بر اساس تحقیقات جدید
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو، یک محقق آمریکایی در تلاش برای یافتن عددی دقیق‌تر از قربانیان آزمایش‌های هسته‌ای آمریکا در داخل خاک این کشور که در دوره رقابت‌های اتمی جنگ سرد با اتحاد جماهیر شوروی به امری معمول تبدیل شده بود، به آمار جدید و البته هولناکی از تأثیر این آزمایش‌ها بر مردم آمریکا دست یافته است.
به نوشته پایگاه «کوارتز»، «کیث مِیِرز» استاد دانشگاه آریزونا در نتیجه تحقیقات خود گفته که رقم گزارش شده از تعداد آمریکایی‌هایی که بر اثر قرار گرفتن در معرض تشعشات رادیواکتیو جان خود را از دست داده‌اند، خیلی بیشتر از برآوردهای قبلی بوده و آمار صحیح قربانیان، چیزی بین 340 هزار تا 690 هزار شهروند آمریکایی است.
بین سال‌های 1951 تا 1963، دولت وقت آمریکا چندین آزمایش اتمی در صحرای نوادا انجام داد.
در گزارش مِیِرز به بی‌مبالاتی و شاید بی‌ارزش دانستن جان مردم از سوی دانشمندان آمریکایی اشاره شده و آمده است: «محققین یا به خاطر بی‌اطلاعی از خطر موجود و یا خیلی ساده به خاطر بی‌توجهی به این خطر، هزاران کارگر را در معرض تشعشعات سرطان‌زای اتمی قرار دادند.»
مِیِرز به یک مورد عجیب از تلاش دانشمندان دهه 60 و 70 میلادی برای ثابت کردن بی‌خطر بودن انفجارهای هسته‌ای اشاره کرده و نوشته: «حتی در یک مورد، چند نفر داوطلب شدند که در زیر تشعشات یک بمب اتمی که در آسمان منفجر شده بود، بایستند تا محققان به جامعه آمریکا ثابت کنند که این تسلیحات چقدر ایمن است.»
استاد دانشگاه آریزونا اما معتقد است که تشعشعات فقط به سایت انفجار محدود نشد و در اتمسفر پخش شد.
مِیرز از مجبور شدن دانشمندان آن روزها به اعتراف می‌گوید و نوشته: «نرخ ابتلا به سرطان در جوامع محلی اطراف به ناگاه بالا رفت و آن روز بود که دولتمردان آمریکا دیگر نمی‌توانستند عواقب استفاده از این سلاح را رد کنند.»
کنگره آمریکا مبلغ دو میلیارد دلار برای پرداخت خسارت به افراد ساکن در این جوامع محلی و کارگران معادن اورانیوم تخصیص داد، ولی با توجه به این که تحقیقات بر روی حوزه اثرگذاری تشعشعات به جوامع دارای بالاترین سطح آسیب‌دیدگی محدود شده بود، نهایتاً آمار مرگ 49 هزار نفر بر اثر ابتلا به سرطان، در رسانه‌ها منتشر شد.
در احصای این آمار، به گسترده‌تر بودن محدوده جغرافیایی و زمانی تأثیر انفجارهای اتمی توجهی نشد.
مِیِرز اما برای به دست آوردن تصویری شفاف‌تر از خسارات جانی ناشی از انفجارهای هسته‌ای، به مطالعه بر روی شیر گاوهایی رفت که در منطقه آلوده به تشعشعات رادیواکتیو، چریده بودند؛ این آلودگی از طریق همان عناصر رادیواکتیوی که در اتمسفر پخش شده بود، بر روی چراگاه‌ها نشسته بود.
در دهه انفجارهای اتمی، محصول شیر گاوداری‌های اطراف، فقط در همان جوامع محلی اطراف مصرف می‌شد و به همین خاطر، مِیِرز توانست به آسانی، رد رادیواکتیو را در مناطق پخش محصولات لبنی، دنبال کند.
موسسه ملی سرطان آمریکا، آماری مفصل از وجود ایزوتوپ رادیواکتیو «لوداین 131» در شیر و مناطق در معرض تشعشات اتمی در دوره‌های زمانی و مناطق مختلف آمریکا را دارد که این محقق دانشگاه آریزونا با گذاشتن آن آمار در کنار آمار مرگ و میر جوامع محلی مختلف، به نتیجه مهمی دست پیدا کرد.
نتیجه تحقیقات مِیِرز نشان داد که مصرف شیر گاوهایی که چراگاهشان در معرض تشعشعات اتمی بوده، به افزایش ممتد آمار مرگ و میر منجر می‌شود. با داشتن این فرض جدید، مشخص شد که آمار آمریکایی‌هایی که در مناطق غربی و شمال شرقی آمریکا در اثر قرار گرفتن در معرض تشعشعات اتمی و مصرف شیر آلوده به مواد رادیواکتیو جان خود را از دست داده‌اند، 7 تا 14 برابر بیش از آماری است که پیش از این از قربانیان منتشر شده بوده است.
مِیرز در گزارش خود نوشته: «احتمال می‌دهم که اجرای معاهده منع جزئی آزمایش اتمی در آمریکا، جان 11.7 تا 24 میلیون آمریکایی را نجات داده است.»
ارسال نظرات