به گزارش گروه اقتصادی «خبرگزاری دانشجو»؛ روزنامه خراسان درباره علت تمایل شرکت پژو برای حضور در بازار ایران نوشت: پس از توافق برجام و احتمال رفع تحريمها، حضور مجدد پژو به عنوان شريک مجدد ايران خودرو پر رنگ شده است. با اين حال بررسي جايگاه فعلي اين خودروساز در سطح جهان نشان ميدهد که همکاري مجدد با پژو با اما و اگرهاي جدي رو بهروست...
پس از سال 2000 و با افزايش شديد توليد خودرو در جهان، شرکت هاي خودروساز جهاني تيراژ توليد خود را به شدت افزايش دادند ولي شرکت پژو نتوانست بازار خود را گسترش دهد و در تيراژ توليد حدود 3/5 ميليون دستگاه خود باقي ماند. آمار توليد اين شرکت نه تنها افزايش نيافت بلکه پس از سال 2011 کاهش شديدي را تجربه کرد تا حدي که آمار توليد اين گروه در سال 2014 به 2/9 ميليون دستگاه کاهش يافت.
گروه پژو-سيتروئن در 15 سال گذشته روند نزولي را طي کرده است اما پيشبينيهاي آينده نيز ادامه اين روند نزولي را تأييد مي کند....
حال اين سوال مطرح مي شود که اگر هدف از انعقاد قرارداد با شرکتهاي خارجي، انتقال فناوري و توسعه خودروسازان داخلي است، پس چرا خودروسازان داخلي سراغ شرکت هايي ميروند که چشم انداز تاريکي در آينده صنعت جهاني خودرو دارند. در واقع بيش از آن که صنعت خودروي ايران محتاج پژو باشد، پژو محتاج بازار ايران است تا خود را از اين وضعيت نجات دهد. با توجه به سابقه بدعهدي پژو و عدم انتقال فناوري به ايران پس از 25 سال حضور، آيا ادامه همکاري با اين خودروساز فرانسوي به نفع منافع ملي است؟