به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو؛ کتاب «زبان‌های ایرانی» مشتمل بر هزار صفحه است و فصل به فصل زبان‌های این خانواده بزرگ ایرانی را که یکی از بزرگترین خانواده‌های زبانی جهان است بررسی می‌کند.
این خانواده از لحاظ خویشاوندی به خانواده‌ی بزرگ‌تر هندوایرانی و شاخه‌ی بسیار بزرگ‌تر هندواروپایی مرتبط است. زبان‌های ایرانی در سال ۲۰۰۹ به دست انتشارات راتلج به چاپ رسید و با از جانب متخصصان این حوزه با استقبال گسترده‌ای روبرو شد.
گفتنی است که نگارش فصل‌های مختلف کتاب بر عهده نویسندگان بزرگی بوده است که شاید معروف‌ترین‌شان پروفسور پرودز اکتور شروو باشد که ایرانیان علاقه‌مند به زبان‌های باستانی به خوبی او را می‌شناسند. پروفسور ویندفور، ویراستار کتاب نیز خود نویسنده سه فصل است.
کتاب در ۱۶ فصل به بررسی زبان‌های ایرانی می‌پردازد ــ از ایرانی باستان تا ایرانی نو ــ و پس از یک بررسی کلی از رده‌شناسی زبان‌های ایرانی به توصیف مفصلی از زبان‌های ایرانی می‌رسد. در هر فصل نظام نوشتاری، آواشناسی، ریخت‌شناسی، گروه، جمله‌واره و نحو جمله مورد بحث و مداقه قرار گرفته است.
تمرکز اصلی بر روی این جوانب گوناگون این مسألة کلی است که هر یک از زبان‌ها به چه ترتیبی عمل می‌کند.
این مجلد ۱۶ زبان از مجموع زبان‌های ایرانی را بررسی می‌کند که معرف سه دوره تاریخی زبان‌های باستان، میانه و نو هستند، همچنین، معرفِ چهار گروهِ گویشیِ اصلی و نیز مکان جغرافیایی.
در فصول سوم و چهارم کتاب به زبان‌های ایرانی باستان و میانه پرداخته می‌شود و در فصل‌های بعد زبان‌های سغدی، خوارزمی، ختنی و تمشقی، فارسی و تاجیک، زازاکی، کردی، بلوچی، پشتو، زبان های پامیری، شغنی و وخی مورد بررسی قرار می‌گیرند.
این کتاب را نشر دیبابه منتشر کرده است.
ارسال نظرات