به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، متن کامل این نامه به شرح ذیل است:
جناب آقای ابراهیم حاتمیکیا
سلام علیکم
شاید در هر برههای از اعصار مختلف آدمیانی یافت شوند با دغدغهها، کنشها و آرمانهای مشترکی که آنها را به راهی مشابه میکشاند، و اگر در مسیر حقایقی گام بردارند که جز به بهای خون فاش نمیشود، ویژگی مشترک دیگری نیز مییابند...
گذر زمان، سالها از زندگانی سیدمرتضی آوینی دورمان کرده است. از فکر و اندیشه ای که مردمش آن را نفهمیدند و جهل مرکبّشان آنان را به عناد و ناسزا کشانید. اما هستند اسطورههایی که همچنان به جای تبعیت از گامهای شیطان و جنودش، ردّ پای الهی او را دنبال می کنند... .
و غفلتی عجیب بر فرزند آدم دامن میزند و او را از وظیفه و تعهّدش باز میدارد. مگر نه این که ابلیس نتیجه وسوسهها و شکهای خود را عدم شکرگزاری انسانها و سلب این خصیصه از وجودشان میداند؟! گر چه لسان حال و مقال هر دو قاصر است، اما به حکم شریف امام رضا(ع) که فرمودند: " مَنْ لَمْ يَشْكُرِ الْمُنْعِمَ مِنَ الْمَخْلُوقِينَ لَمْ يَشْكُرِ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ. " (کسی که از مخلوقات خدای متعال که به واسطه آنها به نعمات الهی رسد تشکر و قدردانی نکند، در واقع شکر خود خدای متعال را به جا نیاورده است)، فریضهایست بر ما و همه طلایهداران این قافله، قدرانی و أدای شکر به محضر جنابعالی که بار دیگر در راه دغدغههای اصیل و انقلابی خود أثری را آفریدید که سهم بزرگی در تحقق زیرساختهای نرم افزاری تمدن نوین اسلامی را به دوش میکشد.
فیلم سینمایی "به وقت شام" -که به خوبی عزت و صلابت و ارزش های ملی را به تصویر می کشد- در سلسله آثار پرمغز و اصیل سابقتان قرار میگیرد و قطعه دیگری را از منظومه تفکر اسلام ناب محمّدی(ص) کامل میکند. علاوه بر محتوا، قالب هنری و مدرن فیلم نیز بر غنای آن میافزاید و آن را به عرصه رقابت با بسیاری از فیلمهای هالیوودی میکشاند.
آری! شما نیز دغدغههایی را به تصویر میکشید که سالها قبل سیّد شهیدان اهل قلم آنها را إحیا نمود. دغدغههایی که در مکتب امامِین انقلاب اسلامی آموختید و در راه آرمانهای والای آن، متحمل عنادها و ناسزاها شدهاید. ویژگی مشترک در میان سیدمرتضی آوینی و ابراهیم حاتمیکیا، فرازمانی بودنشان در میان همکیشان است...
باید بکشد عذاب تنهایی را مردی که ز عصر خود فراتر باشد...
اما فراموش نکنید که بارها قرآن کریم پیروان جبهه حق را به صبر و استقامت فرا میخواند و با وعده نصرت الهی آنان را دلگرم مینماید و جز این نیست که این تفکر، شما را در تنگنای ظلم و ستمهایی قرار میدهد که جز با ایمان به وعده نصرت الهی فراخی نمییابد...
و آخر دعوانا أن الحمدلله ربّ العالمین