به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری دانشجو؛ حسن رحیم پور ازغدی در نشست امشب جشنوا ه مردمی فیلم عمار در مقایسه وضعیت فعلی با اوایل انقلاب گفت: اوایل انقلاب هیچ نیروی متخصص هنری نداشتیم. امکانات آموزش هم نداشتیم. هر کس که در این حوزه ها فعال بود، با دغدغه یا استعداد خودش فعالیت می کرد. اکنون اما به لطف الهی و به کمک پیشرفت تکنولوژی با انبوهی از نیروهای کاربلد مواجه هستیم.
وی همچنین در تعریف تفاوت میان هنرمند مذهبی و غیر مذهبی بیان کرد: کار هنر طباخی است و هنرمند یک طباخ ماهر است. این طباخ می تواند مواد فاسد، حرام، مسکر و مخدر را چنان مطبوع طبخ کند که مخاطب آن ها استفاده کرده و به به هم بگوید. هنرمند مذهبی اما آن کسی است که مفاهیم اخلاقی را به گونه ای طبخ کند که حتی یک انسان عامی که علاقه ای به این موضوعات ندارد، آن را با ولع و لذت بپذیرد.
رحیم پور در ادامه پیرامون ویژگی مردمی بودن جشنواره عمار و به طور کلی سینما گفت: گاهی می گویند «مردمی» و این معنا را در مقابل تعریف «نخبگانی» به کار می برند و منظورشان از آن مردمی بودن عوامانه و سطح پایین بودن است که نوعی توهین محسوب می شود.
اما یک زمانی می گویند «مردمی» و منظورشان نقطه مقابل «اشرافی بودن» است که اینجا مفهوم مردمی، یک مفهوم انقلابی و ارزشمند است. سینما باید با این معنا و مفهوم مردمی باشد! سینما قرار نیست در خدمت اشراف و شبه روشنفکران قرار بگیرد.
سینمای مردمی به معنای انقلابی اش باید در اندیشه جلب رضایت مردم باشد و خوشایند آن ها را در نظر بگیرد. این مردم، بسیار ارزشمند و قابل احترام هستند، چون همان قشری هستند که در زمان خطر برای مبارزه آمادگی صد در صدی دارند و پیشقدم می شوند و از جان و مال خود می گذرند.
در مقابل این مردم، اشراف آن دسته ای هستند که در مواقع خطر یا فرار می کنند یا همه ارزش ها را برای کسب منفعت شخصی می فروشند.
وی افزود: بنابراین سینمای انقلابی عمار، باید یک سینمای مردمی باشد و برای مردم اثر تولید کند. روشنفکر واقعی نیز آن کسی است که با توده جامعه درگیر باشد، حرف آن ها را بفهمد و در متن جامعه حضور داشته باشد.
این استاد حوزه و دانشگاه افزود: اینکه بعضی می گویند هر جا عنصر خیال بیشتر دخالت کند، آن هنر غیر الهی تر است! غلط است. این خیال انگیز بودن و بهره بودن از قوه تخیل شرک آمیز نیست.
فقه اسلامی، عرفان اسلامی و اخلاق اسلامی هرگز هنر را تقسیم نمی کند ب این که باید از چه ابزاری استفاده کند.
در نگاه اسلامی چنین دیدگاهی وجود ندارد که هنر هر چه به تخیل بیشتر بیامیزد، از اسلام دورتر و غیر اسلامی است. هرگز اینطور نیست، بلکه اسلام می گوید آن وجه از هنر غیر اسلامی است که برای امیال غیر اسلامی انجام شود و به مسائل حرام بپردازد.
رحیم پور ادامه داد: هنر زمانی حجت پیدا می کند و مشروع است که کمک کند فرد یا جامعه به جهان بینی اسلامی واقف تر و معتقد تر شده و به آن گرایش پیدا کند. این هنر هر چه به در این مسیر موفق تر باشد، به همان اندازه اسلامی است.
ممکن است یک اثر هنری از یک سری وجوه اسلامی باشد و از وجوه دیگری اینگونه نباشد.
وی همچنین افزود: این را باید بگویم که بنده معتقدم تمام آثار سینمای هالیوود کفر، شرک و فساد نیست. من در بسیاری از این آثار مضامین و مفاهیم اسلامی می بینم. حتی در این فیلم ها و سریال های کره ای که در تلوزیون پخش می شد هم مفاهیم اسلامی به زیبایی بیان می شود. درست است که این آثار نگاه کاملی ندارد، چون با هدف اسلامی انجام نشده اما نمی توانیم بگوییم غیر اسلامی است.
رحیم پور ادامه داد: نمی توان گفت فلان هنر ذاتا اسلامی است یا غیر اسلامی، چرا که این وجوه افعال انسانی هستند؛ شی یا شخص نیستند که بتوان در این دایره قرارشان داد.
