشجو»- یادداشت دانشجویی*؛ امسال سالی است که بنام سال همدلی و همزبانی نام گذاری شده است و تمام سیاستمداران درصدد برآورده کردن این شعار هستند و با همایش ها و مهمانی ها میخواهند یک دل و همراه شوند.اما این بار مهمانی برگزار شد که در آن فردی حضور داشت تا از همدلی و همزبانی با سران فتنه صحبت کنند. مهمانی افطاری که از طرف رئیس جمهور برگزار گشته بود تا در راستای شعار امسال قدم بردارد.این مهمانی حاشیه های نیز داشت،حاشیه های از جنس حمایت از سران فتنه توسط آقای بی قانون. بله آقای بی قانون.

جناب آقای قانون شکن، یکی از سران فتنه 88 را به عنوان سید مظلوم خطاب نمود. موضوعی که خیلی مهم است فردی که خود در زمان شهردار بودنش قانون شکنی کرده و محاکمه نیز شده است، از میر حسین موسوی و مهدی کروبی حمایت نموده و خواهان پایان حصر آنها شده. موضوعی که باعث میشود که به آن توجه بیشتر داشته باشیم این است که این ادعا از سوی وی مطرح گردیده، که این دوتن از سران فتنه 88 یعنی میر حسین موسوی و مهدی کروبی همواره از اصل نظام و انقلاب حمایت نموده و قصد سوء نداشتن.

جا دارد که یادآور شوم ضرب المثل:

کبوتر با کبوتر باز با باز       کند هم جنس با هم جنس پرواز

هم در این رفتار و سخنان مشخص است.

آقای قانون شکن! لازم است بیانات حضرت امام خامنه ای را که گناه فتنه گران 88 را نابخشودگی می دانند، برایتان بازگو کنم.اما قبل از آن یادآور شوم که شما خود یک فرد قانون شکن هستید.

چطور به خودتان این اجازه را دادید،در مهمانی که در راستای همدلی و همزبانی برپا شده صحبت کنید؟! چطور به خودتان این اجازه را دادید، با توجه به خیانت های آشکاری که سران فتنه به این مردم و نظام داشتند از آنها حمایت کنید؟!

چطور به خودتان این اجازه را دادید، کسانی را که به این مردم و نظام ظلم کردند سید مظلوم خطاب کنید؟!

چطور به خودتان این اجازه را دادید که با توجه به این خیانت ها و ظلم ها به مردم و نظام، بگویید سران فتنه همواره از اصل نظام و انقلاب حمایت کرده اند؟!

آقای بی قانون چرا حرف دلتان را نمی زنید و نمی گویید که همچنان بر سر مواضع سال 88 خود ایستاده اید؟!

قانون را افراد قانون مند رعایت می کنند، شما که خود فردی بی قانون هستید، چرا حرف از قانون می زنید؟

می دانید اگر در فتنه 88 خدا کمک نمی کرد و گروههای مردمی به جان هم می افتادند، کشور به چه روز و روزگاری می افتاد؟ که البته خداوند نگذاشت و ملت هم بصیرت به خرج دادند.


رهبر انقلاب اسلامی گناه فتنه گران سال 88 را نابخشودنی می دانند.ایشان طی چهار سال گذشته بارها به تشریح خطا و گناه فتنه گران سال 88 پرداختند

پایگاه اطلاع رسانیKHAMENEI.IR مجموعه این گناهان را در گزیده بیانات «22 گناه نابخشودنی» برگرفته از بیانات حضرت آیت الله خامنه ای تهیه و منتشر کرده است


هر کسی امروز جامعه را به سمت اغتشاش و ناامنی سوق بدهد، از نظر عامه‌‌ ملت ایران انسان منفوری است؛ هر که میخواهد باشد. هر هدفی را که این ملت بخواهد به آن برسد، در سایه‌ ی آرامش و امنیت خواهد رسید. 2/4/88

آن کسانی که میخواستند از درونِ این نظام، به نظام جمهوری اسلامی ضربه بزنند، نتوانستند موفق بشوند 12/5/88

اما در همین فرصت بزرگ، در همین شادی بزرگ، دستها ئی به کار افتادند برای اینکه ضربه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای به ملت ایران بزنند، دهانها را قدری تلخ کردند؛ اما نتوانستند آن کاری را که میخواهند، انجام بدهند. این هوشیاری شما ملت بود. این تجربه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی ما بود که بدانیم دشمن ما کمین کرده است. بعضی از خواص هم البته مردود شدند. این انتخابات بعضی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها را مردود کرد 12/5/88

هتک آبروی نظام در مقابل ملتها
ظلمی که به مردم شد، آن ظلمی که به نظام اسلامی شد، آن هتکی که از آبروی نظام در مقابل ملتها به وسیله‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی بعضی انجام گرفت، اینها همه را ندیده میگیرند...

مسئله‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ اصلی این است که مردم در یک حرکت عظیمی، در یک انتخابات پرشورِ خوبِ کم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نظیری حضور پیدا کردند و این رأی بالا را توی صندوقها ریختند. هشتاد و پنج درصد شوخی است؟ این انتخابات، نظام را که در این یکی دو سال اخیر همین طور پی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌درپی پیشرفتهای اقتصادی و علمی و سیاسی و امنیتی و بین‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ المللی برای خودش کسب کرده بود، در یک مرحله‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی عالی از امتیاز و آبرو قرار میدهد، بعد ناگهان مشاهده میکنیم یک حرکتی صورت میگیرد برای نابود کردن این حادثه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی افتخارآمیز! مسئله‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی اصلی این است.

این جریان، چه پیشقراولانش دانسته باشند، چه ندانسته باشند، یک جریانی بود طراحی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شده؛ تصادفی نبود. همه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی نشانه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها نشان میدهد که این جریان طراحی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شده بود، حساب‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شده بود.
اینها صحنه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گردانها ئی دارند، صحنه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌گردانها ئی هم پیدا خواهند کرد. 4/6/88
تهمت زدن به نظام اسلامی

تهمت زدن به یک شخص گناه است، تهمت زدن به یک نظام اسلامی، به یک مجموعه، گناه بسیار بزرگتری است. 29/6/88
زمینه‌ سازی برای آشوب و اغتشاش

توی همین قضایای بعد از انتخابات واقعاً غفلت بزرگی کردند. مردم را به خیابانها دعوت کردند؛ چرا نیروی فشار درست کردن. مأمنی درست میکنند برای آن کسی که میخواهد ایجاد آشوب و اغتشاش کند؛ اینها غفلتهاست. یعنی در سیاست، غفلتها گاهی مثل خیانتها خیلی ضربه میزند.  13/11/88

در این فتنه‌ های بعد از انتخابات، آن چیزی که اساس قضیه است، این است که رأی مردم و حضور مردم از نظر یک عده‌ ای نفی شد، مورد خدشه قرار گرفت، نظام تکذیب شد، مورد تهمت قرار گرفت. گناه بزرگی که انجام دادند، این بود. اینها بایست تسلیم میشدند.

حضرت نوح نبی‌اللَّه (علی نبیّنا و علیه السّلام) به فرزندش فرمود: «یا بنیّ ارکب معنا و لا تکن مع الکافرین».(۵) نظام اسلامی هم تأسیاً به حضرت نوح، به همه میگوید: بیائید با ما باشید، بیائید وارد این کشتی نجات شوید، «و لا تکن مع الکافرین». هدف و مبنا این است. ما هیچ کس را از نظام بیرون نمیکنیم؛ اما کسانی هستند که خودشان، خودشان را از نظام بیرون میکنند؛ خودشان را از نظام خارج میکنند6/12/88

انتخاباتی انجام میگیرد، یک حرکت قانونی اتفاق می‌افتد، یک نتیجه‌ ای هم با خود به دنبال می‌آورد؛ این نتیجه را  به زور خشونت بخواهند عوض کنند. یک عده‌ ای را بکِشند توی صحنه؛ احیاناً اگر اقتضاء شد، خشونت هم بکنند، آتش‌ سوزی هم راه بیندازند، بانک هم آتش بزنند، اتوبوس هم آتش بزنند، برای اینکه نتائج قانونی را برگردانند. خوب، این حرکتی است که هم خلاف شرع است، هم خلاف قانون است. پیداست این حرکت، حرکت هدایت شده‌ ای از طرف بیگانگان است. یک چنین اتفاقی را میخواستند در کشور پیش بیاورند. 1/1/89

کسانی که فتنه‌ ی سال ۸۸ را شروع کردند - حالا یا خودشان طراحی کرده بودند، یا دیگران طراحی کرده بودند؛ نمیخواهیم نسبتی بدهیم، ولی به هر حال این فتنه طراحی شده بود - به کار کشور ضربه‌ ی سختی زدند. اگر این فتنه نبود، بلاشک کارهای گوناگون کشور بهتر پیش میرفت. اینها دشمنان را امیدوار کردند و روحیه دادند به کسانی که علیه نظام اسلامی جبهه‌ بندی کرده‌اند و یک جبهه‌ ای تشکیل داده‌ اند.  8/6/89

ایراد کار بسیاری از کسانی که در لغزشگاه‌ های بی‌ بصیرتی لغزیدند و سرنگون شدند، این است که نگاه نکردند و چشم خودشان را بر یک حقایق واضح بستند. انسان باید نگاه کند؛ وقتی که نگاه کرد، آنگاه خواهد دید. ما خیلی اوقات اصلاً حاضر نیستیم یک چیزهائی را نگاه کنیم. انسان می‌بیند منحرفینی را که اصلاً حاضر نیستند نگاه کنند

اگر شما نگاه کردید دیدید یک راه معقول قانونی‌ ای وجود دارد و کسی از آن راه معقول قانونی سرمی پیچد و کاری میکند که برای کشور مضر است، ضربه‌ ی به منافع ملت است، خوب، با نگاه عادلانه، با نگاه متعارف، با نگاه غیرجانبدارانه، معلوم است که او محکوم است

انسان با اینکه جان خودش را خیلی دوست دارد، اما گاهی ممکن است در حال رانندگی هم یک لحظه حواسش پرت شود، یک لحظه چرت بزند، یک ضایعه‌ ای پیش بیاید. لغزشهائی که در این زمینه پیش می‌آید، اینها را نمیشود گناه دانست؛ اما اگر چنانچه تداوم پیدا کند، این دیگر بی‌ بصیرتی است، این دیگر غیر قابل قبول است. 4/8/89

اینهائی که عامل فتنه بودند - توی خیابان، یا بعضی از سخنگویانشان - اغلب ندانسته وارد این میدان شده بودند؛ اما دستهائی اینها را هدایت میکرد، نمیفهمیدند. حالا این که چطور بعضی‌ها وارد این میدان شدند، چطور ندانسته به دشمن کمک کردند، خودش تحلیلهای دقیق روانشناختی دارد؛ اما واقعیت قضیه این است که عرض کردم. این مسئله خیلی کار بزرگی بود؛ این کار را شما جوانها به سامان رساندید. 12/8/89

گناه بزرگی که برخی از دست‌ اندرکاران فتنه‌ ها در کشور انجام میدهند، امیدوار کردن دشمن است؛ دشمن را امیدوار میکنند که میتواند منفذی در بین مردم، در بین عوامل گوناگون، در بین مسئولان نظام باز کند.  8/10/89

این کسانی که شما بهشان میگوئید سران فتنه، کسانی بودند که دشمن اینها را هل داد وسط صحنه. البته گناه کردند. نبایستی انسان بازیچه‌ ی دشمن شود؛ باید فوراً قضیه را بفهمد. اگر اول غفلتی کرده است، وسط کار وقتی فهمید، بلافاصله بایستی راه را عوض کند. خوب، نکردند. عامل اصلی دیگرانی بودند که طراحی کرده بودند، به خیال خودشان محاسبه کرده بودند. به گمان آنها بساط جمهوری اسلامی بنا بود جمع شود؛ نه فقط حقیقت دین، حتّی شعارهای دینی هم باقی نمانَد؛ برنامه این بود.  19/10/89

آخرین نمایشنامه‌ آنها که روی صحنه آمد، همین فتنه‌ ۸۸ بود. در حقیقت، یک تلاشی بود. یک عده‌ ای در داخل، به خاطر حب به نفس، حب به مقام - از این قبیل امراض خطرناک نفسانی - اسیر این توطئه شدند. من بارها گفته‌ ام؛ طراح و نقشه‌ کش و مدیر صحنه، در بیرون از این مرزها بود و هست. در داخل با آنها همکاری کردند؛ بعضی دانسته، بعضی ندانسته.  15/11/89

ادعا کردند که قانون ‌گرا هستند، بعد خب مردم به آنها رأی ندادند، اکثریت مردم به کس دیگری رأی دادند؛ اینها بنا کردند دعوا راه انداختن که چرا! کشور را، ملت را مدتی مضطرب کردند، دشمن را خوشحال کردند؛ البته آخرش هم در مقابل مردم دیگر تاب نیاوردند و عقب نشستند.

گناه آتش‌ افروزان فتنه‌ ۸۸ همین بود که به قانون تمکین نکردند، به رأی مردم تمکین نکردند. ممکن است کسی بعد از انتخابات اعتراض داشته باشد؛ خیلی خوب، این اعتراض ایرادی ندارد؛ اما راهِ قانونی دارد که چگونه باید این اعتراض را بیان و دنبال کرد. اگر قانون را قبول داریم، باید از آن راه برویم. این هم نکته‌ ی اصلی است.  20/7/90

حرف من در فتنه‌ ۸۸ هم همین بود. در فتنه‌ ۸۸، چند روز بعد از انتخابات به آن عظمت، یک عده‌ ای آمدند اظهار مخالفت کردند، یک عده هم از این فرصت استفاده کردند؛ سلاح گرفتند، کار را به آشوب و تشنج کشاندند، پایگاه بسیج را گلوله‌ باران کردند. حرف ما این بود: آن کسانی که به نام آنها این کارها انجام میگرفت، باید همان وقت اعلامیه میدادند، اعلام بیزاری میکردند، میگفتند اینها از ما نیستند؛ اما نکردند. اگر این کار را میکردند، فتنه زودتر ریشه‌ کن میشد؛ مسائل بعدی هم پیش نمی‌آمد.  19/7/91

انتخابات برای کشور مایه‌ آبروست، مایه‌ افتخار است. همه مراقب باشند که انتخابات مایه‌ بی‌ آبروئی برای کشور نشود؛ آنطوری که در سال ۸۸ یک عده‌ ای سعی کردند انتخابات را مظهر اختلافات وانمود کنند، جنجال سیاسیِ  طبیعیِ انتخابات را تبدیل کنند به یک فتنه.  24/7/91

در هر دو مورد سعی‌ شان این بود که بتوانند ثبات سیاسی را در کشور به هم بزنند؛ سعی‌ شان این بود که تلاطم ایجاد کنند؛ این آرامش عمومی را، این ثبات را از این ملت بگیرند. 24/7/91

بدترین خاطره‌ها مربوط به جرزنی‌های سیاسی یک عده آدم نادان، ناباب و بعضاً معاند در قضیه‌ ی انتخابات بود. خب، در هر قضیه‌ای، در هر حادثه‌ای ممکن است یک عده‌ای قبول نداشته باشند، معترض باشند. چگونه باید اعتراض را نشان داد؟ قانون، راه معین کرده است. چرا قانون‌ شکنی کنند؟ چرا برای مردم هزینه درست کنند؟ چرا کشور را دشمن‌ شاد کنند؟ چرا برنامه‌ هائی را که عفونت تصمیم‌ گیری‌ ها و ترفندهای دشمن از آن بلند و آشکار است، اجرا کنند؟ قانون، راه معین کرده است. آنجا ما گفتیم، به همه هم گفتیم، همه‌ ی اطراف قضیه هم ملزم بودند که بر طبق آنچه که گفته شده است - که مرّ قانون است - عمل کنند. چرا نکردند؟!  19/10/90

البته کسانی بخواهند از طرق غیر قانونی عمل کنند، خب به ضرر کشور میکنند؛ کمااینکه در سال ۸۸ از راه‌ های غیر قانونی وارد شدند، کشور را دچار هزینه کردند، برای مردم اسباب زحمت درست کردند، برای خودشان هم اسباب بدبختی و سرشکستگی در زمین و در ملأ اعلی شدند. 19/10/91

دشمن تلاش میکند زحمت مردم را باطل کند - همچنان که در سال ۸۸ کردند - این هم یکی از کارهای دشمنان بود؛ کسانی را وادار کردند که برخلاف قانون، توقعاتی بکنند و بر اساس آن توقعات، سعی کنند مردم را در مقابل نظام قرار دهند.

کارشان منطقی نبود، معقول نبود؛ برای کشور هزینه درست کردند. خب، کشور بر این مسائل فائق می‌آید. نظام جمهوری اسلامی قوی است. این خرابکاری‌ ها و انگشت توی چشم کردنها و این مزاحمتها و آزارها، جمهوری اسلامی را که از پا نمی‌ اندازد. منتها برای کشور هزینه درست میشود. 16/2/91

آنجائی اشکال پیش می‌آید که تخلف از قانون انجام میگیرد. سال ۸۸ اشکالاتی که وارد شد، خسارتی که به کشور وارد کردند و نگذاشتند کشور و ملت طعم آراء چهل میلیونی را درست بچشد، به خاطر تخلف از قانون بود. یک عده‌ ای یا برای خاطر اغراض نفسانی، یا هدفهای خلاف سیاسی، یا هرچه - حالا در آن زمینه نمیخواهیم قضاوتی بکنیم - از قانون تخلف کردند، خطا کردند، از راه غیر قانونی وارد شدند؛ هم به خودشان صدمه زدند، هم به ملت صدمه زدند، هم به کشور صدمه زدند. راه درست، راه قانون است. همه تابع قانون باشند، همه تسلیم قانون باشند. 25/2/92

البته درسال ۸۸ بعضی خطای بزرگی را مرتکب شدند، کشور را در لبه‌ ی یک چنین پرتگاهی قرار دادند، یک مشکل این چنینی را برای کشور تدارک دیدند؛ اما بحمدالله خدای متعال کمک کرد، ملت توانست از این مشکل عبور کند. 30/4/92

من خواهش میکنم اگر چنانچه مسائل سال ۸۸ را مطرح میکنید، مسئله‌ ی اصلی و عمده را در این قضایا مورد نظر و در مدّ نگاهتان قرار دهید؛ آن مسئله‌ ی اصلی این است که یک جماعتی در مقابل جریان قانونی کشور، به شکل غیر قانونی و به شکل غیر نجیبانه ایستادگی کردند و به کشور لطمه و ضربه وارد کردند؛ این را چرا فراموش میکنید؟

اما در این قضایا، مسئله‌ ی اصلی گم نشود. خب، در انتخابات سال ۸۸، آن کسانی که فکر میکردند در انتخابات تقلب شده، چرا برای مواجهه‌ ی با تقلب، اردوکشی خیابانی کردند؟ چرا این را جواب نمیدهند؟ صد بار ما سؤال کردیم؛ نه در مجامع عمومی، نخیر، به شکلی که قابل جواب دادن بوده؛ اما جواب ندارند. خب، چرا عذرخواهی نمیکنند؟ در جلسات خصوصی میگویند ما اعتراف میکنیم که تقلب اتفاق نیفتاده بود. خب، اگر تقلب اتفاق نیفتاده بود، چرا کشور را دچار این ضایعات کردید؟ چرا برای کشور هزینه درست کردید؟ اگر خدای متعال به این ملت کمک نمیکرد، گروه‌ های مردم به جان هم می‌افتادند، میدانید چه اتفاقی می‌افتاد؟ می‌بینید امروز در کشورهای منطقه، آنجاهائی که گروه‌ های مردم مقابل هم قرار میگیرند، چه اتفاقی دارد می‌افتد؟ کشور را لب یک چنین پرتگاهی بردند؛ خداوند نگذاشت، ملت هم بصیرت به‌ خرج دادند. در قضایای سال ۸۸، این مسئله‌ ی اصلی است. 6/5/1392

 

جوادالیاسوند، فعال دانشجویی

انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.