به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، مهدی محمدی در کانال تلگرامی خود نوشت:
فروکش کردن یکباره پدیده دختران خیابان انقلاب که تلاش فراوان می‌شد یک پدیده ریشه دار و عمیق، و نمادی از اعتراض فوران کرده زنان ایرانی به مسئله حجاب جلوه داده شود، نشان می‌دهد ارزیابی پیشین در این کانال، درباره تحمیلی بودن این پدیده، بیراه نبوده است.
گذشته از اینکه دختران روسری از سر برداشته که بودند و درباره کار خود چه گفته اند –که من هم مانند بسیاری دیگر متتظر انتشار اطلاعات رسمی در این باره هستم-صفر شدن ناگهانی این حرکت، نشان می‌دهد درباره "ریشه اجتماعی" اعتراض به حجاب در ایران به شدت غلو شده است. جامعه‌ای چنان عصبانی که کارش به باد دادن روسری بر فراز پست برق گوشه خیابان کشیده باد، به این سادگی از خواست خود کوتاه نمی‌آید. اکنون خبری از آن کشف حجاب‌ها نیست، جامعه هم به راه خود می‌رود.
دوباره تکرار می‌کنم، اینکه درون جامعه ایرانی دیدگاه‌های مختلفی درباره حد و مرز پوشش زنان وجود دارد، بی گفت: وگو صحیح است، اما اینکه در این چند هفته تلاش شد گفته شود اساسا اکثریت زنان ایرانی به تنگ آمده اند و دیگر حاضر به حفظ حجاب نیستند، آشکارا یک "فضاسازی" بوده است تا اینکه از حقیقتی حکایت کند. باید به دقت میان "دیدگاه‌های مختلف درباره پوشش" و "شکل گیری اراده عمومی میان زنان برای عبور از حجاب" تفکیک کرد.
اولی طبیعی است، اما دومی اگر واقعا شکل گرفته بود، قضیه به انتحار چند خانم وابسته به اینجا و آنجا ختم نمی‌شد. روشن است که طرف‌های مختلف –از جمله کسانی در خارج از ایران- فهمیده اند اعتراضی در جامعه ایران وجود دارد و تصور می‌کنند حالا که ظاهرا خیلی اوضاع حساب و کتاب ندارد و آقای رییس جمهور هم حتی لباس اپوزیسیون به تن کرده، هر کسی می‌تواند از راه برسد و این اعتراض را هر طور می‌خواهد "تصاحب" کند.
وقتی رییس جمهور می‌گوید اعتراض مردم اقتصادی نیست، دیگر عجیب نیست که فلان گروهک هم هوس کند بگوید اصلا اعتراض به حجاب بوده است! برای من، تاسف آورتر از همه، اما عنان و اختیار از کف دادن برخی اصلاح طلبان بود که خیال کردند واقعا دوران مینی ژوب در ایران فرارسیده و آنچه را سال‌ها در نهانخانه دل پنهان کرده بودند بیرون ریختند. این مقدار ناشکیبایی و خامی از حافظه تاریخ این کشور زدوده نخواهد شد.
ارسال نظرات