به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو از مشهد، مساله کنترل جمعیت یکی از موضوعاتی است که رسانه های غربی پی در پی آن را تبلیغ می کنند؛ اما اهداف نهایی آنان از کاهش زاد و ولد نسل بشر و به ویژه در کشورهایی مثل ایران چیست؟
در این میان وضعیت کاهش جمعیت ایران طی دهه های آینده بسیار وخیم تر از روسیه بوده و توجه جدی رسانه های کشور و برنامهریزان را می طلبد. در مقایسه با بسیاری از کشورهای جهان نرخ فرزند آوری در ایران بسیار نگران کننده است. زنان ایرانی با دارا بودن 1/87 فرزند در مکان 144 ام جدول جهانی فرزند آوری قرار می گیرند؛ در حالی که اسرائیل در رتبه 75، آفریقای جنوبی 97، برزیل 106، ترکیه 110، فرانسه 118، آمریکا 122، و انگلیس رتبه 137 را در این جدول به خود اختصاص داده و در مکان های بالاتر از ایران قرار گرفته اند.
کاملا آشکار است که اسرائیل و کشورهای اروپایی سیاست های جدی تشویق به زاد و ولد را اجرا می کنند و در این میان با توجه به آمارهای منتشر شده، صهیونیست ها از دیگران پیشی گرفته اند. در حالی که سیاست تبلیغ کاهش جمعیت از سوی دنیای غرب شروع و پیگیری شده امروز این رتبه ایران است که در جدول آماری فرزند آوری بیش از 20 پله از آمریکا عقب بوده و این رتبه برای اسرائیل دو برابر ایران است. بدین معنی که تعداد فرزندان در یک خانواده ایرانی، کمتر از تعداد فرزندان در یک خانواده صهیونیست اسرائیلی یا یک خانواده آمریکایی است.
دقیقا همان پرسش و خواسته فمینیستها است. کشاندن زنان به عرصه رقابت با
مردان. از بین بردن ارزش خانه داری و مادری و امل بازی نامیدن آن و الگو
سازی زنان خلبان و راننده و ورزشکار. رسانه ها هرگز مادران موفقی را که
فرزندان خود را با پول حلال رختشویی بزرگ کردند و همانها را برای اسلام
دادند الگو سازی نمی کنند. اما از زنی که با گپوشیدنم لباسهای نازک و بدن
نما در مقابل چشمان حریص میلیونها مرد نامحرم پرش و جهش می کند الگو می
سازند و متدینین را فریب می دهند و دلخوش می کنند که آره حجاب دارد! یک
تکه پارچه کوچک روی سرش دارد و می شود مجوز هر کار دیگری.
ای مسلمانان دارید چه غلطی می کنید؟ اینها نوامیس شما هستند. غیرتتان کجا
رفته؟ چرا دارید قورباغه آب پز می شوید؟ حتما منتظرید تا صحنه رقص روی
یخ دخترانتان را تماشا کنید تا بفهمید چه بر سرتان دارد می آید؟ این ورزش
ها برای مردانتان چه نفعی جز هدر دادن سرمایه های کشور و اتلاف وقت و عمر
داشته است که برای زنانتان افتخار باشد؟ اگر تمام مدالهای دنیا را هم
بگیرید آیا ذره ای از مشکلات واقعی کشورتان حل می شود؟ آیا جز این است که
امروز ورزش افیون ملتها شده است و به جای آنکه وسیله افزایش سلامتی و
تندرستی باشد صرفا وسیله تفاخر و فریب و قمار است؟
هرچند حرفای همه بزرگواران در این زمینه درسته
سوال من این هست...
یک طلبه پایه اول تا پایان سطح یک چیزی حدود 150 تومن شهریه اخذ میکند ، اولا با وجود کسر 80 هزار تومن از اون بابت بیمه و اینکه تقریبا هر سه ماه باید چیزی حدود 50 الی 70 تومن کتاب خریداری کنند و ضمن اینکه برخی حوزه ها یک وعده غذایی را فراهم می کنند و دو وعده دیگر در تمام طول این سالها به عهده خود طلبه جوان و آینده دار هست چگونه میشود به فکر ازدواج افتاد؟
دوما باید حداقل شهریه و یارانه او و همسرش به حدود 800 هزار تومن برسد تا تازه به فکر ازدواج بیافتد که البته این 800 هزار تومن (به احتساب یارانه) را طلبه سطح 3 حوزه یا همان کسی که بیش از 12 سال از سطوح حوزه را گذرانده دریافت میکند . حالا به من بگویید این طلبه چند سال باید داشته باشد که به فکر ازدواج بیافتد؟ 30 یا 35 سال کافی است؟
آنوقت صدای اعتراضتان چرا بلند است؟