شعر بهترین ترجمان دل است

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو؛ محمدرضا شهیدی فرد در ابتدای برنامه «چهل چراغ» شرح مختصری از تحقیقات و آثار پژوهشی استاد علی انسانی را به مخاطبان ارائه کرد و ذاکر اهل بیت درباره انس سالیان بسیارش با مکتب حسین (ع) گفت: «از کودکی که سن و سال اجازه فعالیت نمی‌داد، با خواندن از مدرسه کارم را شروع کردم و بعد با سرایش آشنا شدم.

البته در انجمن‌ها با اساتید و ناموران مراوده داشتم و همان طور که در مقدمه کتاب «گل و گلاب» آورده شد با اساتید و انجمن‌ها سرو کار داشتم. شعر و مداحی لطف خدا بوده و هر شاعری می‌تواند ذاکر باشد و لطف خدا بود که صدایی هم به ما داد و مردم قبول کردند، اگر چه صدای آنچنانی هم نیست.»

میهمان برنامه «چهل چراغ» با برشمردن بخشی از منظره گلستانه شعر و شاعری گفت: «شعر؛ با خرام راه رفتن است. می‌گویند رستاخیز کلمات است. شعر سحر می‌کند و زبان شعر بهترین ترجمان دل است و بهتر است انشاء الله این عطیه الهی را انسان صرف برترین‌های خلقت کند.» علی انسانی گستره شعر و هنر را در فضای کربلا جاری دانست و گفت: «عرفا بهترین معارف را از دعای عرفه سیدالشهدا دریافت می‌کنند. سیاستمداران از چینش لشگر اباعبدالله بهترین بهره برداری را می‌کنند.

نقاشان بهترین نقش‌ها را از صحنه عاشورا و کربلا دریافت می‌کنند. کربلا، گستره‌ای که همه را بر سفره هنر می‌پذیرد و دعوت می‌کند.»

علی انسانی افزود: «به شرط آن که اشعاری که می‌سراییم موهم، تخریبی و تضعیفی نباشد و مرز بشناسد. ما با آداب و ادب به محضر این بزرگواران نزدیک می‌شویم که متاسفانه یک قدری کوتاهی می‌شود.

عقب نشینی از معارف اهل بیت بی بهره گی است. گریه بالاترین و صریح‌ترین راه به سوی خداست، آن گونه که معصومین (ع) فرمودند. آقا امام زمان (عج) می‌فرماید: اگر اشکم خشک شود، خون گریه می‌کنم. جای اشک در چهره امام هشتم (ع) مانده است. ائمه ما برای سیدالشهدا اشک ریختند. تقرب در اشک ریختن پیش می‌آید، اما توقف در اشک جایز نیست و نباید فقط به گریه بسنده کرد و باید سوار این کشتی نجات شویم تا ما را به مقصد برساند.»


علی انسانی در برنامه «چهل چراغ» بخشی از اشعار کربلایی خود را خوانش کرد و در پاسخ به پرسشی مبنی بر ارتباط گرفتن با شاعران آئینی، گفت: «عمان سامانی در حال و هوای عرفانی اشعاری سرود که بنده حقیر بهترینش را در فرازی که برای علی اکبر سرود، می‌دانم.

این شعر در اوج ادب و عرفان است. حضرت اباعبدالله (ع) و حضرت زینب (س) آخرین وداع را صورت می‌دهند و این ملاقات عرفانی در شعر عمان جاری می‌شود. عرفان و محتشم تک بعدی به قضیه نگاه نمی‌کنند. هر شاعری دارای یک بینشی است که در کاربرد مضمون شعر به کار می‌برد.

برخی دوستان شاعر به نقد شعر ماتم و عزا می‌پردازند و من به این عزیزان می‌گویم که شما از حماسه شعر بگویید و ما می‌پذیریم. کسی که عاطفی هم به ماجرا نگاه کند، اشکالی ندارد. صحنه کربلا همه حالات را دارد. اگر ما بخواهیم منکر اشک شویم، رو در روی امام سجاد (ع) قرار می‌گیریم که هر چه دید و هر صحنه‌ای که دید به یاد کربلا افتاد.»

ذاکر و شاعر اهل بیت در ادامه به لزوم همسویی نگاه ذاکران با ائمه (ع) گفت و در این باره تصریح کرد: «شعر باید با سیره اهل بیت رودررو نشود. با سیره همسو باشد و لفظ و محتوا با هم جلو بیاید. لفظ اگر نادرست باشد، مخاطب عقب نشینی می‌کند و لفظ و معنا و شعور و شور باید توامان باشد که دیگر تافته‌ای جدابافته می‌شود.»

علی انسانی در بخش انتهایی برنامه به لزوم حفظ شکل سنتی عزاداری‌های حسینی تاکید کرد و درباره نقش هنرهای مختلف در اشاعه فرهنگ حسینی گفت: «پرده تصویر می‌تواند بهترین اثر را بگذارد. «ولایت عشق»، «امام علی» و «مختارنامه» جزو کارهای موثر بود.

«ولایت عشق» بسیاری از زاوایای تاریخ را نشان داد که بسیاری را من نشنیده بودم. انشاء الله خطاط ها، نقاش‌ها و همه هنرمندان در این زمینه تلاش کنند که به خدا تا ابد از کرب و بلا باید گفت. باید ساخت. باید نوشت. باید کشید. هر چه بخواهیم در تابلوی عاشورا و گستره صحرای کربلا وجود دارد. امیدوارم ما هم سهم ناچیزی در آن داشته باشیم.»