به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو، سنای آمریکا روز پنجشنبه 12 آذرماه سال جاری، با 99 رأی موافق و بدون رأی مخالف این طرح را به تصویب رساند. قبل از آن، مجلس نمایندگان آمریکا نیز تنها با یک رأی مخالف (419 رأی مثبت) تمدید 10ساله قانون تحریم‌های ایران را به تصویب رسانده بود.
قانونگذاران آمریکایی روز جمعه 12 آذرماه مصوبه کنگره را برای تصمیم‌گیری باراک اوباما، رئیس‌جمهوری آمریکا به وی ارسال کرده‌اند.
کاخ سفید پیشتر گفته است اوباما مصوبه کنگره را امضا و آن را به قانون تبدیل خواهد کرد.
مطابق قوانین آمریکا، رئیس‌جمهوری این کشور، بعد از ارسال مصوبه‌های کنگره 10 روز کاری (بدون احتساب یکشنبه‌ها) برای امضای آنها یا وتو کردن آنها فرصت دارد.
با این تفاصیل، باراک اوباما تا پایان روز 14 دسامبر (امروز چهارشنبه) برای امضای مصوبه کنگره آمریکا و تبدیل آن به قانون فرصت دارد. در صورتی که اوباما این اقدام را انجام ندهد با توجه به نزدیک بودن زمان اعلام پایان کنگره صد و چهاردهم دو سناریو محتمل است.
در صورتی که رئیس‌جمهوری آمریکا قانون تحریم‌های ایران را امضا نکند و کنگره پایان دوره کاری‌اش را اعلام نکرده باشد، مصوبه کنگره خود به خود به قانون تبدیل شده و لازم‌الاجرا خواهد بود.
اما در صورتی که کنگره اعلام کرده باشد که دوره کاری‌اش به پایان رسیده (که این اتفاق تا کنون نیفتاده و انتظار هم نمی‌رود که بیفتد) رئیس‌جمهور می‌تواند با استفاده از یکی از اختیاراتش به‌نام «وتوی جیبی» مصوبه را به‌کل لغو کرده و اجرایی شدن آن را به معرفی و تصویب دوباره آن در دوره بعدی موکول کند.
استفاده از اختیار «وتوی جیبی» زمانی مقدور است که رئیس جمهور آمریکا مصوبه‌ای را امضا نمی‌کند اما جلسات کنگره نیز در جریان نیست که رئیس‌جمهور بتواند آن را وتو کرده و بار دیگر برای تصمیم‌گیری به کنگره مرجوع کند.
این تحریم‌ها اولین بار در سال 1996 میلادی و با هدف مجازات سرمایه گذاری در صنعت انرژی ایران و با ادعای مهار دستیابی ایران به تسلیحات هسته‌ای به تصویب رسیدند.