اوصیکم به فرهنگ انتخابات!

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو-یادداشت دانشجویی* روزهای سرد زمستانی در حال سپری شدن است. اندک اندک بوی ماه اسفند به مشام می‌رسد. ماهی که امسال در هفتمین روز آن رخداد مهم دیگری در تاریخ جمهوری اسلامی ایران به ثبت خواهد رسید. امسال هفتم اسفند ماه همزمان شده است با برگزاری انتخابات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی و پنجمین دوره مجلس خبرگان رهبری. صدای پای انتخابات به گوش می‌رسد. در کنار این صدا صداهای دیگری هم شنیده می‌شود. صداهایی که حاکی از رفتارهای زیبا و زشت برخی از سیاستمداران است.

نام سیاست به میان آمد. نامی که با آمدنش گویی سدی شکسته می شود و سیلی روانه دیگر حوزه های افکاری و رفتاری می شود. در تصور برخی اینگونه آمده است که با آمدن سیاست جایی برای فرهنگ و اقتصاد و غیره و ذلک باقی نمی ماند؛ اما حقیقت امر این است که سیاست مانند میوه ای است بر شاخه ای به نام فرهنگ و اگر شاخه خشک شود و نباشد جای میوه در کف زمین خواهد بود و جز زشتی چهره دیگری نخواهد داشت.

سیاست اگر بدون فرهنگ باشد می‌شود سیاست انگلیسی که می‌گوید تفرقه بیانداز و حکومت کن. می شود سیاست آمریکای جنایتکار که می‌گوید تو حکومت و نژاد برتری و غیر از تو هیچ کس و هیچ چیزی ارزشی ندارد. می‌شود سیاست رژیم صهیونیستی که می‌گوید برای بقا هر کاری می‌خواهی بکنی بکن! حتی در کشتن کودک شیرخواره آزادی! چه جناس تامی برقرار است بین این سیاست (ها) و سیاست یزید که می گوید کشتن علی اصغر در راه به زانو درآوردن حسین ابن علی به جهت بقای حکومت، جایز است.

اما اگر سیاست توام با فرهنگ شد، می‌شود آن سیاستی که می‌گوید همه انسان ها با هم برابرند. می شود سیاستی که می‌گوید مرگ با عزت بر زندگی با ذلت شرف دارد. می‌شود سیاست مردی که می‌گوید اگر در ماتم تجاوز به زن یهودی، مسلمان از غصه بمیرد روا است. می شود سیاست امیرالمومنین (ع)که وقتی طعام می آورند می گوید برای قاتل من هم برده اید؟

کوتاه سخن این که فرهنگ و سیاست دو امر جدایی ناپذیر از هم هستند. شاید بزرگترین رخداد سیاسی در یک نظام را بتوان انتخابات عنوان کرد. اما به راستی با این همه تقاسیر که مطرح شد فرهنگ چه جایگاهی در این رخداد بزرگ سیاسی دارد؟ آیا اهمیت فرهنگ انتخاباتی را درک کرده ایم؟

اگر فرهنگ انتخاباتی نباشد قطعا شاهد زشتی های فراوانی خواهیم بود. فرهنگ انتخاباتی شامل موارد مختلفی است که به عنوان نمونه به اخلاق مداری، رعایت انصاف، پاکدستی، سلامت اخلاقی، رعایت تقوا، دقت در بیان، یقین به توانایی های  فردی اشاره کرد.

اگر فردی اخلاق مداری در انتخابات را رعایت نکند، شاهد رفتارهای زننده ای هستیم که ممکن است به تلخ شدن کام ملت بیانجامد. به عنوان مثال بی اخلاقی یکی از کاندیداها در انتخابات سال 88 در مواردی همچون اعلام پیروزی قطعی پیش از مشخص شدن نتیجه و اعلام آن از سوی وزرات کشور، تهییج احساسات پاک جوانان و به خیابان کشاندن آنها و درگیر کردن تمام کشور به فتنه ای بزرگ و بین المللی در داخل کشور در حدود هشت ماه اشاره کرد.

اگر فردی انصاف نداشته باشد می شود مانند مناظره های انتخاباتی سال 92 که بلا استثناء تمام نامزدهای انتخاباتی تمام مشکلات جاری و ساری کشور را به گردن رئیس جمهور وقت مملکت انداختند و هیچ کدام حتی اشاره ای به نقاط قوتی که در کنار تمام نقاط ضعف او وجود داشت، نکردند.

اگر پاکدستی در فردی وجود نداشته باشد، دست به هر کاری می‌زند تا بتواند هزینه کاندیداتوری خود را تامین کند. از رانت های بانکی چند میلیاردی گرفته تا رشوه و اختلاس!

رعایت تقوا در نمایندگان باعث می‌شود که آنها در هنگامه تبلیغات خود از روی آوردن به برخی از امور پرهیز کنند. به عنوان مثال بازی با آبروی مومن، پخش تصاویر ناموس او، افشای حقایق زندگی شخصی او و غیره با هر هدفی که باشد، قابل قبول نیست.

اگر نماینده ای با یقین به توانایی های فردی خود صحبت کند، قطعا وعده ای نمی‌دهد که وقتی رای آورد نتواند آن را عملی کند و کاسه چه کنم چه کنم به دست بگیرد و همه تقصیرها را به گردن مسئولین پیشین بیاندازد.

و هزاران مورد دیگر که همه و همه جزو فرهنگ انتخاباتی است که اگر رعایت شود انتخاباتی پرشور، بی حاشیه و بر پایه دین مداری برگزار خواهد شد.

به امید روزی که در لغت نامه همه نامزدهای انتخاباتی واژه ای به نام فرهنگ انتخابات درج شود و همگان عامل به آن شوند.

محمدحسین کشمیری، دانشجوی دانشگاه آزاد اسلامی مشهد

انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.