غلبه شعله‌های آتش رگ سفید بر تدابیر ژنرال زنگنه/ چاه ۱۴۷ به سرنوشت مخزن ۲۰۰۱ پتروشیمی بوعلی دچار می‌شود؟

متوسط تولید میدان نفتی رگ سفید ۶۰ هزار بشکه در هر روز است. با آتش‌سوزی چاه ۱۴۷ این میدان، روزانه ۸۰۰۰ تا ۹۰۰۰ بشکه نفت کشور می‌سوزد. بلافاصله پس از آغاز بحران، نماینده ویژه وزیر نفت به منطقه اعزام می‌شود. ستاد بحران تشکیل می‌شود، اما اظهارنظر‌ها چندان امیدوارکننده نیست. به نظر می‌رسد حریق چاه نفتی رگ سفید به این زودی‌ها فروکش نخواهد کرد.

ارتفاع چند ده متری شعله‌های آتش، خروج سیالات اشتعال‌زا با فشار بالا از دهانه چاه، نبود منابع آبی کافی برای خاموش کردن آتش، تخریب سازه چند صد تنی دکل نفتی روی دهانه چاه و نبود دسترسی مناسب به محل حادثه، شرایطی است که به گفته مدیرکل روابط عمومی وزارت نفت، کار مهار آتش را با مشکل زیادی مواجه کرده است. کسری نوری در همین رابطه گفته «با توجه به شرایط موجود، برآورد اولیه ما برای مهار کامل آتش و خاموش کردن این چاه نفتی، حداقل چیزی در حدود ٣٠ تا ٤٠ روز است!» این در حالی است که نماینده ویژه وزیر نفت در حادثه دکل ۹۵ شرکت ملی حفاری درباره برآورد زمانی مهار آتش‌سوزی معتقد است: «مهار کامل این حادثه به ۵۰ تا ۶۰ روز زمان نیاز دارد.» کسری نوری، اما می‌گوید حوادث مشابه این اتفاق در نفت شهر و همین رگ سفید قبلاً رخ‌داده! با این‌وجود گویا وزارت نفت هنوز آمادگی مقابله با این حوادث را ندارد!

آتش‌سوزی شروع می‌شود، وضعیت بحرانی است، اما انگار بحران بزرگ‌تر این است که همه از زیر بار مسئولیت شانه خالی می‌کنند. طبق گزارش‌های موثق پس از ۴۸ ساعت از شروع حادثه، مسئولین منتظر انفجار مخازن گازوئیل بوده‌اند! و هیچ‌کس مسئولیت مهار آتش را به عهده نگرفته است. مدیرانی هم که از تهران به محل حادثه رفته‌اند، ساعات کوتاهی را در منطقه حضور داشتند و با بالگرد به اقامتگاه می‌رفتند تا شب را در محلی به‌جز محل حادثه به صبح برسانند. بالاخره بعد از کش‌وقوس‌های فراوان، مناطق نفت‌خیز جنوب با معرفی مهندس مسعود حیدری مسئولیت مهار چاه را بر عهده می‌گیرد.

بحران رگ سفید انگار حالا حالا‌ها نمی‌خواهد تمام شد و تا روزهای آینده همچنان شاهد سوختن سرمایه‌های بیت‌المال هستیم! هنوز زمزمه‌های وزیر نفت درباره بحران آتش‌سوزی مخزن ۲۰۰۱ پتروشیمی بوعلی از ذهن مردم پاک نشده. زنگنه درباره مخزن ۲۰۰۱ گفته بود: «آتش مخزن زمانی خاموش می‌شود که سوخت درون آن اتمام شود!» بالاخره پس از ۳ روز، نفت تمام شد و مخزن خاموش شد! ماحصل آن آتش‌سوزی خسارت چند ده میلیون یورویی بود که روی دست مملکت گذاشته شد.

در حادثه بوعلی قبل از بررسی علل فنی مهم‌ترین موردی که به چشم می‌خورد و وزیر نفت نیز به آن اذعان کرد، نبود فرمانده برای مهار آتش بود. او در جلسه مدیریت بحران در ماهشهر گفته بود: «باید هرچه سریع‌تر فرمانده‌ای متخصص و کاردان برای این عملیات انتخاب شود. من نیز تا زمانی که آتش به‌طور کامل خاموش شود برای پشتیبانی و نظارت در منطقه خواهم بود.» زنگنه خود معتقد بود عملیات فرمانده ندارد، اما خودش هم فرماندهی را قبول نکرد تا مسئولیت خسارت‌های فراوان به عهده او نباشد.

ابعاد ماجرای بوعلی به همین‌جا ختم نمی‌شود. ۲۷ اسفندماه سال ۹۴ و در حالی که تنها دو روز به پایان سال باقی‌مانده بود با صدور حکمی علی یزدانی مدیرعامل باسابقه سازمان منطقه ویژه اقتصادی پتروشیمی ماهشهر به دلایل نامشخصی برکنار می‌شود و مرضیه شاهدایی که هیچ‌گونه سابقه فعالیت در واحدهای فرآیندی مجتمع‌های پتروشیمی کشور ندارد صرفاً با شعار برابری مردان و زنان در وزارت نفت به این سمت منصوب می‌شود. ظاهراً مهم‌ترین دلیل برکناری علی یزدانی از مدیریت عامل سازمان منطقه ویژه اقتصادی پتروشیمی ماهشهر، نه ضعف مدیریتی بوده، نه وجود پرونده‌های قضائی و یا حقوق نجومی، بلکه وی صرفاً به دلیل گرایش اصولگرایی از کار برکنار شد.