کاسب‌کاری وزرا چگونه بلای روحانی در مناظره شد؟/ ضربه‌گیر بر باد!

گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو-محمد آزادی؛ نومیدکننده؛ وقتی حتی میرسلیم آفتاب برجام را به باد انتقاد گرفت. تمام امید دولتی‌ها به مناظره روز گذشته بود؛ مناظره‌ای که آقای رئیس‌جمهور می‌توانست از تنها دستاورد دولتش دوباره شعر بگوید و «آفتاب تابان» و «باران-باران» کند. نشد؛ استدلال‌های منتقدین آنقدر متقن بود، که فرد موردنظر و ضربه‌گیرش را به گوشه‌ی رینگ ببرد. روحانی سرآخر مجبور شد دست به دامان ماجرای سوریه شود مبالیغی شانتاژ کند. با این همه احتمالاً مهم‌ترین نکته‌ای که احتمالا در مناظره مطرح شد، ماجرای کاسب‌کاری دختر دانش‌آشتیانی بود؛ جهانگیری می‌گفت دختر وزیر آموزش‌و‌پرورش طفلی از زور بی‌کاری، مشغول واردات جنس از ایتالیا شده و تازه محموله‌ی مکشوفه بیشتر از ۲۰۰ میلیون ارزش نداشته!

کاسب‌کاری وزیر آموزش‌و‌پرورش چگونه بلای روحانی شد؟/ آشتیانی‌گیت!

«قاضی دستور داد ویلا را بازرسی کنند؛ در بازرسی با یک محموله‌ی بزرگ پوشاک مواجه شدند؛ بعداً معلوم شد خانه مال فلان وزیر است و پوشاک متعلق به دختر آقای وزیر!» ماجرای کاسب‌کاری دختر دانش آشتیانی را معاون اول دستگاه قضا اوایل هفته گذشته اینجوری رو کرد؛ اگرچه بعداً تعزیرات حکومتی دست-پاچه بیانیه داد و اعلام کرد محموله خیلی هم قانونی بوده و فاکتور و رسید و غیره هم دارد؛ بهرحال اما آنچه در مناظره‌ی روزگذشته دست‌خوش انتقادات جدی قرار گرفت، فعالیت‌های آنچنانی خاندان آقای وزیر بود؛ آن هم در شرایطی که معلمان بی‌نوا برای آنکه در اَولیات معیشتشان لنگ نمانند، ناگزیرند مسافرکِشی کنند.

قالیباف این‌طوری پای فعالیت‌های اقتصادی مبهم دانش‌آشتیانی را به مناظره گشود: «قانونی یا غیرقانونی، بهرحال واردات کالای غیرضروری است؛ آن‌هم نه در یک وزارتخانه اقتصادی یا صنعتی، بلکه در وزارت آموزش و پرورش. خوب مردم و فرهنگیان چگونه می‌توانند اعتماد کنند به وزیری که بجای حل مسایل و مشکلاتشان دنبال کاسب‌کاری است.»

جهانگیری هم البته بی‌کار ننشست؛ دوست ضربه‌گیر روحانی برای توجیه ماجرا درآمد که: «اصلاً تا چهارشنبه که جلسه‌ی هیأت دولت بود، فکر می‌کردم کار وزیر دیگری است؛ درحاشیه جلسه‌ی هیأت دولت متوجه شدم که موضوع وزیر آموزش و پرورش است!» آقای معاون اول ادامه داد: «مظلومیت دولت را تماشا کنید مردم! دختر بیکار آقای وزیر با مدرک فوق لیسانس کار شرافتمندانه‌ای را انتخاب کرده است؛ دویست میلیون تومان بیشتر مگر ارزش محموله بوده؟»

سخنانی که البته واکنش تند افکار عمومی و جامعه‌ی فرهنگیان مملکت را برانگیخت؛ قالیباف به‌عنوان نامزد جریان انقلابی هم درآمد که: «وزیر آموزش و پرورش ما می‌رود لباس بچه از ایتالیا وارد می‌کند؛ شما فکر می‌کنید اینگونه اقتصاد ما درست می‌شود!؟ چون آقای جهانگیری این را گفت می‌گویم؛ درد اینجاست: می‌گویند دختر وزیر بیکار است، مظلوم است و برود این کار را انجام دهد. تکلیف بقیه مردم چیست؟ بقیه مردم هم می‌توانند این کار را کنند؟»

روحانی قافیه را در آزادی هم باخت!/ کارنامه امنیتی کابینه یازدهم چگونه پاشنه آشیل دولت شد؟

میرسلیم بازی را شروع کرد؛ وقتی در پاسخ به سؤال مجری برنامه درآمد که: «هیچ دولتی نمی‌تواند موفق بشود مگر اینکه انتقاد اقلیت را بپذیرد، انتقاد احزاب را بپذیرد، انتقاد سازمان‌های مردم‌نهاد و تشکل‌های علمی، هنری و فرهنگی را بپذیرد. متأسفانه این انتقادپذیری در دولت یازدهم به شکل بسیار کمی وجود داشته؛ نمونه‌اش مطالبی است که بزرگواران در مقابل انتقادکنندگان به آن پرداختند. صفت‌های غیر انسانی، تخریب‌گر، به جهنم، ترسو، عصر حجری، متوهم، هوچی‌باز، بی‌شناسنامه، کم‌سواد!»

پیرمرد رسماً کولاک کرد! وقتی که رئیس‌جمهور مستقر در قدرت را در زمینی که خیال می‌کرد شش‌دانگ از آن او است، به‌چالش کشید. روحانی هم البته ساکت نماند؛ مبالیغی فرافکنی کرد و حاشیه ساخت. از جمله آنکه تلاش کرد تعصبات قومی قبیله‌ای را احیا کند و یا مثلاً فمنیست‌بازی درآورد. سخنان نژادپرستانه‌ی آقای رئیس‌جمهور، انتقادات دیگر کاندیداها را برانگیخت؛ قالیباف مثلاً درآمد که: «من نمی‌دانم منظور آقای روحانی از این بحثی که مطرح کرد چه بود. در پلیس که من فرمانده بودم، چندین فرمانده در بالاترین رده‌ها حتی در کردستان از اهالی اقوام عزیز کُرد و اهل‌سنت بودند و تا بالاترین رده‌ها آمدند. در شهرداری ‌تهران هم تعداد زیادی از اقوام، از ادیان، از مذاهب مختلف امروز هستند. بیش از ۱۳ درصد مدیران شهرداری بانوان هستند.»

میرسلیم البته در پارت دوم سخنانش دوباره از خجالت روحانی درآمد؛ نامزد مؤتلفه گفت: «آقای روحانی وقتی وزیر شما در مقابل یک خبرنگار قرار می‌گیرد و وسیله ضبط صوت آن را می‌گیرد این یعنی احترام به حقوق شهروندی؟! مردم عملکردهای دولت را دیدند، نتایج را به تحمل سختی، معیشت، رنج، تبعیض و حق‌کشی و آثار را در باور تخلف‌ها و رشوه‌ها و زیرمیزی‌ها چشیده‌اند. پذیرش انتقاد کار هرکسی نیست. بسیارند از مدیران شما در دولت حتی از وزرا که خودشان کاسبند و از اطلاعات به نفع خودشان استفاده می‌کنند. چرا اجازه می‌دهید که مدیران شما و وزرای شما کاسب باشند؟!»

ارزیابی؛ مردم عملکرد کدام نامزد را در مناظره جمعه پسندیدند؟

ستاره‌ی روزگذشته بدون تردید میرسلیم بود؛ انتقادات متقنی که از عملکرد دولت یازدهم و استانداردهای دوگانه‌ی آقای رئیس‌جمهور می‌کرد، حرف دل خیلی‌ها بود. نامزد مؤتلفه به‌خوبی توانست این‌بار نوک پیکان انتقاد از وضعیت موجود قرار بگیرد و با سخنان علمی و لحن البته آرامی که داشت، هیأت حاکمه را حسابی به چالش بکشد. جهانگیری ولی کم آورده بود؛ نمایش روخوانی و نطق‌های درجه چندمی که در مناظره ارائه کرد، آقای ضربه‌گیر را از چشم خیلی‌ها انداخت. آش آنقدر شور شد که صدای بی‌بی‌سی فارسی هم درآمد؛ حسین باستانی تحلیل‌گر تلویزیون سلطنتی انگلستان نوشت: «آیا مشاورانی در مناظره اول روحانی را و در مناظره دوم جهانگیری را متقاعد کرده‌اند که در سایه باشند؟ اگر بله، آیا کارشان را بلد بوده‌اند؟!»

سیاسی‌کاری‌های روحانی هم در مناظره‌ی روزگذشته هم جذابیتی نداشت؛ آقای رئیس‌جمهور تقریباً همان قبلی‌ها را گفت، همان قبلی‌هایی که حالا چهارسالی هست مردم به شنیدنشان عادت کرده‌اند. نه تکه‌هایی که درباره‌ی کنسرت آمد، نه لیچارهایی که بار نیروهای نظامی و قوات موشکی ما کرد؛ هیچکدام برای مردم جذابیت نداشت؛ بلکه از فرط تکرار، کسل‌کننده هم بود. آنقدر که ارگان رسمی ستاد روحانی (روزنامه «آرمان‌ملی») هم ترجیح داد به آرامی از کنارش عبور کند، و بجای اخبار مناظره ناطق‌نوری هفتادوسه ساله را تیتر یک کند!

با این همه نامزدهای جریان انقلاب نشان دادند می‌توانند بخوبی پرچم‌دار «تغییر» وضع موجود باشند. مردم می‌توانند آنها را و وعده‌هایشان را باور کنند. قالیباف و رئیسی نشان دادند قبای ریاست جمهوری برازنده‌ی آنها است؛ اگرچه دولتی‌ها دوست نداشته باشند.

خداحافظی زودهنگام روحانی از پاستور؛ آمار و ارقام چه می‌گویند؟

روحانی اول؛ قالیباف دوم؛ میرسلیم و جهانگیری سوم؛ رئیسی چهارم. این آماری است که گوگل‌تِرند از میانگین سرچ‌های انجام‌شده در بازه‌ی مناظره ارائه می‌دهد. نمودارها بخوبی بیانگر رشد چشمگیر پیرمرد اهل ائتلاف دربرابر ضربه‌گیر روحانی است؛ هرچقدر جهانگیری دیروز بد بود، میرسلیم توانست میدان‌داری کند. نمودارها اما تقریباً از جایگاه تثبیت‌شده‌ی قالیباف درمیان افکار عمومی خبر می‌داد. مطلبی که خیلی جدی می‌تواند استمرار حسن روحانی را به‌عنوان کلیددار پاستور به چالش بکشاند. بعلاوه اینکه همچنان در میانگین جستجوها هیچ‌کدام از نامزدها نتوانسته تفاوت معناداری را با دیگران مثل 92 ایجاد کند. این یعنی در بهترین حالت انتخابات دو دوره‌ای است.

برای دیدن در ابعاد مناسب روی تصویر کلیک کنید

نظرسنجی‌های میدانی هم داده‌های گوگل را تأیید می‌کنند. در آخرین افکارسنجی صداوسیما که به‌صورت میدانی و با نمونه‌ای تصادفی شامل شهر و روستا انجام شده، آرای نامزدها به این شرح است: روحانی 31.2 درصد، قالیباف 22.9 درصد، رئیسی  14.8 درصد، جهانگیری 2.7 درصد، میرسلیم 1 درصد و هاشمی‌طبا 0.8 درصد. در مواجهه‌ی رو در رو هم قالیباف و روحانی هر دو با نزدیک 41 درصد آرا مساوی هستند.

کار پیچیده‌تر از چیزی است که مشاورین نام‌آشنای روحانی خیال می‌کردند. استمرار قدرت و متقاعد کردن مردم برای رأی دادن به دولتی با دستان خالی، کار دشواری است. مردم آزرده‌اند؛ از گرانی و بیکاری به تنگ آمده‌اند. نامزدهای جریان انقلاب آیا می‌توانند نماینده‌ی «تغییر» باشند؟ دوهفته صبر کنید معلوم می‌شود!