به گزارش خبرنگار «خبرگزاری دانشجو» از یاسوج، انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه یاسوج در بیانیه ای به بازگشایی سفارت انگلیس در کشور و سیاست های دولت تدبیر و امید در این خصوص واکنش نشان داد.
متن بیانیه به شرح زیر است:
«نقشه دشمن در منطقه عمدتا بر دو پایه استوار است، یکی عبارت است از ایجاد اختلاف. دومی عبارت است از نفوذ. این اساس نقشه دشمن است... البته متخصص این کار انگلیسیها بودند؛ آنها در ایجاد اختلاف مذهبی تخصص دارند و آمریکاییها هم از آنها یاد گرفتند و با همه وجود، امروز دارند کار میکنند. «رهبر معظم انقلاب، ۲۶ مرداد ۹۴ در دیدار اعضای مجمع جهانی اهل بیت»
چاره و تدبیر گشایش در امور، همان است که برای بستن راه نفوذ دشمن نیز لازم است. راه نفوذ دشمن با همان فرمولی بسته میشود که بنبستها با آن میشکند و مضیقهها رو به گشایش میگذارد. آیا به بن بست کشاندن استراتژی ایران هراسی؛ همان راهبردی که در سال های گذشته با هدف انزوای بین المللی کشورمان به اجرا گذاشته شد، به قیمت عادي شدن مناسبات و فراموشي سابقه استعماري می ارزد؟
در جریان سفارت انگلستان باید به دو مقوله مهم نگاه انداخت: یکی تاریخ سیاه و دیگری حال و آینده تیره.
هر برگ تاریخ، ورق زرینی است بر ننگ بیشتر روباه پیر. جدا کردن افغانستان از ایران در سال ۱۸۵۷، تحمیل قرارداد رویترز (۱۸۷۲) که براساس آن، ایران به مدت ۷۰ سال کاملا به انگلستان فروخته شد، ایجاد فرقههای ضاله بابیت و بهائیت به قصد انحطاط مذهبی در ایران، جدا کردن بخشی از بلوچستان از خاک ایران در سال ۱۸۸۷، تحمیل قرارداد ۱۹۱۹، تحمیل قرارداد گس- گلشائیان در ۱۹۳۳، کمک به فرار رضاخان از ایران و روی کار آوردن فرزندش، نقش مستقیم در کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ (۱۹۵۳) برای همراهی با آمریکا. نقش مستقیم در جدایی کل سرزمینهای جنوبی خلیجفارس علی الخصوص جدایی بحرین در سال ۱۹۷۱، کمک به رژیم بعثی عراق برای حمله به ایران و ادامه این پشتیبانیها در طول هشت سال جنگ، حمایت از فتنه۸۸ از طریق سفارتخانهاش در تهران و سوال اول اینجاست که آیا می شود با پا گذاشتن بر روی تاریخ، قدم های آتی را بی هیچ اعتمادسازی اولیه ای برداشت؟
تصمیم گرفتن برای حال، بدون شک با نگاه به تاریخ و چشم انداز روشن محقق خواهد شد. چگونه می توان آینده را ساخت اما به حیله ی روباه پیر مبنی بر تشیع لندنی نگاه نکرد؟ مگر می شود ملت ایران که علم مسلمان شیعی را در دست نگاه داشت، دین و اعتقادش را با یک سری روابط تیره و نامعلوم به منظور ارتقاء رابطه با انگلیس از دست بدهد؟! دولت تدبیر و امید، امیدش را به چه چیزهایی بسته است که این همه مدبرانه به سمت امیدهای کاذب قدم بر می دارد؟!
این دولت بداند که تسخیر سفارت انگلیس توسط دانشجویان به معنی بصیرت کامل آنان در اداره کشورشان بوده است. بازگشایی مجدد آن جز ایجاد روابط مخدوش تر، چیزی به همراه نخواهد داشت. ما دانشجویان ولایی این خطه از کشور پهناور ایران، اعلام می کنیم که دولت تدابیرش را باید از جاده خاکی برهاند و هرچه زودتر جاده تدابیرش را آسفالت کند که باز اگر نیاز دیدیم، انقلاب سوم را با مشت های آهنین رقم خواهیم زد.