آقای لاریجانی! برخی از بندهای برجام جفا در حق مردم است

به گزارش خبرنگار «خبرگزاری دانشجو» از یزد، بسیج دانشجویی دانشگاه یزد در نامه ای سرگشاده خطاب به رئیس مجلس، نکاتی را در خصوص مذاکرات هسته ای بیان کرد؛ که متن آن به شرح زیر است:

ما دانشجویان بسیجی در راستای عمل به تکلیف الهی خود ودر آگاهی بخشی به جامعه و مطالبه حقوق مردم از مسئولان نکاتی چند را به سمع و نظر ملت قهرمان و نمایندگان آنان در مجلس شورای اسلامی می رسانیم.

ریاست محترم مجلس شورای اسلامی؛ جناب آقای علی لاریجانی؛

مذاکرات هسته ای و توافق بدست آمده بیش از پیش دو نکته مهم را اثبات کرد:

اولا اینکه هیچ قدرتی قادر به منصرف کردن ملت و مسئولان جمهوری اسلامی از ادامه برنامه هسته ای صلح آمیز خود نیست و دوم اینکه حربه تحریم کارایی خود را از دست داده است و بیش از این قابل دوام نیست.

در همین جا برخود واجب می بینیم از تلاش مجدانه و مخلصانه تیم مذاکره کننده و شخص وزیر خارجه محمد جواد ظریف تشکر و سلام گرم و خالصانه خود را ابلاغ کنیم.

و اما بعد؛ متاسفانه با وجود همه این تلاش ها متن برجام دارای اشکالات متعدد و وبه طور روشن و در بسیاری از موارد ناقض خطوط قرمز مد نظر مقام عظمای ولایت حضرت امام خامنه ای بوده که در ادامه به آن اشاره خواهد شد.

جای گلایه است که چرا چنین متنی قبل از رفع اشکالات و ابهامات برای بررسی به مجلس فرستاده می شود و راه سوء استفاده از آن باز گذاشته می‌شود، زیرا اگر تصویب شود خطوط قرمز و حقوق مردم نادیده گرفته شده و اگر تصویب نشود، دشمن با استفاده از قدرت رسانه ای خود، جمهوری اسلامی را مسئول شکست مذاکرات معرفی کرده و زمینه فشار بیشتر و اجماع علیه آن را مهیا می کند؛ هرچند این اجماع و فشار بنا بر اقرار خود آن ها دوامی نخواهد داشت.

و عجیب تر اینکه قبل از تصویب برجام در فرآیند داخلی طرف های مذاکره، قطعنامه ای در تایید برجام از سوی شورای امنینت صادر می شود که حاوی اشکالات اساسی و در تضاد با اهداف اعلامی رئیس جمهور از مذاکرات است؛ از جمله اینکه در بندهای (بندهای 12,11,9) خارج شدن پرونده ایران از شورای امنیت در هاله ای از ابهام قرار می گیرد.

آیا این همه عجله برای تصویب قطعنامه خدعه آمریکایی برای دور زدن نهادهای نظارتی در داخل ایران نبوده است؟

این مسئله و عدم امکان مجلس برای اصلاح متن بر جام(بنا بر اظهارات معاون وزیر خارجه) وظیفه بسیار سنگینی را در رد یا تصویب آن متوجه نمایندگان ملت و شورای امنیت ملی کرده است.

لازم به یاد آوری نیست که معیار توافق خوب در نظر ملت رعایت همه خطوط قرمز می باشد و باز لازم به تذکر این نکته نیست که خطوط قرمز مد نظر رهبر انقلاب هیچ تغییری نکرده است.

در اینجا برخی از این خطوط که در توافق وین از آن عبور شده یا در آن ابهام وجود دارد را، ذکر می کنیم:

1. لغو فوری تحریم های مالی در هنگام امضای توافق نامه (و بنا به مصوبه ی مجلس در روز اجرا) و منوط نشدن لغو تحریم ها به اجرای تعهدات ایران: مراجعه شود به بندهای 18 و 19 و21 برجام و ییوست 5.

لازم به ذکر است، روز اجرا در متن برجام روزی است که ایران به تعهدات خود عمل کرده است؛ اما ازنظر مصوبه مجلس روز اجرا روزی است که دو طرف آغاز به اجرای تعهدات خود می کنند  و لازم است بازه های زمانی کوتاه و متصل برای اجرای تعهدات دو طرف با گام های هم وزن تعریف شود که در مورد تحریم های آمریکا هیچ تحریمی لغو نمی شود؛ بلکه تنها اجرای آن متوقف می شود.

۱. مخالفت با موکول شدن اجرای تعهدات طرف مقابل به گزارش آژانس: (مراجعه شود به بندهای 18و19 و21 برجام و 9و 10 و14و11 پیوست5).

۲. مخالفت با بازرسی های غیر متعارف و تبدیل نشدن به یک استثناء: (مراجعه شود به بندهای 15 و 17 برجام بندهای 17 و 18 و 19 و 20 و 51 و67 و 68 و 70 و 75 و 76 و 77 و 78 و 80 از ضمیمه 1 و ضمیمه 4 بندهای 2 و 6).

۳. مخالفت با بازرسی ازمراکز نظامی: با توجه به بندهای 13و14 برجام مبنی بر اجرای پروتکل الحاقی و حل مسائل گذشته و حال که شامل PMD شده و نیز دسترسی های فراپروتکلی یش بینی شده در بندهای 75 تا 78 از ضمیمه ی 1 و اظهارات مدیرکل آزانس بین المللی انرژی اتمی.

4. نپذبرفتن تعهدات بازگشت ناپذیر: بنا بر بند 12 برجام و19و20 ضمیمه 1، ایران خود را به طور دائمی از بازفرآوری سوخت مصرف شده محروم می کند، لازم به ذکر است باز فرآوری پلوتونیم شرط استفاده پایدار از انرژی هسته ای و بذل و بخشش آن جفایی بزرگ در حق نسل های آینده است.

در مورد برچیدن سانتریفیوژ ها و کاهش ذخایر 10000 کیلوگرمی اورانیوم غنی شده، خارج کردن قلب راکتور اراک و پرکردن کانال های آن با بتون در خوشبینانه ترین حالت زمان باز گشت پذیری چندین سال است و در مورد آخر برگشت پذیری غیر عملی خواهد بود.

1. تامین نیاز قطعی غنی سازی کشور به 190 هزار سو: (مراجعه شود به بندهای 2 تا 7 برجام) که تامین این نیاز حداقل با 15 سال تاخیر مواجه خواهد شد.

2. عدم پذیرش محدودیت در تحقیق و توسعه(مطابق با مصوبه ی مجلس) و عدم کند شدن حرکت علمی هسته ای کشور: (مطابق بندهای 3 و 4 برجام و21تا 26 ,232تا 43 و81 از ضمیه 1) برنامه تحقیق وتوسعه محدود شده و با یک شیب متعارف علمی؟! در پایان 1.5 سال مانده به سال دهم به زنجیره 30 تایی خواهد رسید و تحقیق و توسعه در زمینه بازفرآوری با هدف تولید سوخت انجام نخواهد شد.

3. عدم پذیرش محدودیت های 10و15 ساله: (مراجعه شود به بندهای2 تا 7 و10و12 برجام و 17 تا 51 ضمیمه 1).

4. حفظ عزت کشور: کنترل 20 و 25 ساله آژانس بر کنسانتره سنگ معدن اورانیوم و کارخانجات تولید سانتریفیوژ، اجرای پروتکل الحاقی و پذیرش دسترسی های فراپروتکلی به هیچ وجه با قاعده ی نفی سبیل و حفظ عزت قابل جمع نیست.

محدود شدن فعالیت های هسته ای به چند سایت محدود و ارائه اطلاعات آن به آژانس حمله نظامی به این تاسیسات را  به مراتب آسان تر از قبل می کند.

1. عدم بازگشت به عقب: با توجه با موارد فوق الذکر نیاز به توضیح بیشتر نیست.

جناب آقای رئیس؛

همانگونه که وزیر خارجه فرموده اند نقض قطعنامه شورای امنیت به معنی نقض برجام نیست؛ اما نکته قابل تامل گنجاندن مکانیسم ماشه در قطعنامه است که در متن برجام نیز به آن تصریح شده است.

فرض کنید هشت سال بعد از این توافق طرف مقابل به بهانه ای واهی مدعی نقض توافق از سوی جمهوری اسلامی شود با برگشت دوباره تحریم ها و باقی ماندن پرونده ایران در شورای امنیت آن هم ذیل فصل هفت منشور ملل متحد دستاود این توافق چه بوده است؟

آیا جز این است که بیش از ۱۰ سال از برنامه خود عقب افتاده ایم آن هم در دنیایی که سرعت ییشرفت علم به گونه ای است که یک روز را هم نمی توان از دست داد.

متاسفانه تحقیق و توسعه ای هم به آن شکل نبوده که با سرعت بیشتری بتوانیم به وضعیت قبلی باز گردیم و برنامه ای برای رسیدن به 190 هزارسو نیاز کشور در آن هنگام نیز در متن پیش بینی نشده است.

اگر کشورهایی که الان پشت سرما در این صنعت در حال حرکتند در آن هنگام فاصله قابل توجهی با ما داشته باشند آیا خود را ملامت نمی کنیم؟

راکتورهای زاینده، بازفراوری و استفاده پایدار از سوخت هسته ای

با توجه به محدود بودن منابع اورانیوم وسوخت های فسیلی در جهان استفاده از راکتور های زاینده اهمیت می یابد.

بدون استفاده از این راکتورها و بازفراوری سوخت چند دهه آینده شاهد پایان استفاده از انرژی هسته ای برای تولید برق خواهیم بود و انصراف  دائمی از حق باز فرآوری پلوتونیوم جفای بزرگی در حق آیندگان خواهد بود.

و متاسفانه درمتن برجام بند 12 این اتفاق افتاده است: «به جز فعالیت های جداسازی با هدف تولید رادیوایزوتوپ های پزشکی و صنعتی از نمونه‏ های تابش‏ دیده‏ ی اورانیوم غنی‏ شده، ایران به مدت 15 سال وارد بازفرآوری یا ساخت تاسیسات قادر به بازفرآوری سوخت مصرفی، یا فعالیت های تحقیق و توسعه‏ ی بازفرآوری که منتج به ایجاد قابلیت بازفرآوری سوخت مصرفی شود، نگردیده و پس از این مدت نیز قصد چنین کاری را ندارد.»

راکتور های زاینده: به راکتور هایی گویند که علاوه بر تولید انرژی بخش قابل توجهی از سوخت مصرف شده را به سوخت جدید عمدتا پلوتونیم 239 تبدیل می کنند.

ضریب زایش: نسبت سوخت تولید شده به سوخت مصرف شده است.

باز فراوری و استفاده پایدار از سوخت هسته ای:از آن جا که بهترین حالت 0.7 درصد از اورانیوم طبیعی را اورانیوم 235 تشکیل می دهد و شکافت این ایزوتوپ برای ما تولید انرژی می کند.

اگر بتوانیم اورانیوم  238 را به پلوتونیوم 239 تبدیل کنیم که ماده ای شکافاست مشکل کمبود اورانیوم 235 را برای سال های طولانی حل کرده ایم و برای این منظور از سیکلی ازراکتورهای زاینده و غیر زاینده استفاده می شود.

در یک مدل خیلی ساده و بدون احتساب واکنش های ناخواسته فرض کنید راکتوری زاینده با 100 کیلوگرم سوخت 20 درصد غنی شده و ضریب زایش حدود 1 در اختیار داریم بعد از اتمام سوخت راکتور, 80 کیلو گرم اورانیوم 238 به 80 کیلو گرم پلوتونیوم 239 تبدیل شده و اورانیوم 235 صرف تولید انرژی شده است.

از این به بعد به جای اورانیوم 235 از پلوتونیوم 239 استفاده می شود اما مقدار این پلوتونیوم زیاد است و باید باز فراوری شود.

در طی فرآوری 60 کیلوگرم از پلو تونیوم را از سوخت جدا می کنیم 20 کیلوگرم باقی مانده به همراه 80 کیلوگرم اورانیوم 238 در قلب راکتور سوخت گذاری میشود و 60 کیلوگرم جدا شده در راکتورهای غیر زایشی برای تولید برق به کار میرود و این گونه به چرخه ی پایدار سوخت میرسیم.

فهرستی از مقالات مربوط به این موضوع در سایت سازمان انرژی اتمی طی کنفرانس بین المللی کنفرانس بین المللی« راکتورهای سریع(آب سنگین) و چرخه های سوخت مربوطه» ارائه شده است.