به گزارش گروه فرهنگی«خبرگزاری دانشجو»، ملاله یوسف زی دختر 18 ساله پاکستانی است که به دلیل حمله طالبان از ناحیه صورت دچار جراحت شد. او به خاطر روابط خوب پدرش با آمریکایی‌ها به شدت مورد توجه آنان قرار گرفت و ماجرای او وسیله‌ای شد تا آمریکایی‌ها بتوانند دلایلی و توجیهاتی برای حضور و دخالت نظامی خود در کشورهایی مانند پاکستان و افغانستان فراهم آورند.
این ماجرا که به نوعی شبیه به یک اقبال برای ملاله دیده می‌شد هیچ‌گاه برای دیگر کودکان پاکستانی فراهم نشد، برای «نبیله» که مادربزرگ و خانواده‌اش قربانی پهپادهای آمریکایی بودند. برای دین‌محمد و عایشه که به خاطر موشک‌های پهپادهای آمریکایی کشته شدند و برای صدها زن و کودک بی‌گناه دیگر که خبر کشته شدنشان توسط رسانه‌هایی که حامی ملاله هستند، بایکوت می‌شود.
ملاله در مسیری که برای او در نظر گرفته می‌شد به سرعت حرکت می‌کرد و رسانه‌ها با برند کردن و سوء استفاده از او، بر جنایت‌های آمریکایی سرپوش می گذاشتند و تصویری خیرخواهانه از دولت خود ارائه می‌داند. ملاله در ادامه ماجرا جایزه صلح نوبل را هم دریافت کرد.
او که حالا به عنوان یک فعال حقوق بشر معرفی می‌شود در مصاحبه ای با اما واتسون، سفیر حسن نیت! سازمان ملل متحد، به نقش او در افکارش اشاره کرده است. اما واتسون و ملاله یوسف زی هر دو در لیست 100 چهره تاثیر گذار مجله تایم حاضر بودند. این برای اولین بار نیست که رسانه‌های آمریکایی همکاری استراتژیک و همپوشانی ویژه‌ای در برجسته سازی سیاست‌های مدنظر حکومت خود به کار می‌برند. آن‌ها بازی با یک قربانی، با یک بازیگر، با چند رسانه و چند جایزه بین‌المللی را به خوبی در کنار هم آموخته‌اند.
در ظاهر این طور است که اما واتسون به خاطر کمپین «او برای او» و ملاله به خاطر بردن جایزه صلح نوبل مورد توجه قرار دارند. ملاله می‌گوید پس از شنیدن سخنرانی «او برای او» از اما واتسون بود که برای نامیدن خودش به عنوان یک «فیمینیست» قانع شده است. این آغاز یک مأموریت و شوی مشترک جدید برای آنان است.
ملاله یوسف زی به اما واتسون در این رابطه می‌گوید:« وقتی اولین بار (واژه فمینیست) را شنیدم، دیدگاه های منفی و مثبت زیادی در مورد آن هم شنیدم و تردید داشتم که آیا من هم یک فیمینیست هستم یا خیر؟ وقتی تو (در سخنرانی «او برای او» سازمان ملل) گفتی: «اگر الان نه، کی؟ اگر من نه، کی؟» فهمیدم که نامیدن خودم به عنوان یک فیمیست هیچ چیز بدی ندارد.» او ادامه می‌دهد: «بنابر این من یک فیمینیست هستم و همه ما باید فیمینست باشیم چون فیمینیسم معنای دیگر کلمه برابری است.»
ملاله پیش از این بارها توسط سیاستمداران غربی از جمله گوردون براون، باراک اوباما و... ستوده شده و سال گذشته هم جایزه صلح نوبل را به خودش اختصاص داد تا جوان ترین برنده این جایزه و دومین پاکستانی برنده نوبل شناخته شود. این دختر پاکستانی در مصاحبه با واتسون حرف‌های سیاسی بزرگی هم زد. حرف‌هایی که درپای سیاستمداران و متن‌نویسان شخصیت‌های آمریکایی از پس آن معلوم است. او در مورد احزاب آمریکا هم صحبت کرده و همچنین این که هنوز نمی‌داند بیشتر به کدام یک تکیه کرده اما می‌داند که آمریکا به یک «رئیس جمهور زن» احتیاج دارد. این عبارت شاید بتواند بخشی از سیاست آینده آمریکایی‌ها را لو بدهد و برنامه ریزی آن‌ها برای آماده سازی افکار عمومی را مشخص کند.