گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو، [در موضوع] قاچاق، بنده به مسئولین گفته‌ام که آقاجان! وقتی شما آن باند قاچاقچی را پیدا میکنید و آن جنس کلان قاچاق را که چند هزار تُن وزن آن است، وارد کشور میکنید، این جنس را جلوی چشم همه آتش بزنید؛ ضربه بزنید به قاچاقچی، به جنس دارای مشابه داخلی. خب معلوم است وقتی‌که جنس خارجی وارد شد -چه از مبادی ورودی قانونی مثل گمرک و امثال اینها، چه از مبادی قاچاق که متأسّفانه خیلی هم زیاد است- تولید داخلی میخوابد. وقتی تولید داخلی خوابید، همین وضعی پیش می‌آید که امروز هست: جوان ما بیکار میشود، اشتغال ما کم میشود، رکود بر کشور حاکم میشود، وضع زندگی و معیشت مردم دشوار میشود. اینها را که دیگر از طریق ارتباط با آمریکا و با اروپا نمیشود حل کرد، اینها را خودمان باید حل بکنیم. اینها کارهایی است که به عهده‌ی خود ما است؛ راه این است.
این جملات بیانات مقام معظم رهبری در 11 مردادماه سال جاری در دیدار با اقشار مختلف مردم بود. شاید این نخستین بار بود که مقام معظم رهبری به این صورت دستور آتش زدن قاچاق را در افکار عمومی مطرح می کردند. دستوری حکومتی که به واقع دل ملت ایران را شاد کرد و البته سطح مطالبه گری آنها از مسئولان را بالا برد ولی متاسفانه شاید به مذاق برخی از مسئولان خوش نیامد.
بحثی که این روزها در بین مردم جامعه داغ است، آتش زدن همین کالاهای قاچاق است البته نه هر کالایی. بسیاری که البته برخی از مسئولان هم در میان آنها هستند هنوز از فلسفه آتش زدن و معدوم کردن کالاهای قاچاق آنهم جلوی چشم مردم سر در نیاوردند.
آنها معتقدند که این کالاها درست است قاچاقی وارد کشور شده است ولی لزوما بد و مضر نیستند که چرا به جای معدوم کردن، آنها را در میان نیازمندان و در سطح عمومی جامعه توزیع نکنیم.
در ابتدا باید پرسید حقیقتا چه مقدار از کالاهای قاچاق قبلی به دست نیازمندان رسید؟ گذشته آن خوب است تنها چند نکته برای سود آتش زدن قاچاق گفته شود تا شاید افرادی که خواب هستند بیدار شوند، هرچند افرادی که خود را به خواب زده اند را هیچگاه نمی شود بیدار کرد.
ما فرض را بر این می گیریم که تمام آحاد جامعه از جمله مسئولان می دانند قاچاق پدیده ای مذموم و به ضرر اقتصاد کشور است.
زمانیکه اجناس قاچاق کشف و ضبط می شد قاچاقچیان با ترفندهای گوناگونی مانند دور زدن، رشوه و تبانی دوباره به کالای توقیفی خود می رسیدند و با کمی زحمت سود آنچنانی گذشته را کسب می کردند.
اما اگر کالای قاچاق در جلوی چشم همگان آتش زده شود، دیگر امید قاچاقچی به طور کامل قطع می شود. شاید که متنبه شود.
از سوی دیگر با توجه به اینکه اموال قاچاق فاقد استاندارد و مجوزهای بهداشتی از داخل کشور است بنابراین آیا این اموال را در اختیار محرومان قرار دادن امر درستی است؟
مسئولان باید یادشان باشد که سلامت و امنیت مردم از هر چیزی مهمتر است.
از سوی دیگر اموال قاچاق هم به تولید داخل ضربه می زند و هم به رقابت سالم تجاری. قاچاقچی هیچگونه مالیات و عوارضی برای وارد کردن کالایش به داخل کشور پرداخت نمی کند بنابراین هم کالا را ارزانتر عرضه می کند و هم سود بیشتری می برد. آنگاه تولیدکننده دیگر چه امیدی داشته باشد به فروش محصولاتش؟
بنابراین اگر اموال قاچاق جلوی چشم همگان معدوم شود می تواند به همان اندازه که امید را از قاچاقچی می گیرد، کور سوی امید را در دل تولیدکننده روشن کند.
آتش زدن و معدم کردن جنس قاچاق ریسک و هزینه قاچاق را بالا می برد و شاید قاچاقچی را ترغیب به سرمایه گذاری داخلی یا واردات قانونی کند.
هرچند که در چند روز گذشته بزرگترین عملیات معدوم سازی اجناس قاچاق انجام شد اما بازهم مردم سرنوشت پورشه ها و خودروهای میلیاردی که به صورت قاچاق وارد کشور شده است و فقط تعداد اندکی از آنها استفاده می کنند آنهم فقط برای خوشگذرانی و افزایش اختلاف طبقاتی، را نفهمیدند؟ به راستی اجناسی که معدوم شد چه اجناسی بودند؟ چند درصد کشفیات قاچاق کشور در یک سال بودند؟
هرچند که این حرکت با توجه به تاکید و دستور مستقیم حضرت آقا، حرکت بسیار خوشایندی است اما ملت فهیم ایران از تمام مسئولان توقع دارند تا اینگونه حرکات برای تمام قاچاقچیان، تمام کالاهای قاچاق و برای تمام ادوار ادامه داشته باشد تا روزی شاهد ریشه کن شدن این بلای خانمان سوز باشیم.