به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری دانشجو، ششمین روز از روزهای آلوده هوای تهران در حال سپری شدن است اما ظاهرا مسؤولان به جای تدبیر منتظرند تا باد و باران، این آلودگی را برطرف و هوای تهران را سالم کند.
انتظار برای رفع خود به خودی مشکل به جای تدبیر کردن گویا از سیاستهای برخی مسؤولان دولت یازدهم است که نمونه آن در سال جاری چه در حادثه آتش سوزی پتروشیمی بوعلی و چه در موضوع آلودگی هوای شهرهای جنوبی کشور دیده شد.
جالب این است، با اینکه آلودگی هوای تهران موجب تعطیلی مدارس شده است و هشدارها و اخطارهای جدی از سوی ارگانهای ذیربط برای گروههای حساس صادر میشود،حتی یک وکیل دادگستری حاضر به پیگیری و شکایت از مسببین این آلودگی نیست چه به رسد برسد به سه وکیل که همانند ماجرای بنزین پتروشیمیها این موضوع را پیگیری کنند.
خوشبختانه آلودگی هوای تهران ربطی به بنزین پتروشیمیها هم ندارد زیرا این واحدها بنزینی تولید نمیکنند که برخی از رسانه ها نسبت به این موضوع واکنش نشان دهند و از سرطانزا بودن آن خبر دهند.
ظاهرا بنزین وارداتی از بالاترین استانداردهای روز جهانی برخوردار است،اگر غیر از این بود قطعا رئیس سازمان استاندارد نسبت به آن واکنش نشان می داد،زیرا همانگونه که از اظهارات مسئولان استاندارد برمیآید آزمایش بنزین وارداتی و مصرفی از کارهای روزمره این سازمان است!
بنابراین سوال و ابهامی که حمیدرضا فولادگر عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس شورای اسلامی در رسانه ملی بدون پاسخ می ماند که دو سوم از علت آلودگی هوای کلانشهری مانند تهران مربوط به خودروهاست چه سوخت خودروها و چه ساخت خودروها.
با این شرایط باید گفت علت آلودگی هوای این روزهای تهران هر چه باشد به وزیر نفت، رئیس سازمان محیط زیست، رئیس سازمان استاندارد،به هیچ وکیل دادگستری و ... مربوط نیست؛ پس به همین دلیل است که رسانه هایی که در گذشته هر روز آمارهای مرگ و میر ناشی از آلودگی هوا را ارائه می کردند و به هرطریقی سعی داشتند انواع سرطان ها را به آلودگی هوای بنزین پتروشیمیها نسبت دهند الآن سکوت کردهاند.
مجید بوجارزاده سخنگوی شرکت ملی گاز ایران در گفت وگو با خبرنگار فارس از مصرف 100 میلیون متر مکعبی گاز در بخش صنایع و 160 میلیون متر مکعبی این سوخت در بخش نیروگاهی خبر میدهد و به طور قطع و یقین معتقد است که آلودگی هوای کلانشهری مانند تهران هیچ ربطی به نیروگاه ها ندارد.
با این شرایط احتمالا باید منتظر تعطیلی صنایعی مانند کارخانه های تولیدکننده سیمان و شیشه باشیم و البته این مسکنی است زودگذر تا زمانی که باد و باران آلایندگی هوای تهران را از بین ببرد.
یادداشت از محمد حسین سیف اللهی