گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو _محمد جواد ساکت، حواشی دنیای سیاست آنقدر این روزها افکار عمومی و رسانه ها را به خود مشغول کرده که آنها را یکسره از پیگیری مشکلات و دغدغههای فرهنگی جامعه غافل کرده است. از دکل گم شدهی نفتی گرفته تا کرسنت؛ این روزها صدرنشین خبرهای خروجی خبرگزاری های مختلف شدند و عرصه را برای پیگیری دردهای فرهنگی مردم تنگ و تنگتر کرده اند. «بیخیالی» برخی مسئولان فرهنگی هم دردِ بیدرمانی است که از دیرباز گریبانگیر حوزههای فرهنگی کشور بوده است.
«کنسرت موسیقی» هم از همان مسایلی است که مع الاسف چند وقتی است در دانشگاه ها رواج یافته، و باری بر دردهای بیشمار فرهنگ این سرزمین افزوده است. این موضوع با آنچه که در تعریف از دانشگاه و دانشگاهیان میدانیم مناسبتی ندارد. مسأله ابداً کنسرت، موسیقی و یا ژانرهای مختلف آن نیست، مسأله مشکلاتی است که از برگزاری این دست برنامهها بر فضای فرهنگی دانشگاه مترتب میشود.
دانشگاه یعنی...
«دانشگاه مرکز سعادت و در مقابل، شقاوت یک ملت است. از دانشگاه باید سرنوشت یک ملت تعیین بشود. دانشگاه خوب یک ملت را سعادتمند میکند. و دانشگاه غیر اسلامی؛ دانشگاه بد، یک ملت را به عقب میزند.»1
«دانشگاه یک کشوری اگر اصلاح بشود آن کشور اصلاح میشود... و با انحراف دانشگاه، کشور منحرف میشود.»2
ارج نهادن دین مبین اسلام بر دانش و دانش اندوزی و همچنین تعابیر بلند امام راحل (ره) از دانشگاه، نشان میدهد که مسئولین این حوزه باید با دقت نظر خاصی به هدایت مجموعههای آموزش عالی و دانشگاهی مشغول باشند. هرگونه جریانسازی و الگوپردازی در دانشگاه، تبعات موثر و چندجانبه بر جامعه می گذارد. در واقع دانشگاه نمونهی کوچکی از جامعه است؛ جامعهی چند سال بعد.
سالی که نکوست...
با شروع سال تحصیلی جدید باز هم شاهد برگزاری کنسرتها و جشنهای همراه با اجرای موسیقی در دانشگاه هستیم. البته برنامههای اجرا شده همیشه به اسم کنسرت نیست و اغلب در خلال برنامههای دیگری صورت میپذیرد. چنین نمونههایی از این حرکات غلط فرهنگی در مراسم استقبال از ورودیهای جدید در همین سال تحصیلی میتوان یافت. متأسفانه اینکه اجرای زندهی مسیقی این روزها جزء جداییناپذیر برنامههای فرهنگی و غیرفرهنگی بعضی دانشگاهها شده است.
این در حالی است که رهبر معظم انقلاب در دیدار امسال خود با دانشجویان فرمودند: « یک مسئله، مسئلهی کنسرتها در دانشگاه بود که دانشجوی عزیزی مطرح کردند که دانشگاه جای کنسرت نیست. راست است؛ این را من هم یادداشت کردهام و جزو یادداشتهای من، همین مطلب هست. اینکه ما بیاییم دانشجوها را به خیال خودمان برای نشاط بخشیدن به محیط دانشجویی، به اردوی مختلط ببریم یا کنسرت موسیقی در دانشگاه تشکیل بدهیم، جزو غلطترین کارها است.3»
همچنین حجت الاسلام محمد محمدیان، رئیس نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها، قبل از شروع سال تحصیلی جدید گفته است: «برگزاری کنسرت در دانشگاه ها را جزو سیاست های فرهنگی وزارت علوم نمی دانیم و این موضوع به دانشگاه ها هم ابلاغ شده است و دانشگاهها هم حق برگزاری کنسرت در محیط دانشگاه را ندارند.4»
البته معلوم است که فضای دانشگاه علاوه بر مسائل علمی، وجوه دیگری هم دارد و فعالیت های فرهنگی و هنری نیز جزو فعالیتهای محیط دانشگاهی محسوب میشود. اما شأن دانشگاه می بایست حفظ شود و کار علمی تحت الشعاع قرار نگیرد. کنسرت موسیقی میتواند خود بستری برای آسیبهای دیگر واقع شود و اگر ترکیب حضار به صورت مختلط نیز باشد این آسیبها بیشتر خواهد شد. لذا اینکه به بهانه ی ایجاد شور و نشاط در دانشجویان با احساسات دانشجویان بازی کنیم و یا به هر ترفندی متوسل شویم کاری عمیقاً ناپسند است.
حل و فصل این گونه معضلات فرهنگی در فضای دانشگاه به عهدهی وزارت علوم میباشد، چرا که هر برنامهای در دانشگاه با مجوز مسئولین و بر طبق آییننامههای این وزارتخانه صادر میشود. تعلل در تدبیر کردن این موضوع، آن هم با گذشت سه سال از پا گرفتن کنسرت در دانشگاه، فراتر از اغماض و چشم پوشی و بیاطلاعی مینماید. البته انتصابات پرحاشیهی رؤسای دانشگاهها در ابتدای چهارساله ی دولت بی تاثیر در اتفاقات اخیر دانشگاه ها نیست. به هر حال وظیفه ی وزارت علوم است که از نفوذ بیشتر فرهنگی در دانشگاه جلوگیری کند و بیشتر از این چشم خود را به روی مسئولان بی خیال نبندد.
با توجه به بیانات مستقیم مقام معظم رهبری در این موضوع و مخالفت آشکار ایشان، با ادامه یافتن روند کنونی اجراهای زنده موسیقی در دانشگاه، احتمال رویارویی قشر ارزشی و تشکل های انقلابی دانشگاه با دست اندرکاران برگزاری چنین برنامه هایی دور از تصور نیست و می تواند تنش در فضای دانشگاه ایجاد کند و رشد علمی کشور را نیز به کمتر از میزان فعلی برساند.