به گزارش گروه اقتصادی «خبرگزاری دانشجو»؛ به نقل از بلومبرگ، محمد بن سلمان، جانشین ولیعهد عربستان پس از در اختیار گرفتن برنامه ریزی های دفاعی و اقتصادی این کشور، اکنون اختیارات خود را به سیسات نفتی ریاض نیز تعمیم داده است.
این فرزند 30 ساله ملک سلمان رویکرد چند دهه ای جدا کردن ملاحظات تجاری از ملاحظات سیاسی را کنار گذاشته است. در آخر هفته گذشته، مقامات سعودی جلوی دستیابی به توافق دوحه میان تولید کنندگان نفتی به منظور فریز تولید را گرفتند، تنها به این دلیل که ایران حاضر به مشارکت در این توافق نبود. این اقدام نشان دهنده کشیده شدن رقابت منطقه ای دو کشور به بازار نفت است.
یاسر الگوئیندی، تحلیلگر نفتی در موسسه مادلی گلوبال ادوایزرز گفت: «همه چیز در دوحه به ملاحظات سیاسی بر می گشت.»
این تغییر رویکرد بدان معناست که همه بازیگران بازار نفت، از شرکت های مهم نفتی نظیر اکسون موبیل تا شرکت های تجاری ای نظیر ویتول در معرض سیاست شفاف و مبهم آل سعود قرار دارند. با توجه به وقوع یکی از بدترین تنش های دیپلماتیک در روابط ایران و عربستان از زمان پیروزی انقلاب اسلامی تاکنون و اینکه دو کشور در سوریه و یمن مقابل هم قرار گرفته اند، بازار نفت باید آماده آشفتگی های قابل توجهی باشد.
جیسون بوردوف، مدیر مرکز سیاست های جهانی انرژی در دانشگاه کلمبیا و یکی از مقامات سابق کاخ سفید گفت: «این واقعیت که ظاهرا عربستان مانع از توافق شده شاخصی است که نشان می دهد چگونه سیاست نفتی این کشور تحت تاثیر رویارویی ژئوپلتیکش با ایران قرار دارد.»
علی النعیمی، وزیر نفت عربستان فردی عملگراست که همواره در طی 2 دهه گذشته سیاست نفتی را از سیاست خارجی کشورش جدا کرده و اصرار داشته که ملاحظات موثر در قیمت نفت نظیر عرضه، تقاضا و حجم ذخایر عوامل اصلی در تصمیم گیری های وی هستند. استراتژی عملگرایانه مبتنی بر تجربه تحریم نفتی سال 1973 است که در جریان آن استفاده سیاسی از ابزار نفت منجر به تقسیم تقاضا شد.