کدام وزرای روحانی در صف استیضاح «امید» هستند؟/ یک فراکسیون چهل‌تکه!

گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، استیضاح وزیر کار، مطلبی که نخستین بار توسط وکیلی نماینده‌ی مردم تهران مطرح شد و البته کلی سر و صدا کرد. مطلبی که باعث شد خیلی از همقطارانش موضع گرفته و او را بابت طرح چنین مسایلی بدون هماهنگی با دیگر اعضای فراکسیون شماتت کنند. مرغ وکیلی اما یک پا داشت. وی روز گذشته در گفت‌وگویی اگر چه استارت فرایند استیضاح را منوط به رأی آوردن در فراکسیون دانست، اما همچنان بر ضرورت ترمیم کابینه تأکید کرد. وکیلی شاکی بود؛ شاکی از اینکه هم‌کارانش در آنچه او "تله‌ی رسانه ای" می‌نامید، گرفتار شده بودند. ماجرا چیست؟ کدام وزرای روحانی در خطر استیضاحند؟ اصلاح‌طلبان از جان روحانی چه می‌خواهند؟

چه کسانی پیام انتخابات هفتم اسفند را شنیده‌اند؟

حفظ فاصله با دولت؛ تاکتیک جالبی است که اصلاح‌طلبان در مواجهه با دولت تدبیر و امید در پیش گرفته اند. آنها از سویی نمی‌خواهند هزینه‌ی ناکامی‌های فراوان اقتصادی روحانی به گردن آنها باشد، و از سوی دیگر مشتاقند تا همان مختصر دستاوردها را هم به نام خودشان سند بزنند. احتمالاً به همین خاطر رسانه‌های زنجیره‌ای می‌خواهند وانمود کنند پرچم‌دار نقد عملکرد اقتصادی دولتند. ترمیم تیم اقتصادی کابینه لابد کمترین کاری است که در برابر مطالبات فراوان معیشتی مردم می‌توان انجام داد. اصلاح‌طلبان به‌خوبی دریافتند روی دیوار عملکرد دولت نمی‌توانند یادگاری بنویسند. می‌دانند با همین دست-فرمان، مردم دوباره در انتخابات 96 به روحانی اعتماد نمی‌کنند. آنها پیام انتخابات هفتم اسفند را شنیده اند!  

مدیر مسؤل روزنامه‌ی ابتکار هم معتقد است: «بعد از انتخابات مجلس دهم انتظار ترمیم دولت قوت بیشتری پیداکرد.» وی روی یکی از ضعیف‌ترین وزرای اقتصادی دولت دست گذاشته؛ کسی که به زعم وکیلی نتوانسته به‌خوبی از اقشار آسیب‌پذیر جامعه حمایت کند. حالا طرفداران استیضاح مدعی هستند می‌خواهند چهره ای جوان و چابک‌تر برای رأس این وزارتخانه انتخاب کنند. با این همه وکیلی معتقد است استارت تغییر کابینه باید توسط خود دولت کلید بخورد. وی در این باره گفته: «در جلسه فراکسیون آقایان نوبخت و انصاری مهمان ما بودند. از طریق این دو نفر پیام خودمان را به دکتر روحانی ارسال کردیم. منتظر هستیم ببینیم تصمیم آقای روحانی چیست. اگر از رایزنی ناامید شویم حتما به وظیفه قانونی خودمان عمل خواهیم کرد. جمع‌بندی قطعی ما این است که آقای ربیعی ناتوان است و ایشان با توجه به حجم وظایفی که بر وزارتخانه تعاون، کار و رفاه اجتماعی تلنبار شده باید تغییر کند.»

کواکبیان دیگر نماینده‌ی اصلاح‌طلب اما برخلاف وکیلی گفته: فراکسیون امید در جریان استیضاح وزیر کار، تعاون و رفاه اجتماعی قرار ندارد.

استیضاحی که اختلافات را نمایان کرد/ یک فراکسیون چهل‌تکه!

طرح استیضاح اما در میان اصلاح‌طلبان با واکنش‌های تندی مواجه شد. چراغ دعوا را کواکبیان روشن کرد. او اول از همه درآمد که وکیلی با ربیعی "مشکل شخصی" دارد. کمال دهقانی دیگر عضو فراکسیون امید در گفت‌وگو با خبرنگار سیاسی خبرگزاری دانشجو در این‌باره، گفت: «از جزئیات ریز این مسئله باخبر نیستم. به‌نظر من صحبت های آقای کواکبیان بیشتر به واقعیت نزدیک است.» تصور آن‌که سوابق ژورنالیستی این دو نماینده‌ی مردم تهران تا چه اندازه روی علنی شدن اختلافاتشان مؤثر بوده، خیلی دور از ذهن نیست.

ماجرا اما به همین جا ختم نشد. پیگیری‌های بیشتر وکیلی دیگر اعضای فراکسیون امید را هم به واکنش علنی در مقابل آقای مدیر مسؤل واداشت. محجوب یکی از آنان بود. دیگر نماینده‌ی مردم تهران هم معتقد است استیضاح ربیعی بی‌دلیل مطرح شده و کلاً موضوعیت ندارد. وی گفته: «درست نیست که در ماه‌های اول فعالیت مجلس، مباحثی همچون استیضاح مطرح شود. این اولین بار است که موضوع استیضاح یک وزیر به این سرعت و بی دلیل در مجلس شورای اسلامی طرح شده است.» محسن علیجانی زمانی هم از دیگر اعضای فراکسیون امید، در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجو، گفت: «تا جایی که می‌دانم این اقدام با نظر فراکسیون امید صورت نگرفته است؛ اصلاً این موضوع در فراکسیون مطرح نشد که قرار باشد به یک جمع‌بندی درباره آن برسیم و فراکسیون بخواهد به آن ورود پیدا کند. بحث استیضاح وزیر کار، نظر وکیلی و آن ۶۰ نفری است که  این طرح را امضا کرده‌اند؛ نه مجموعه فراکسیون!»

ماجرا ادامه داشت. روز جمعه ختم همسر محسن آرمین اصلاً به مراسمی برای اعلام موضع علیه وکیلی و استیضاح ربیعی تبدیل شد! جایی که از ابتکار گرفته تا مهرعلیزاده و تا محمد رضا تابش علیه ربیعی و استیضاحی که خیال داشت انجام دهد، گارد گرفتند. یکی از جالب‌ترین مواضع اما سخنان شهیندخت مولاوردی است؛ معاون روحانی در حوزه‌ی زنان و خانواده، در جمع خبرنگاران در پاسخ به سؤالی مبنی بر نبود کار تشکیلاتی در لیست امید به عنوان علت اصرار وکیلی بر استیضاح علی ربیعی، اظهار داشت: «وقتی رئیس‌ فراکسیون می‌گوید استیضاح در دستور کار نیست، باید دلیل اصرار را از آقای وکیلی پرسید. چون باید قاعدتاً برنامه‌ای در کار باشد تا کار تشکیلاتی انجام شود»

کار تشکیلاتی؛ مطلبی که مولاوردی معقتد است حتی در لیست تهران هم به چشم نمی‌خورد؛ چه برسد به نمایندگان شهرستان‌ها. حالا هم روشن است که هر کدام ساز خودشان را کوک می‌کنند. برای امیدی‌ها، پایان انتخابات، آغاز اختلافات بود. از رو شدن اختلافات سابق روزنامه چی‌ها با هم گرفته و تا دور خوردن فراکسیون توسط کسانی مثل جلالی و نعمتی. چه می‌کند این فراکسیون امید!

چه کسان دیگری در صف استیضاحند؟

وکیلی وِل‌کُن معامله نیست! حتی با وجود تمام مخالفت‌ها، روز گذشته مصاحبه کرده و از استناداتش برای استیضاح ربیعی گفته. وی معتقد است: «اصل ضرورت تغییر کابینه دولت، در بین اعضای هیأت رئیسه فراکسیون امید مورد اتفاق‌نظر است. پیرامون مصداق این تغییر بین ما اختلاف وجود دارد، از طرفی دیگر من شخصاً بنا به دلایل و مستنداتی که دارم، اولویت این تغییر را در آقای ربیعی می‌دانم» از سوی دیگر زمزمه‌هایی مبنی بر استیضاح وزیر اقتصاد هم شنیده می‌شود. طیب نیا وزیر بی‌حاشیه‌ی روحانی احتمالاً فرد دیگری است که قربانی اختلافات اصلاح‌طلبان خواهد شد. با این همه حجت الاسلام احمد مازنی، نماینده‌ی مردم تهران در گفت‌وگو با خبرنگار ما گفته این موضوع فعلاً در دستور کار فراکسیون نیست.