حسین گلزار، مستندساز جوان سبزواری در گفتگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری دانشجو؛ درباره اثر جدیدش که در مدرسه سینمایی عمار تولید می‌شود، گفت: این مستند که درباره دیوار نوشته‌های شهری در دهه 70 و با محوریت «سید محمد جوزی»، از فعالان فرهنگی و مسئول موسسه روایت ایثار است، در مرحله تحقیق قرار دارد و هنوز سوژه و فرم فیلم تثبیت نشده است؛ به همین دلیل، عنوان نهایی برای مستند در نظر نگرفتیم البته عبارت «دیوارهای دوست داشتنی» را به طور موقت انتخاب کردیم.
این کارگردان ادامه داد: در این مستند قرار است انقلاب اسلامی را توسط دیوارنوشتههای شهر تهران روایت کنیم؛ دیوارهایی که برای همه بواسطه تجربه زیستی در این شهر و یا تجربه رسانه‌ای ما از صدا و سیما بسیار آشنا هستند.
وی اضافه کرد: در مرحله پیش تولید و تحقیقات به سراغ «سید محمد جوزی» یکی از فعالان فرهنگی و رزمنده دفاع مقدس رفتیم و در حال پیش بردن داستان فیلم با او هستیم تا بتوانیم سرخط های فعال که نقش های تعیین کننده را در دیوار نویسی های انقلابی تهران داشتند پیدا کنیم.
این کارگردان یادآور شد: با توجه به موضوعی که برای ساخت فیلم انتخاب شده محل تصویربرداری و لوکیشن اصلی این مستند، شهر تهران و خیابان آن خواهد بود ولی زمان بندی دقیق شروع تصویربرداری هنوز مشخص نشده است؛ البته مراحل تحقیقات برای ساخت این فیلم در ماه مبارک رمضان نهایی می شود و سپس به سراغ تصویربرداری و سایر مراحل ساخت این فیلم می رویم.
گلزار در ادامه سخنانش اظهار داشت: تاریخ جنبه های گوناگونی دارد که شامل تاریخ مکتوب و تاریخ شفاهی است ولی آن چیزی که قرار است در قالب این کار به آن پرداخته شود، ضرورت گوش فرادادن به صدای دیوارهای شهر است؛ دیوارهایی که دوره طولانی را همراه با مردم و دغدغه‌های انقلابی آنها بودند.
وی افزود: ما می خواهیم این پیام ها را از رهگذر نشانه شناسی تصویرهایی که در مقطع انقلاب، بر دیوارها نقش بسته بوده، دنبال کنیم؛ چرا که زمان زیادی هم که از آن دوره می‌گذرد و الان زمان پرداختن به این موضوع است.
این کارگردان در بخش دیگری از سخنانش تصریح کرد: نکته دیگر این است که چهره شهر مدتی است که دست خوش تغییرات و تبلیغات ناشی از مصرف زدگی شده و ممکن است در اثر این تغییرات، نسل‌های آینده به سختی بتوانند چنین نشانه‌هایی را به یاد بیاورند. پرداختن به چنین سوژه‌ای، ثبت و روایت تصاویر نقش بسته بر دیوارهای شهر تهران از وقایع دوران انقلاب شکوهمند اسلامی ایران، ضرورت دارد.
گلزار یادآور شد: مبسوط بودن زمینه‌های پیش روی ما در حوزه تحقیق و پژوهش در این مستند، می تواند زمینه ایجاد و شکل‌گیری سوژه‌های دیگری را نیز فراهم کند.
وی در بخش دیگری از سخنانش درباره کم توجهی به سوژه‌های انقلاب بیان کرد: اگر از دو زاویه به وضعیت تولید آثار تصویری و سینمایی در حوزه‌های مستند و داستانی نگاه کنیم یک عامل به خود هنرمندان و کارگردانان برمی‌گردد و عامل دوم متوجه تهیه کنندگان و ذائقه‌سازان است.
این مستندساز ادامه داد: اقبال برای تولید آثار این چنینی کم نیست ولی گاهی اوقات، برنامه ریزی‌ها به صورتی است که هنرمندان را به سمت دیگری برای ذائقه‌سازی مردم سوق می دهند. به عبارت بهتر هنرمندان هم درگیر جریان‌هایی هستند که آنها را به سمتی هدایت می‌کند که در نهایت، خلاف مسیری را که باید بروند، می‌روند؛ به همین دلیل، اگر جریان تولید در کشور به سمت موضوعات انقلاب اسلامی سوق پیدا کند شاهد تهیه و تولید آثار بیشتری همانند ویلایی‌ها و ماجرای نیمروز خواهیم بود.