ولایتمداری همسرم برایم مهم بود؛ یعنی همسر آیندهام آیا حاضر است به خاطر حرف حضرت آقا از خیلی مسائل بگذرد یا نه؛ چرا که اولین امتحان ولایتمداری یک زوج جوان در مهریه و ازدواج آسان خود را نشان میدهد.
به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، یکی از مشکلاتی که امروزه گریبانگیر جوانان شده، مبحث مهم ازدواج است. بحثی که شاید بتوان با ایجاد کمی تغییر در معیارها بتوان سختی آن را کاهش داد و زندگی مشترک شیرینی را رقم زد. بالا بودن سطح توقع دختر و پسر میتواند مشکلات زیادی برای شروع زندگی مشترک ایجاد کند و قیمت بالای ارز و مسکن و هم به نوبه خود به بر این مشکلات میافزاید.
ازدواج دانشجویی را میتوان یکی از سادهترین سبکهای ازدواج برشمرد تا دختر و پسر بتوانند با کمترین هزینه به زیر سقف زندگی مشترکشان رفته و بتوانند با کمک نهادهای زیربط بر مشکلات غلبه کنند.
علیرضا رحمانی، دانشجوی ۲۵ ساله رشته گیاه پزشکی دانشگاه و همسرشان فاطمه کاووسی، دانشجوی ۲۲ ساله رشته شیمی یکی از این زوجهای موفقی هستند که با بهره گیری از سبک ازدواج آسان دانشجویی زندگی مشترکشان را آغاز کردند.
دانشجو: از نحوه آشناییتان برایمان بگویید. رحمانی: آشنایی ما به ازدواج دانشجویی یکی از دوستان صمیمی بنده با دوست همسرم که البته هم ازدواج آنان و هم ازدواج ما هردو تشکیلاتی بود، بر می گردد؛ چرا که دوستان ما از مسئولان بسیج دانشجویی بودند.
کاووسی: همسرم مسئول بسیج دانشگاه بود؛ اما آشنایی قبلی نداشتیم، چون بنده در تشکل دیگری فعال بودم. از طریق جانشین خواهر و برادر وی در حوزه بسیج که چندماه قبل از ما باهم ازدواج کرده بودند و البته خانم دوست صمیمی بنده و آقا دوست صمیمی همسرم بودند که به هم معرفی شدیم.
دانشجو: چه معیارهایی برای انتخاب همسر در ذهن داشتید؟ رحمانی: علاوه بر همه معیارهایی که همه بچه حزب الهیها مثل حجاب و تقید به انقلاب و نماز اول وقت و... دارند، یکسری مسائل مثل ولایت مداری در عمل برای بنده خیلی مهم بود. اولین امتحان ولایت مداری یک زوج جوان در مهریه و ازدواج آسان خودش را نشان می دهد و خدارو شکر ما در این امتحان پیروز شدیم (مهریه همسرم ۱۸ سکه بود و مراسم خاصی هم نگرفتیم) امتحان دوم زوجهای جوان، سر جهیزیه و خرید وسایل منزل است، ما همان اول باهم شرط کردیم که همه وسایل منزلمان اگر ایرانیاش وجود دارد، حتما تولید داخل بخریم؛ البته خیلی کار سختی است، چون تنوع در انتخاب و کیفیت در بعضی محصولات خیلی پایین می آید؛ ما وقتی امر ولی باشه باید گفت: سمعا و طاعتا.
معیار دوم زندگی جهادی بود؛ یعنی همسرم باید هم خودش اهل جهاد و هم ترغیب کننده من به جهاد باشد. اردوهای جهادی و حضور ایشون در اردوها نشانهای بود از این ویژگی و همچنین وقتی ناقوس جنگ به صدا در آمد و صدای هل من ناصر از زینبیه دمشق برخاست. وی نه تنها جلوی من را نگرفت؛ بلکه با صبری که به خرج داد، مشوق من هم شد.
مسئله بعدی هدف اصلی زندگی بود؛ یعنی جهان بینی ایشان و هدفش از زندگی و ازدواج چیست. به نظر من رشد و تعالی هر دونفر و به خدا رسیدن تنها هدف زندگی مشترک است که این نظر و طرز تفکر همه مسائل و مشکلات زندگی را تحت الشعاع خودش قرار میداد، پس باید یکی را پیدا می کردم که همفکرم باشد.
کاووسی: اهم معیار بنده این بود که همسرم شخصیتی داشته باشه که باعث رشد من شود و من را در مسیر رسیدن به کمال تشویق و همراهی کند که این به ایمان و اخلاقشون بستگی داشت و همچنین روحیه جهادی و پایبندی به خانواده بود. بعد از آن هم در مسئله اشتغال؛ جربزه کاریشون برام مهم بود و خیلی درگیر مسائل اقتصادی نبودم؛ چون به نظرم این جربزه کاری و همراهی دونفره خودش مشکلات اقتصادی رو حل می کرد.
دانشجو: همسرتان تا چه میزان به معیارهای شما نزدیک بودند؟ رحمانی: خدارا شکر بسیار به معیارهای من نزدیک هستند.
کاووسی: اگر نگویم ۱۰۰ درصد. میتوانم بگویم ۹۹ درصد معیارهای ذهنی من را دارند.
دانشجو: برای ازدواج چه مشکلاتی پیش رو داشتید؟ رحمانی:مشکلات همیشه هست و خواهد بود؛ اما اگر دوطرف زندگیشان را دوست داشته باشند؛ با از خود گذشتگی و صبر می شود همه مشکلات و سختیها را پشت سر گذاشت. در رفع مشکلات علاوه بر همدلی زوج، نقش خانوادهها هم بسیار موثر است که بر سر مسائل جزئی، سنگ جلوی پای جوانان نگذارند و آنها را همراهی کنند.
کاووسی: تنها مشکلی که می شود گفت تا به حال با آن مواجه بودیم، یکی بحث دوریمان بوده به دلیل اینکه من در یک شهر تحصیل میکردم و همسرم در شهر دیگری مشغول به کار بودند و محل زندگی هردو خانوادهها هم شهر دیگری بود که خداروشکر این موضوع هم حل شده است. شاید بتوان گفت تا حدود بسیار کمی بحث اقتصادی هست که آن هم با برنامه ریزی و هدف گذاری درحال رفع شدن است.
دانشجو: آیا ازدواج را مانع پیشرفت میدانید؟ رحمانی: ازدواج به هیچ عنوان مانع پیشرفت نیست. به قول حضرت آقا باید به وعدههای الهی اعتقاد داشته باشیم اگر کسی بخاطر خدا تقوا پیشه کند، خداهم «یجعل له مخرجا و یرزقه من حیث لایحتسب» میشه یعنی خود خدا قول می دهد که از راههایی که حتی فکرش را نمیکنیم، راهگشایی می کند و دستمان را می گیرد. حالا می خواهد در مسائل درسی و اقتصادی باشد یا درمسائل فکری و عقیدتی.
کاووسی: برای خودم به هیچ عنوان بلکه باعث پیشرفت من در اکثر مسائل شده است. به نظرم اول بستگی به معیارهایمان دارد بعد هم به انتخاب درست.
دانشجو: نظرتان درباره تحصیل و اشتغال همسرتان چیست؟ رحمانی: به نظرم چه مرد و چه زن هرچقدر هم درس بخوانند، باز هم کم است و باید تا بالاترین درجات علمی (علم نافع) ادامه داد؛ اما باید حواسمان باشد که به بهانه درس و علم آموزی از وظایف اصلیمان غافل نشویم؛ یعنی یک مرد به عنوان ستون و قوام خانه هم نقش همسری و هم نقش پدری را اصل بداند و یک خانم نقش همسری و مادری را. در کنار این دو نقش اصلی اگر ضربهای به زندگی وارد نمی شد، ادامه تحصیل و اشتغال همسرم در مشاغل مخصوص بانوان بلامانع هست و تشویقشان هم خواهم کرد.
دانشجو: نظرتان درباره ازدواج دانشجویی چیست؟ رحمانی: بهترین نوع ازدواج است. اگر شرایط شرعی رعایت شود؛ چون دو نفر تا حدودی با تفکرات هم و دوستان هم آشنایی دارند.
کاووسی:فکر نمی کنم خیلی تفاوت فاحشی با ازدواجهای مرسوم داشته باشد. خیلی از ازدواجهای دانشجویی با معرفی دوستان صورت می گیرد. بعضی هم خودشان اقدام می کنند، اما باز هم از طریق خانواده است که خب در هردو مورد باز هم به صورت مرسوم پیش می رود؛ مگر اینکه دوستی قبل از ازدواج در کار باشد که چه دانشجویی و چه غیر دانشجویی مشکل ساز خواهد بود و بنیانش درست نیست.
برای جوانانی که ازدواج را سخت میگیرند چه توصیهای دارید؟ رحمانی: به وعدههای الهی اعتماد کنیم خدا خودش می فرماید «ان یکونوا فقرا یغنهم من فضله» اگر در زندگی سخت بگیریم، دنیا هم به ما سخت خواهد گرفت. با توکل برخدا قدم بردارید و انتخاب همسر و مکان و زمان ازدواجتان را به خودش واگذار کنید، سپس خواهید دید که بهترینها نصیبتان میشود.
کاووسی: توصیه می کنم رجوع کنند به آیات قرآن بخصوص اگر بحثشان اقتصادی است. این را هم در نظر داشته باشند که هیچ وقت به ایده آل دست پیدا نمی کنند؛ بلکه باید دنبال فردی مناسب باشند، چون تنها زوج ایده آل و کاملی که در جهان وجود داشتند حضرت علی و حضرت زهرا (س) بودند. توقعات چه در آقایان و چه در خانمها زیاد شده که متاسفانه خیلی مشکل ساز شده است و اگر این توقعات کم شود، بسیاری از مشکلات حل نیز خواهد شد.