دشمن در آینده به فشارهای خود ادامه می‌دهد و برای آن هیچ حد یقفی قائل نخواهد بود+پیوست

به گزارش خبرنگار «خبرگزاری دانشجو» ، جمعی از تشکل های دانشجویی دانشگاه های کشور در نامه ای خطاب به مسئولان نظام مواردی را به آنان متذکر شدند.متن ایتپن نامه به این شرح است:

به حضور سران قوا، مسئولان و کارگزاران عالی نظام اسلامی

با سلام و تحیات

و آرزوی توفیق روز افزون در خدمت صادقانه به نظام جمهوری اسلامی

امروز که جهان اسلام و جمهوری اسلامی ایران، بر سر یک پیچ بزرگ تاریخی حیاتی و حساس در روند بازسازی تمدن نوین اسلامی قرار دارد؛ یقینا حتی کوچکترین خطا ها و یا خدمات حاکمان و کارگزاران می تواند در شکل دهی به بند بند ساختارهای این تمدن تاثیر قابل توجهی داشته باشد. روند تمدنی انقلاب اسلامی همانند رودخانه ای در جریان است و این ماییم که نیازمندیم خود را در مسیر قرار داده تا به مقصد برسیم و بدین وسیله در روز واپسین، حجتی شرعی در مقابل خداوند عادل و پیامبر اسلام، در برابر میراث گرانقدری که از صدر اسلام به ما رسیده است داشته باشیم. رودخانه زلال انقلاب اسلامی به هر شکل، چه ما باشیم و چه نباشیم، بحول قوه الهی به هدف خود خواهد رسید ولی آزمون های این راه، وسیله ای برای سنجش و قضاوت در خصوص عملکرد مسئولیت داران در این زمینه در نزد آیندگان خواهد بود.

به خوبی اگاهی دارید که اکنون نظام اسلامی با رویدادی مواجهت دارد که قرار است به مدت بیش از یک دهه و برخلاف حکم نفی سبیل، اثرگذاری های حیاتی را به چهارچوبه های حاکمیتی و استقلال کشور وارد و همچنین یکی از اصلی ترین ابزار های پیشرفت موجود ما  را به شکل بی سابقه ای محدود و مسیر رو به رشد انقلاب اسلامی را متاثر کند. از دل این شرایط خطیر، دو گروه بوجود خواهند آمد. اول، گروهی که با نگاه به مسئولیت شرعی و تعهد انقلابی و عرق ملی و بدون ترس از پیامدهای سیاسی، به وظیفه ی خود در برابر این جمعبندی بین المللی عمل کرده و با حساسیت و موشکافی نسبت به خطوط قرمز تعیین شده ی نظام، مصالح نظام اسلامی و مردم را تشخیص و بدان عمل می کنند و گروه دیگری که به دلیل منافع جناحی، ترس از فشارهای سیاسی، موج سازی های رسانه ای و همچنین ترس از برگشت اقبال عمومی از آن ها در انتخابات آینده و بعضا ضعف در تحلیل گفتمان حقیقی انقلاب و اهداف و خط قرمزهای آن، بدون تحقیق و بررسی دقیق و تحت تاثیر تبلیغات وسیع رسانه ای، به اقدامی خلاف مصالح و منافع دست خواهند زد. خوشا بحال گروه اول که مشمول دعای خیر مردم اند و اجر دنیا و آخرت را برای خود تضمین کرده اند و بدا بحال سست عنصران منفعت بین که یقینا از خیر دو جهان محروم خواهند بود..

اکنون موج تبلیغاتی و سیاسی وسیعی سعی دارد که توافق فعلی که دارای اشکالات بسیاری است را پیروزی بزرگ و نصرت الهی نشان داده و با عید نامیدن آن روز و وارد کردن آن به وادی تقدس نه تنها از عدم تصویب احتمالی آن جلوگیری، که حتی مانع از انجام نقد های فنی و محتوایی به آن شوند.(لازم به یاداوری است که وجود اشکالات اساسی در متن توافق ابدا به معنی نفی غیرت شجاعت و تدین تیم مذاکره کننده هسته ای نیست)

برخی از وابستگان به دولت نیز با القای امید کاذب به مردم آنها را به جشن و پایکوبی فرا خوانده تا عملا از ناآگاهی برخی مردم بی اطلاع به عنوان سپری در برابر خواسته های سیاسی خود استفاده کنند. اما سخنان اخیر رهبر انقلاب این نکته را به روشنی بیان نمود که این جمع بندی بایستی با طی طریق مجاری قانونی خود، بررسی و آنگاه در صورت تطبیق و هم راستایی با خطوط قرمز و مصالح نظام، تصویب و در صورت عدم رعایت نکات فوق رد شود. ولی متاسفانه جریانی تلاش می کنند که با فرار رو به جلو نظام را در مضیقه و عمل انجام شده قرار دهند. همان هایی که برای توقف تحریم ها و لغو قطنامه های شورای امنیت(که مذاکره کنندگان ایران، عملا آنها را کاغذپاره دانسته و خود را مقید به انجام آن نمیدانند) حاضرند زیر یوغ هر ذلت و خفتی قرار بگیرند حال آنکه مسلم است که دشمن در آینده به فشار های خود به بهانه های دیگر ادامه خواهد داده و برای آن هیچ حد یقفی قائل نخواهد بود.

 پس در همین راستا، نمایندگان ملت در مجلس شورای اسلامی و بزرگان نظام در شورای عالی امنیت ملی، شرعاَ و قانوناَ موظف اند که با در نظر داشتن مسئولیت خود در پیشگاه خداوند و مصالح و منافع ایران اسلامی، به بررسی و تعیین تکلیف این جمع بندی به دور از فشار های سیاسی و تبلیغاتی عناصری که به دنبال توافق به هر قیمتی هستند، اقدام کنند. همچنین رعایت مصلحت در خودداری از سخنان محض یک جانبه و صفر و صدی که موجبات دو دستگی در میان جامعه می شود، از الزامات وضع موجود است که انتظار می رود مسئولان به این امر توجه کنند.

در پایان نگارنده و تایید کنندگان این نامه با توجه به شرایط حساس فعلی، خطر های جدی را در قبال کشور و مصالح نظام احساس کرده و در همین راستا سعی کرده اند با بررسی دقیق و استفاده از نظرات نخبگان و متخصصان مربوطه، گوشه ای از دغدغه ها و شبهات نگران کننده در خصوص متن توافق نهایی (برجام) و عدم تطبیق آن ها با خطوط قرمز مطرح شده که در پیوست این نامه خواهد آمد، اشاراتی را در جهت کمک و مشورت به مسئولین داشته باشند و امیدوارند که این نصایح مشفقانه مد نظر کارگزاران عالی نظام قرار گرفته تا بتوانند بدون انفعال و بدور از هرگونه خوشبینی به دشمن و خوش خیالی نسبت به وعده های دروغین انها، به وظیفه ی شرعی خویش عمل کنند.                        والسلام علی من اتبع الهدی

1. بسیج دانشجویی دانشگاه شیراز
2. بسیج دانشجویی دانشگاه یزد
3. بسیج دانشجویی دانشگاه هرمزگان
4. بسیج دانشجویی دانشگاه خلیج فارس
5. بسیج دانشجویی دانشگاه قم
6. بسیج دانشجویی دانشگاه شهر کرد
7. بسیج دانشجویی دانشگاه شهید مطهری تهران
8. بسیج دانشجویی دانشگاه زنجان
9. بسیج دانشجویی دانشگاه سمنان
10. بسیج دانشجویی دانشگاه شهید باهنر کرمان
11. بسیج دانشجویی دانشگاه گیلان
12. بسیج دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی شیراز
13. بسیج دانشجویی دانشگاه فسا
14. بسیج دانشجویی دانشگاه یاسوج
15. بسیج دانشجویی دانشگاه دولتی جهرم
16. بسیج دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی بوشهر
17. بسیج دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی شهر کرد
18. بسیج دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی ایران
19. بسیج دانشجویی دانشگاه صنعتی شیراز
20. بسیج دانشجویی دانشگاه سردار جنگل رشت
21. بسیج دانشجویی دانشگاه علمی کاربردی شیراز
22. بسیج دانشجویی دانشگاه آزاد لاهیجان
23. بسیج دانشجویی دانشگاه آزاد شیراز
24. بسیج دانشجویی دانشگاه آزاد یاسوج
25. بسیج دانشجویی دانشگاه آزاد رشت
26. بسیج دانشجویی دانشگاه آزاد جهرم
27. بسیج دانشجویی دانشگاه آزاد لامرد
28. بسیج دانشجویی دانشگاه آزاد فسا
29. بسیج دانشجویی دانشگاه آزاد فومن
30. بسیج دانشجویی دانشگاه آزاد آستارا
31. بسیج دانشجویی دانشگاه پیام نور شیراز
32. بسیج دانشجویی دانشگاه پیام نور رشت
33. بسیج دانشجویی دانشگاه پیام نور فومن
34. بسیج دانشجویی دانشگاه پیام نور آستارا
35. بسیج دانشجویی دانشگاه پیام نور لاهیجان
36. بسیج دانشجویی دانشگاه پیام نور
37. جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه خلیج فارس
38. انجمن اسلامی دانشگاه شیراز
39. انجمن اسلامی دانشگاه خلیج فارس
40. انجمن اسلامی دانشگاه علوم پزشکی شهر کرد
41. انجمن اسلامی دانشگاه مازندران
42. انجمن اسلامی مستقل دانشگاه صنعتی شیراز

"پیوست نامه"

نگرانی ها،دغدغه ها وشبهات در خصوص تطبیق خطوط قرمز و متن توافق نهایی(برجام)

ابتداً لازم به یادآوری است که رهبر معظم انقلاب از حدود دو سال پیش یعنی از زمان آغاز مذاکرات برای رسیدن به توافق هسته ای،به تناوب در خصوص ویژگی های توافق خوب سخنرانی هایی را ایراد فرموده و خطوط قرمز را به صورت صریح و واضح برای تیم مذاکره کننده و دولت مشخص کرده اند.و در همین راستا نیز، دولت یازدهم متعهد شد که قادر است با رعایت تمامی خطوط قرمز به صورت کامل،توافقی را با قدرت های جهانی انجام دهد.اما متن توافق نهایی شائبه های جدی را در رد این ادعا برای صاحبنظران در این زمینه بوجود آورد.

حال با توجه به متن برجام منتشره توسط وزارت خارجه ی کشورمان(و نه با نگاه به سخنان دولتمردان غربی وامریکایی) ابتدا به بیان دغدغه و نگرانی ها و سپس به بررسی اجمالی شبهات نگران کننده ی متن توافق نهایی و عدم تطبیق انها با خطوط قرمز در 5 محور میپردازیم:

1)دغدغه و نگرانی ها:

از جمله اصلی ترین نگرانی ها، وجود برخی بندهای فاجعه بار و خطرناک در قطعنامه ی شورای امنیت است که به موجب آن ایران، سازوکار بازگشت پذیری تحریم ها را قبول، و به سبب آن امکان بازگشت دوباره ی تحریم های شورای امنیت را به سادگی فراهم کرد.از جمله موارد ظالمانه دیگر این است که به موجب قطعنامه شورای امنیت،برنامه ی موشک های بالستیک ایران به مدت 8سال متوقف و صادرات تسلیحات از ایران و یا به ایران را به مدت 5سال تحریم(متوقف)کرد.لازم به ذکر است که تا کنون ما اساس قطعنامه های شورای امنیت در خصوص برنامه ی هسته ای را قبول نداشته و آن را ظالمانه وغیر قانونی میدانستیم و به این سبب نیز پایبندی به آن را نیز بر خود لازم نمیدانستیم.اما اکنون خود تمام این اتهامات را قبول کرده و متعهد میشویم در صورتی که به هر یک دوستان خود در منطقه هر نوع کمک تسلیحاتی (حتی به انداره ی یک گلوله ی فشنگ) و یا آزمایش موشک های بالستیک را انجام دهیم، انها  قطعنامه ای جدید علیه ما را تصویب و تحریم ها را به حالت اول بازگرداند. در واقع کل توافق با مکانیزم ماشه در عرض مدت بسیار کوتاهی، می تواند بصورت قانونی لغو شده، با این توضیح که در آن زمان ایران نه غنی سازی ۲۰ درصد ، نه ۲۰۰ کیلو مواد ۲۰ درصد و نه هشت تن ماده غنی شده ۵ درصد و نه تاسیسات آب سنگین اراک و نه خیلی چیزهای دیگر را ندارد.

نقطه ی ضعف دیگر و از موارد ظالمانه بودن این قطعنامه که در هیچ محفل و محکمه ای قابل قبول نیست،یکی بودن شاکی و قاضی است(بواسطه ی نقش دوگانه ی شورای امنیت)،که این امر به صراحت در این متن آمده است.

از دیگر دغدغه ها پذیرش داوطلبانه ی پروتکل الحاقی بدون تصویب مجلس توسط ایران و همچنین رژیم بازرسی های ویژه وخطرات امنیتی آن است که میتواند تبعات سوء وجبران ناپذیری را برای کشور رقم بزند.

 و در نهایت میتوان به ابهام در مسئله PMD و الزام ایران به حل آن به سبب ملزم بودن رفع تحریم ها به حل و فصل این مساله اشاره کرد.

2)موارد محدودی از شبهات پیرامون عدم تطبیق خطوط قرمز با توافق نهایی

الف)لغو تحریم ها

{اتفاقی که بایستی بیفتد این است که تحریم ها به طور کامل و یکجا در همان روز توافق بایستی لغو شود}20/01/94

{تحریم های اقتصادی، مالی و بانکی چه مربوط به شورای امنیت، چه کنگره امریکا و چه دولت امریکا باید فوراً هنگام امضای موافقتنامه لغو شود}02/04/94

بر طبق سخنان مقام معظم رهبری و بیان خطوط قرمز توسط ایشان میبایست که کلیه ی تحریم های مربوط به هسته ای در تمامی ابعاد  و شئون به طور کامل برداشته میشد اما بر طبق بند20 مفاد عمومی برجام، اتحادیه اروپایی 8 سال پس از روز توافق برجام تمامی مفاد «مقررات اتحادیه اروپایی» را که تحریمهای مرتبط با عدم اشاعه را اجرایی می سازد، از جمله فهرست های اسامی، لغو خواهد کرد.

همچنین بر طبق بند 21 مقدمه برجام،آمریکا پس از راستی آزمایی تعهدات ایران توسط آژانس، تحریم های اعمالی بر ایران را ابدا لغو نکرده و صرفا اجرای انرا موقف میکند.

بر اساس موارد یاد شده بسیار واضح است که پس از توافق هسته ای کلیه ی تحریم ها لغو نخواهد شد و به این صورت یکی از خطوط قرمز نادیده انگاشته شده است.

ب)موکول شدن برداشته شدن تحریم ها به گزارش آژانس و انجام تعهدات ایران

{یک نکته‌ی اساسی دیگر اینکه لغو تحریمها منوط به اجرای تعهّدات ایران نیست؛ نمیشود بگویند: شما رآکتور آب سنگین اراک را خراب بکنید، سانتریفیوژها را به این تعداد کاهش بدهید، این کارها را بکنید، آن کارها بکنید، بعد که کردید، بعد آن‌وقت آژانس بیاید شهادت بدهد، گواهی کند که شما راست میگویید و این کارها را انجام داده‌اید، بعد ما تحریمها را برداریم! نه، این را ما مطلقاً قبول نداریم؛ لغو تحریمها منوط به اجرای تعهّداتی که ایران میکند نیست... موکول کردن به این مسئله، نه منطقی است، نه عادلانه است } 02/04/94

{ اینکه آمریکایی‌ها تکرار میکنند که «ما قرارداد با ایران میبندیم، بعد نگاه میکنیم ببینیم اگر به قرارداد عمل کردند تحریمها را برمیداریم» این حرف حرف غلط و غیر قابل قبولی است؛ این را ما قبول نداریم. رفع تحریمها جزو موضوعات مذاکره است، نه نتیجه‌ی مذاکرات؛ این یک خدعه‌ی آمریکایی است که میگویند قرارداد میبندیم، نگاه میکنیم به رفتارها، بعد تحریمها را برمیداریم! این‌جوری نیست}01/01/94

اما اکنون و با توجه به بند18 مقدمه سند توافق نهایی(برجام) کلیه ی تحریم های شورای امنیت علیه ایران از سال 2006 تا کنون،در مرحله ی اجرا و پس از تایید انجام تعهدات ایران توسط آژانس،لغو خواهد شد.

همچنین بر اساس بند های 19 و21، برخی تحریم های اتحادیه اورپا پس از راستی ازمایی آزانس لغو شده و تحریم های آمریکا نیز پس از انجام تعهدات ایران و تایید آژانس متوقف خواهد شد.

بر اساس موارد یاد شده بسیار واضح است که پس از توافق هسته ای تحریم ها پس از اجرای تعهدات ایران و پس از تایید و راستی آزمایی توسط آژانس لغو و متوقف خواهد شد و به این صورت یکی دیگر از خطوط قرمز نادیده انگاشته شده است.

ج)محدودیت های بلند مدت

{برخلاف اصرار امریکایی ها، ما محدودیّت ده سال و دوازده سال و مانند اینها را قبول نداریم؛ ده سال یک عمر است؛و مقدار سال های مورد قبول محدودیت را به هیئت مذاکره کننده گفته ایم}02/04/94

متاسفانه اکنون با توجه به بند های 5، 10، 12 مفاد عمومی برجام، ایران پذیرفته است که:

به مدت 15سال اورانیوم را فقط با غنای حدود7/3 تولید کند

به مدت 15سال فعالیتهای مربوط به غنی سازی از جمله تحقیق و توسعه را صرفا در سایت نطنز انجام دهد.

به مدت 15سال در فردو هیچ گونه غنی سازی صورت نگیرد و مواد شکاف پذیر به آن وارد نشود.

به مدت 15سال قادر به بازفراوی سوخت مصرفی نخواهد بود.

به مدت 15سال سایت و نیروگاه آب سنگینی نخواهد ساخت.

و...

بر اساس موارد یاد شده بسیار واضح است که پس از توافق هسته ای ایران محدودیت های بلند مدت از جمله 15ساله و... را پذیرفته استو به این صورت یکی دیگر از خطوط قرمز نادیده انگاشته شده است.

د)فردو

{حفظ تشکیلاتی که دشمن قادر به تخریب آن نیست از خطوط قرمز است. روی فردو تکیه میکنند، چون غیر قابل دسترسی است برای آنها؛ میگویند جایی که ما نمیتوانیم به آن ضربه بزنیم، نباید داشته باشید! این خنده‌آور نیست؟}

این تاکیدات رهبر انقلاب نشان میدهد که تاسیسات غیر قابل نفوذ توسط دشمن بدان جهت بایستی حفظ شود که دشمن نتواند به فعالیت های مهم هسته ای آن ضربه ای وارد کند حال با وجود اینکه در توافق نهایی سایت فردو به صورت ساختار فیزیکی تعطیل نشده اما عملا  به سبب تعهدات می بایست که از هرگونه غنی سازی وتحقیق و توسعه که از اصلی ترین برنامه های هسته ای محسوب میشود خود داری شود و به این سبب، فردو به مرکز فیزیک تبدیل شده که عملا کارکردی نداشته و بیشتر به بخشی دکوری شبیه خواهد بود. بنابراین در دید کلان دیگر چه تفاوتی بین مرکزی غیر مهم و غیر کاربردی که صرفا آزمایشگاه فیزیک است با مرکزی تعطیل وجود دارد؟

لازم به ذکر است که شاید در ضاهر امر فردو حفظ شده است اما این توافق به شکل ماهرانه ای عملا فردو را تعطیل کرده است.

بر اساس موارد یاد شده بسیار واضح است که پس از توافق هسته ای فردو به صورت دکوری باقی خواهد ماند ولی هیچ فعالیت مهم هسته ای از جمله غنی سازی تحقیق وتوسعه و...در آن انجام نخواهد پذیرفت.و به این صورت یکی دیگر از خطوط قرمز نادیده انگاشته شده است.

ه)میزان ظرفیت غنی سازی و نیاز کشور

{طرف مقابل به مرگ گرفته که به تب راضی بشوید. هدف آنها این است که جمهوری اسلامی را در باب ظرفیّت غنی‌سازی مثلاً - که یکی از مسائل است - به ده هزار سو راضی کنند، منتها از پانصد سو و هزار سو شروع کرده‌اند، که حدود ده هزار سو مثلاً محصول حدود ده هزار سانتریفیوژ - همین قدیمی‌هایی که از قبل داشتیم و داریم - است. هدف آنها این است. مسئولین ما میگویند ما به ۱۹۰۰۰۰ سو احتیاج داریم. ممکن است این نیاز مال امسال و دو سال دیگر و پنج سال دیگر نباشد، امّا این نیاز قطعی کشور است، خب، باید نیاز کشور تأمین بشود.}

اما اکنون و با توجه به بند 2 مقدمه توافق نهایی،ایران متعهد شده که در مرحله اول به مدت 10سال ظرفیت غنی‏ سازی خود در نظنز ،حداکثر تا ظرفیت غنی‏ سازی اورانیوم تعداد 5060 سانتریفیوژ IR-1 نصب شده نگه دارد. ماشین‌های نسل 1 که امروزه در ایران به IR-1  شهرت یافته‌اند، ماشین‌هایی با ظرفیت 1 تا 1.2 سو هستند که بنا بر اظهارات کارشناسان درباره نیاز ایران در مباحث مربوط به غنی‌سازی، در صورت استفاده از این ماشین‌ها ایران نیازمند 190 هزار ماشین سانتریفیوژ نسل یک است .حال با توجه با توافق نهایی  این رقم برای تعداد سانتربفیوژ ها مطمئنا نمیتواند نیاز قطعی کشور (19000 سو انرژی) را تامین کند.

بر اساس موارد یاد شده بسیار واضح است که پس از توافق هسته ای ظرفیت غنی سازی ایران قطعا به میزان نیاز کشور نبوده ونیست و به این صورت یکی دیگر از خطوط قرمز نادیده انگاشته شده است.