اخبار دانشگاهی را از «کانال اخبار دانشگاهی SNN.ir» دنبال کنید
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، تیمور جوادی، رئیس دانشگاه علمی- کاربردی کردستان پیش از خطبه‌های نماز جمعه سنندج در جمع نمازگزاران این شهرستان، طی سخنانی که صرفاً جنبه تبلیغات داشت، گفت: دانشگاه جامع علمی کاربردی در راستای ارائه آموزش‌های حرفه‌ای و کاربردی ایجاد شده است.
وی افزود: هم اکنون ۲۱ مرکز دانشگاه علمی کاربردی در سطح استان کردستان فعالیت دارند و این مراکز در رشته‌های مختلف تحصیلی دانشجو می‌پذیرند.
رئیس دانشگاه علمی- کاربردی کردستان تصریح کرد: هم‌اکنون ۱۰ هزار دانشجو در مراکز دانشگاه علمی کاربردی سنندج مشغول به تحصیل هستند و تا کنون نیز ۱۶ هزار دانشجو از این مراکز فارغ‌التحصیل شده‌اند.
اما این مسئول دانشگاه علمی کاربردی کردستان به سیل فارغ‌التحصیلان بیکار از این دانشگاه اشاره‌ای نکرد که اکنون با اینکه چند سال در دانشگاه مشغول به تحصیل بوده‌اند، هیچ شغلی ندارند.
هرچند دامنه بیکاری دانشجویان فارغ‌التحصیل از دانشگاه تنها محدود به دانشگاه علمی کاربردی نمی‌شود و اکثر دانشگاه‌های دولتی، آزاد و پیام نور را هم در بر‌می‌گیرد؛ اما از آنجا که شعار دانشگاه علمی کاربردی حرفه‌آموزی و مهارت‌آفرینی است انتظارات بیشتری از این دانشگاه در راستای ایجاد اشتغال می‌شود؛ ولی در واقع این دانشگاه نیز مانند سایر دانشگاه‌ها صرف مدرک‌گرایی را در پیش گرفته و عملا دانشجو بعد از پایان دوره تحصیل تنها یک مدرک خشک و خالی را با خود به یدک می‌کشد.
البته امکانات و ساختمان‌های آموزشی برخی مراکز علمی-کاربردی در کردستان نیز خود جای بسی تأمل است چرا که برخی از این مراکز به لحاظ ساختمان فیزیکی در حد یک مهدکودک هم نیستند.
دانشگاه جامع يك از مهم‌ترين اهداف نظام های آموزشی خود را ارائه آموزش متناسب با مهارت‌های شغلی مورد نياز جامعه عنوان كرده است؛ اما گويا عدم توفيق دانشگاه در ايجاد و تقويت روحيه علمی و انگيزه خدمت‌رسانی به دانشجويان جزء موانع اصلی دانشگاه علمی كاربردی است.
مطابق آمار به دست آمده ۴۵ درصد از دانشجويان دانشگاه جامع علمی كاربردی شاغل هستند كه وجود همين آمار يكی ديگر از مشكلات دانشگاه جامع علمي كاربردی را نشان می‌دهد؛ زيرا كشورهايی كه از رتبه علمی بالای دانشگاهی برخوردارند، يك دانشجو تنها چند ساعت آن هم در تعطيلات آخر هفته می‌تواند كاری نيمه‌وقت داشته باشد و اين چيزی است كه در ايران به خاطر مشكلات معيشتی هرگز عملی نخواهد شد.
از سوی ديگر به دليل مشخص نبودن حداقل قابليت‌های علمی و عملی برای فارغ‌التحصيل‌شدن در نظام آموزش عالی، گرفتن حداقل نمره قبولی پيش شرطی براي اخذ مدرك فارغ‌التحصيلی است. شرايط نامساعد اشتغال و اهميت ندادن به فارغ‌التحصيلان ممتاز، سبب بی‌انگيزه شدن و از بين رفتن علاقه‌مندی جمع كثيری از دانشجويان به ويژه در مقطع كارشناسی به فراگيری دروس نظری و فعاليت‌های عملی شده است.
اين شرايط سبب پرورش و توليد فارغ‌التحصيلانی می‌شود كه دارای روحيه علمی نيستند و در عين ناتوانی در كسب مدارج علمی بالاتر، روحيه كارآفريني و يافتن كسب و كار مناسب را ندارند. البته در جايی كه هيات علمی با فرآيندها و نحوه انجام امور در واحدهای توليدی و خدماتی مرتبط با رشته تحصيلی فارغ‌التحصيلان آشنايی كاملی ندارند و باعث پايين‌آوردن سطح آموزش می‌شوند، نمی‌توان خرده‌ای بر دانشجو گرفت زيرا در بين مدرسان هيات علمی دانشگاه جامع علمی كاربردی كمتر می‌توان افرادی را با مدرك دكترا يافت و از سوی ديگر به رغم تاكيد اين دانشگاه بر كسب مهارت‌های عملی بسياری اين مدرسان تجربه كاری كافی برای انتقال مهارت‌های لازم را به دانشجويان ندارند.
شايد نوشتن از دانشگاه جامع علمی كاربردی به اين دليل سخت است كه به هر صورت امكان تحصيل را بدون گذشتن از سد كنكور فراهم می‌كند، موجب می‌شود افراد به خواسته فردی خود، خانواده‌شان و جامعه‌شان مبنی بر دارابودن تحصيلات عاليه تا اندازه‌ای پاسخ گويند، با مدركی بالاتر از ديپلم بازنشسته شوند يا بعد از به دست آوردن مدرك دانشگاهی به ارتقای شغلی دست پيدا كنند.
دانشگاه جامع علمی كاربردی برای پر كردن خلاء دانشگاهی كه بتواند غير از مباحث تئوری، در محيطی آكادميك، حرفه‌آموزی را نيز انجام دهد، وارد عرصه شده بود؛ اما در عمل مسير همان دانشگاه‌های سنتي ايران را ادامه داد. چه بسا بتوان با دقت بيشتر در گزينش دانشجويان، استادان و افرادی كه مجوز تاسيس شعبه‌های دانشگاه جامع را دريافت می‌كنند اهداف اوليه اين دانشگاه را زنده كرد.
در هر حال در سيستم آموزشی كه حتي دانشگاه‌های معتبر آن در سطح علمی بين‌المللی قرار ندارند چه انتظاری می‌توان از دانشگاه جامع علمی كاربردی داشت، با نگاهی به آمار سالانه رتبه‌بندی علمی دانشگاه‌های جهان، می‌توان هر ساله جای ايران را خالي ديد.