گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو؛ کنسرت گروه موسیقی «راک دِ پن» به سرپرستی اشکان خطیبی شب گذشته در جشنواره موسیقی فجر با حواشی فراوان برگزار شد. اگر زمان و مکان ضبط این فیلم را نمی دانستیم و اگر چهره خوانندهی روی سن برایمان آشنا نبود، امکان نداشت متوجه شویم اینجا«ایران» است، این سن صحنه تالار وحدت است و این خواننده، با این وضعیت و این ترانههای خالی از معنا، اشکان خطیبی است. و از همه اینها فاجعهبار تر اینکه این اوضاع، متعلق به جشنوارهای هنری، برای گرامیداشت انقلاب اسلامی است.
جشنواره موسیقی فجر حالا مدتها است از محتوای انقلابی، دینی و حنی ملی-میهنی خالی شده است. این فستیوال، چند دورهای هست که دیگر با هیچ وصلهای قابل اتصال به «فجر» نیست و فیلمی که میبینید، تنها گوشهای از اتفاقات غیرفرهنگی و بعضاً ضد فرهنگی این جشنواره است. غربزدگی، فاصله رفتاری با الگوهای ایدهآل برای یک هنرمند، مهمترین المانهایی هستند که جشنواره موسیقی فجر را در این سالها بیشتر و بیشتر از مردم و دردهایشان فاصله داده است. تا دیر نشده، باید فکری به حال این آشفته بازار کرد و با استفاده از ظرفیت گروههایی که نماد واقعی موسیقی ملی ایرانی هستند، آن را از این حواشی نجات داد!
"اگر مارو زنبور در فاصله ای نزدیک تر سازمان دهی شوند ملالی نیست آتش مار را یواش میگیرد نمی دونم چرا!؟!!؟!؟"
نگید نگفتم