یادواره شهدای مدافع حرم در دانشگاه تبریز برگزار شد

اخبار دانشگاهی را از «کانال اخبار دانشگاهی SNN.ir» دنبال کنید

به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، حجت الاسلام ماندگاری پنجشنبه ۲۸ بهمن ماه جاری در جمع دانشجویان، دانشگاهیان و جمعی از مردم شهر تبریز که در مسجد دانشگاه تبریز گرد هم آمده بودند، با بیان اینکه مهمانی شهدا دارای سه مرحله پذیرایی می­‌باشد، به تشریح هر­ یک از این سه مورد پرداختند.

 
وی افزود: پذیرایی اول، حسرت است. هر کس بفهمد این‌ها به کجا­‌ها رسیده‌اند، هر کس بفهمد این‌ها تا کجاها پرواز کرده‌­اند، هر که بفهمد مقام آن‌ها چیست؟ حتما با تمام وجود خواهد گفت «یا لیتنا کنا معکم فنفوز فوزا عظیما.»

 
این کارشناس مذهبی تصریح کرد: کسی که این موارد را متوجه شود، با تمام وجود این جمله امیر المومنین(ع) را می‌گویند: «نسأل الله منازل الشهداء»؛ یعنی خدایا می شود مرگ ما را هم شهادت قرار دهی؟

 
حجت الاسلام ماندگاری در ادامه بیان داشت: پذیرایی دوم مجلس شهدا، اتمام حجت است. بحث اتمام حجت شهدا با ما، مسئله­ مفصلی است که نمی‌شود در این مجلس بطور کامل به آن پرداخت.

 
وی در ادامه تنها موردی از موارد بحث اتمام حجت شهدا را، با طرح خاطره و مثالی بیان کرد: همین امروز در تهران مسیری را می‌­آمدم، داخل ماشین دانشجویی بود که با من صحبت می کرد؛ گفت: «حاج آقا چه اشکالی دارد آدم هم لذت حلال ببرد هم لذت حرام؟»

 
این کارشناس مذهبیدر پاسخ بیان داشت: متاسفانه خیلی از مردم ما اینطور شده­‌اند، یعنی هم از روضه لذت می‌برند، هم از حرم امام رضا(ع)، هم از اعتکاف، هم از سفر ها­ی راهیان نور، هم از مجلس شهدا، هم از اربعین، هم از سینه زنی و هم از گناه. این­‌ها فکر می‌کنند که این دو مورد را می­‌توان با هم جمع کرد؛ امام حسین علیه السلام فرمودند: «مثلی لا یبایع مثله»؛ یعنی این دو خط اصلا با هم جمع شدنی نیست.

 
ماندگاری ادامه داد: این­ها نه از دیانت‌شان درست بهره می‌برند و نه از دنیا‌شان؛ توجه شما را به این روایت امیرالمومنین جلب می کنم «فَكُونُوا مِنْ أَبْنَاءِ الْآخِرَةِ وَ لَا تَكُونُوا مِنْ أَبْنَاءِ الدُّنْیَا»؛ یعنی بچه­‌ آخرت باشید، بچه آخرت یعنی باور کنیم دنیا موقت است.

 
وی در خاتمه گفت: مجلس شهدا یک پذیرایی دیگر هم دارد، پذیرایی سوم این است که در مجلس شهدا باید احساس غربت کنیم، مثل مجلس مادرشان فاطمه (س)، مثل مجلس امام حسن علیه السلام. و علت آن این است که بنده و برخی دیگر، اینجا می‌آییم، از شهدا هم می­‌گوییم ولی در خط شهدا حرکت نمی‌­کنیم.