با تلاش محققان،
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، محققان مؤسسه فناوری ماساچوست (MIT) موفق به ارائه روشی شدند که در آن از نانوذرات برای مقابله با تومور سرطانی استفاده می‌شود؛ بدون این که اثرات جانبی خطرناکی داشته باشد. این فناوری قرار است با همکاری شرکتی وارد فاز آزمون بالینی شود.
در مقاله‌ای که این گروه در نشریه Nature Biotechnology به چاپ رساندند، نشان دادند که با استفاده از این روش 60 درصد تومور سرطانی در موش کاملاً از بین رفت.
این دارو به‌صورت ژل و از ساختار مولکولی موسوم به سیتوکین IL-15 ساخته شده‌است. پل‌های ارتباطی میان بخش‌های مختلف این دارو وجود دارد که توسط سلول‌های T تومور زدود شده و دارو فعال می‌شود. این نانوذرات بین 1 تا 100 نانومتر قطر دارند. دارل اروین از محققان این پروژه می‌گوید: «ما دریافتیم که می‌توان کارایی روش درمان با سلول‌های T را بهبود داد که این کار با دارویی حاوی نانوذرات انجام می‌شود. این روش اثرات منفی جانبی ندارد.»
اروین با کمک شرکت تورکیو بیوتراپیوتیکس (Torque Biotherapeutics) در حال برنامه‌ریزی تا پایان تابستان برای انجام آزمون بالینی برای این روش است.
این شرکت به‌دنبال این موضوع است که آیا این دارو می‌تواند روی سلول‌های T اثرات بیشتری داشته باشد؟ این محققان در حال حاضر نشان داده‌اند که با استفاده از این سامانه دارویی، سیستم ایمنی بدن می‌تواند به سلول‌های سرطانی حمله کرده و آن‌ها را از بین ببرد. محققان می‌گویند که حمله به تومورهای صلب نظیر سرطان پستان و ریه کاری دشوار است.
سلول‌های T در بدن تومور را شناسایی کرده و از بین می‌برند. ایده‌ی کلی این است که تعداد سلول‌های T را به‌گونه‌ای افزایش داد که بتواند به تومور سرطانی در بدن حمله کند.
دو راه برای این کار وجود دارد؛ اول این که سلول‌های T را از بدن خارج و در محیط آزمایشگاهی تکثیر کرد و دوباره به بدن تزریق کرد. روش دوم دستکاری ژنتیکی سلول‌ها برای حمله به پروتئین ویژه روی سطح تومور سرطانی است.
محققان این پروژه در حال کار روی سلول‌های T برای هدف قراردادن تومورهای سرطانی هستند. آن‌ها نشان دادند که این نانوذرات زمانی که به سلول‌های T دستکاری شده متصل هستند، می‌توانند سلول‌های سرطانی را به شکل مؤثری از بین ببرند.
در مقاله‌ای که این گروه در نشریه Nature Biotechnology به چاپ رساندند، نشان دادند که با استفاده از این روش 60 درصد تومور سرطانی در موش کاملاً از بین رفت.
این دارو به‌صورت ژل و از ساختار مولکولی موسوم به سیتوکین IL-15 ساخته شده‌است. پل‌های ارتباطی میان بخش‌های مختلف این دارو وجود دارد که توسط سلول‌های T تومور زدود شده و دارو فعال می‌شود. این نانوذرات بین 1 تا 100 نانومتر قطر دارند. دارل اروین از محققان این پروژه می‌گوید: «ما دریافتیم که می‌توان کارایی روش درمان با سلول‌های T را بهبود داد که این کار با دارویی حاوی نانوذرات انجام می‌شود. این روش اثرات منفی جانبی ندارد.»
اروین با کمک شرکت تورکیو بیوتراپیوتیکس (Torque Biotherapeutics) در حال برنامه‌ریزی تا پایان تابستان برای انجام آزمون بالینی برای این روش است.
این شرکت به‌دنبال این موضوع است که آیا این دارو می‌تواند روی سلول‌های T اثرات بیشتری داشته باشد؟ این محققان در حال حاضر نشان داده‌اند که با استفاده از این سامانه دارویی، سیستم ایمنی بدن می‌تواند به سلول‌های سرطانی حمله کرده و آن‌ها را از بین ببرد. محققان می‌گویند که حمله به تومورهای صلب نظیر سرطان پستان و ریه کاری دشوار است.
سلول‌های T در بدن تومور را شناسایی کرده و از بین می‌برند. ایده‌ی کلی این است که تعداد سلول‌های T را به‌گونه‌ای افزایش داد که بتواند به تومور سرطانی در بدن حمله کند.
دو راه برای این کار وجود دارد؛ اول این که سلول‌های T را از بدن خارج و در محیط آزمایشگاهی تکثیر کرد و دوباره به بدن تزریق کرد. روش دوم دستکاری ژنتیکی سلول‌ها برای حمله به پروتئین ویژه روی سطح تومور سرطانی است.
محققان این پروژه در حال کار روی سلول‌های T برای هدف قراردادن تومورهای سرطانی هستند. آن‌ها نشان دادند که این نانوذرات زمانی که به سلول‌های T دستکاری شده متصل هستند، می‌توانند سلول‌های سرطانی را به شکل مؤثری از بین ببرند.
ارسال نظرات