دومین جشنواره سلامت
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو؛ اگرچه این روز‌ها در جشنواره سلامت آثاری دیده می‌شود که شاید از خودمان بپرسیم چه ارتباطی میان آن‌ها و چنین جشنواره‌ای وجود دارد.
برای مثال فیلم «مالاریا» با موضوعی کمی غامض و پیچیده و شاید در باب روابط دختر و پسری و کمی چاشنی فضای اجتماعی ایران معاصر، حضورش در چنین جشنواره‌ای پرسش‌برانگیز است.
اگرچه حضور فیلمی، چون «ملی و راههای نرفته» به واسطه وجوه روانشناسی آن - که به خوبی در پنل تخصصی فیلم مورد مداقه و بررسی قرار گرفت - یا «مرداد» با موضوع سقط جنین غیرقانونی وجوه مثبتی از جشنواره را نمایان می‌کردند؛ اما این مهم بیش از همه در چنبره سینمای مستند است.
شب گذشته در جشنواره مستند دو فیلم «سالسوس» و «آوانتاژ» از آثار مورد استقبال مخاطبان بودند. «سالسوس» ساخته آریان عطارپور روایتی لجوجانه از مصرف سوسیس است.
اگرچه حضور فیلمی، چون «ملی و راههای نرفته» به واسطه وجوه روانشناسی آن - که به خوبی در پنل تخصصی فیلم مورد مداقه و بررسی قرار گرفت - یا «مرداد» با موضوع سقط جنین غیرقانونی وجوه مثبتی از جشنواره را نمایان می‌کردند؛ اما این مهم بیش از همه در چنبره سینمای مستند است.
شب گذشته در جشنواره مستند دو فیلم «سالسوس» و «آوانتاژ» از آثار مورد استقبال مخاطبان بودند. «سالسوس» ساخته آریان عطارپور روایتی لجوجانه از مصرف سوسیس است.
این کارگردان جوان در اثر خود با اشاره به بیماری ورم روده خود که آن را ناشی از مصرف زیاد فست‌فود برمی‌شمرد، تاریخچه تولید سوسیس در اروپا و سپس ایران می‌پردازد.
او به سراغ کسانی می‌رود که مصرف سوسیس را خوب می‌دانند و در کنارش از مخالفان استفاده از این ماده غذایی محبوب بهره می‌برد.
از همین رو فیلم مبدل به اثری طناز می‌شود، به خصوص زمانی که عطارپور فیلم تبلیغاتی با موضوع عشق به سوسیس می‌سازد و سپس دکتر فرزان سجودی، نشانه شناس کشور با جدیت آن را از منظر نشانه‌شناسی ارزیابی می‌کند.
«سالسوس» با آنکه روایتی پراکنده و کمی اوقات از ریل‌خارج‌شده دارد، از آثار محبوب شب گذشته بود. فیلمی در قامت یک اثر شیرین خودنمایی می‌کند. اثری که تلاش می‌کند بدون دادن شعار یک پیام غیرضمنی ارائه دهد.
«آوانتاژ» فیلمی از محمد کارت اثری تلخ و شیرین در باب کارتن‌خواب‌های اصلاح شده است. او با انتخاب حسین، معتادی که قصد دارد در یک کمپ ترک اسکان پیدا کند و تلاش کند از مصرف مواد پاک شود، داستان را آغاز می‌کند.
«سالسوس» با آنکه روایتی پراکنده و کمی اوقات از ریل‌خارج‌شده دارد، از آثار محبوب شب گذشته بود. فیلمی در قامت یک اثر شیرین خودنمایی می‌کند. اثری که تلاش می‌کند بدون دادن شعار یک پیام غیرضمنی ارائه دهد.
«آوانتاژ» فیلمی از محمد کارت اثری تلخ و شیرین در باب کارتن‌خواب‌های اصلاح شده است. او با انتخاب حسین، معتادی که قصد دارد در یک کمپ ترک اسکان پیدا کند و تلاش کند از مصرف مواد پاک شود، داستان را آغاز می‌کند.
کارت با حضور در قلب یک مرکز ترک و بازپروری، تصویری شیرین از تلاش انسان‌هایی را بازنمایی می‌کند که امیدشان رسیدن به یک آینده از دست رفته است.
«آوانتاژ» با تصویری مبهم از کشمکش شهرداری و مرکز درباره مالکیت و تغییر کاربری تمام می‌شود. پایانی که در آن تیم فوتبال مرکز، پیشکسوتان استقلال را شکست می‌دهد تا نشان دهد عزم این گروه برای ماندن محکم است.
فیلم محمد کارت تلخ و شیرینی را توأم با هم دارد. او دوربینش را درون فضایی برده است که مملو از خوف و وحشت است.
«آوانتاژ» با تصویری مبهم از کشمکش شهرداری و مرکز درباره مالکیت و تغییر کاربری تمام می‌شود. پایانی که در آن تیم فوتبال مرکز، پیشکسوتان استقلال را شکست می‌دهد تا نشان دهد عزم این گروه برای ماندن محکم است.
فیلم محمد کارت تلخ و شیرینی را توأم با هم دارد. او دوربینش را درون فضایی برده است که مملو از خوف و وحشت است.
او بیابانی مملو از کارتن‌خواب نشان مخاطب می‌دهد که جرأت حضور در آن برای بسیاری میل به صفر دارد.
او با جلب اعتماد افراد پاک‌شده، تا حدی به آنان نزدیک می‌شود که فرد از ریزترین اتفاقات خانوادگیش می‌گوید. مرد بازآمده از درد‌ها و امیدهایش می‌گوید و گویی میان او و دوربین کارت فاصله‌ای نیست.
شاید مهمترین اتفاق شب گذشته در جریان اکران حضور بازیگران حقیقی این مستند باشد، مستندی که قرار است به زودی از طریق شبکه مستند نیز پخش شود. فیلم محمد کارت یکی از آثار موفق جشنواره سینما حقیقت است که این روز‌ها در بخش هنر و تجربه اکران می‌شود.
شاید مهمترین اتفاق شب گذشته در جریان اکران حضور بازیگران حقیقی این مستند باشد، مستندی که قرار است به زودی از طریق شبکه مستند نیز پخش شود. فیلم محمد کارت یکی از آثار موفق جشنواره سینما حقیقت است که این روز‌ها در بخش هنر و تجربه اکران می‌شود.
ارسال نظرات