به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، رویا قدوسی گفت: پیاده سازی رویکرد اجتماعی شدن مبارزه با مواد مخدر، جمعی و گروهی است؛ نهادهای مختلف هر کدام برنامه‌ای را به صورت جداگانه اعمال می‌کنند که این امر می‌تواند باعث به نتیجه نرسیدن در رابطه با پیشگیری از اعتیاد و حتی درمان آن شود.
وی اظهار کرد: برخی از گزارش‌ها حاکی است که سن اعتیاد کاهش یافته و از آن‌جایی‌که دانش‌آموزان در سنی هستند که بیشترین تاثیر را از گروه همسالان خود می‌پذیرند، قرار گرفتن آنها در معرض خطر اعتیاد، اهمیت بیشتری پیدا می‌کند.
به گفته این جامعه شناس، آموزش‌های همگانی با موارد تدریس سرفصل‌های آشنایی با انواع مواد مخدر و مضرات مصرف آنها، نقش گروه‌های همسالان در مصرف مواد مخدر صنعتی و شیمیایی و گرایش به سمت آنها، بیماری‌های عفونی مرتبط با سوء مصرف مواد مخدر در یک کارگروه آموزشی و هدفمند باید به اجرا در آید.
وی تصریح کرد: همچنین مهارت‌های مقابله با فشار روانی و مقاومت در برابر گروه‌های دوستانه به سمت اعتیاد و «نه» گویی به آنها و آشنایی به علائم خرده مصرف‌های مصرف کننده در یک کار گروه آموزشی و هدفمند باید به اجرا در آید.
قدوسی ادامه داد: از همگسیختگی نهادهای فرهنگی و اجتماعی و بهداشتی در امر اجرای برنامه های پیشگیری از اعتیاد به مصرف مواد مخدر صنعتی و داروهای روان گردان، کار مبارزه اجتماعی با مواد مخدر را سخت‌تر می‌کند.