واهمه نمایندگان اصلاح‌طلب مجلس از شفافیت آرا

به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری داتشجو، چه کسی تصور می‌کرد که آمدن دو طرح به صحن علنی مجلس عمری شعاردادن طیف موسوم به اصلاح‌طلب را به باد دهد؟! آخرین هفته کاری مجلس پیش از تعطیلات دو طرح تشدید مبارزه با مفاسد اقتصادی و شفافیت آرای نمایندگان به صحن علنی آمد که نخستین طرح (مبارزه با مفاسد اقتصادی) با برنامه‌ریزی هماهنگ لیست امید و در روالی که مورد اعتراض نمایندگان قرار گرفت از دستور خارج شد و طرح شفافیت نیز با بی‌مهری برخی نمایندگان مانند علی مطهری روبرو گردید!
محمدعلی وکیلی دیگر نماینده لیست امید نیز به جرگه حاشیه‌سازان علیه طرح شفافیت پیوسته است. این نماینده در یادداشتی که در روزنامه اعتماد منتشر شد آورده است: «موجي كه اين روز‌ها درباره اين طرح به راه افتاده خالي از صداقت است زيرا كساني كه اكنون در فضاي عمومي خود را منادي و علمدار شفافيت آراي نمايندگان قلمداد مي‌كنند، به هيچ كدام از ملزومات شفافيت پايبند نيستند»!همان‌طور که خواندید این نماینده مجلس توانسته ضمیر افراد را بخواند و به نیت آنها پی ببرد!! جالب آنکه وکیلی در ابتدای یادداشتش خود را حامی طرح شفافیت خوانده است اما در ادامه به حاشیه‌سازی علیه آن پرداخته، چرا که مخالفت علنی با طرح شفافیت می‌تواند برای او در افکار عمومی هزینه ساز باشد. لذا ابتدا خود را از طرفداران شفافیت عنوان کرده سپس به طرح شفافیتی که به مجلس آمده حمله کرده و آن را «خالی از صداقت» عنوان می‌کند! خب به نظر می‌رسد با این روش هم می‌شود ملت را داشت و هم به اهداف خویش رسید!
سپس این نماینده به حاشیه‌سازی علیه این طرح اینگونه پرداخته است: «شفافيت مانند آزادي موازين دارد. يكي از لازمه‌هاي آزادي بيان آن است كه آزادي پس از بيان وجود داشته باشد. گاهي برخي با سوءاستفاده از واژه آزادي، آزادي را قرباني مي‌كنند. اگر در آزادي بيان مصونيت پس از بيان وجود نداشته باشد، اين اتفاق سبب قرباني آزادي مي‌شود. شفافيت آراي نمايندگان نيز شرايطي مشابه آزادي بيان دارد.»یعنی محمدعلی وکیلی قایل به این است که نمایندگان به خاطر رای خود به لایحه‌ها مورد پیگرد قرار می‌گیرند؟!! این استدلال برای زدن طرح شفافیت از سوی دیگر نمایندگان لیست امید مانند علی مطهری نیز دنبال شد. باید از این نمایندگان مجلس پرسید که مگر طرحی که صحن علنی می‌آید از خارج از نظام آمده که می‌ترسید رای خود را در آن موارد آشکار کنید؟ دیگر اینکه آقای وکیلی بگویند تاکنون کدام نماینده به خاطر رای مثبت یا منفی به یک طرح یا لایحه مورد پیگرد قرار گرفته است؟!
این روش برای «تحمیق مردم» در حالی از سوی این نمایندگان دنبال می‌شود که دو نماینده لیست امید اخیرا در مجلس نطق‌های ساختارشکنانه را بیان کردند که مورد اعتراض بسیاری از نمایندگان قرار گرفت. چطور است که از سخنرانی ساختارشکنانه واهمه‌ای ندارند اما از آشکار کردن رای خود واهمه دارند؟ به راستی از پیگرد ترسی هست یا از اینکه مردم بدانند نمایندگانشان چه می‌کنند و چگونه رای می‌دهند؟ از پیگرد می‌ترسند یا نگران آشکار شدن بسیاری از زد و بندها هستند؟ چرا که اگر رای‌ها آشکار شود آن وقت نماینده‌ای نمی‌تواند به وزیر یا مدیری قول دهد که در رای‌گیری باب میل او عمل خواهد کرد و اگر هم چنین کاری کند باید پاسخگوی مردم باشد.خلاصه کلام آنکه چه کسی تصور می‌کرد که دو طرح چنین پرده از چهره طیفی براندازد. روزنامه بهار چندی پیش در یادداشتی نوشته بود: اصلاح‌طلبان استاد «مردم سواری» هستند به «جای مردم سالاری»!در این باره لازم به ذکر است که طرح شفافیت آرا و عملکرد نمایندگان مجلس با محوریت نمایندگان فراکسیون ولایی دنبال می‌شود. این نمایندگان اکنون به دنبال این هستند که تا زمان تصویب این طرح به صورت خودجوش و بدون الزام قانونی به انتشار آرا و عملکرد خود بپردازند؛ نمایندگانی از قبیل: احمد امیرآبادی فراهانی، حسینعلی حاجی دلیگانی، مجتبی ذوالنور، ابوالفضل ابوترابی و...
حاشیه‌سازی به مدد استدلال‌های خنده‌دار!
روزنامه زنجیره‌ای شرق در شماره روز پنجشنبه خود در استدلالی خنده‌دار عدم حضور رحیم‌پور‌ازغدی در جلسه اخیر شورای عالی انقلاب فرهنگی را برای رو در رو نشدن با روحانی رئیس‌شورا به خاطر یک شعار انحرافی در قم نسبت داد!
در گزارش شرق آمده است: «حسن رحيم‌پورازغدي دو هفته بعد از سخنراني در تجمع جنجالي فيضيه قم در جلسه شوراي عالي انقلاب فرهنگي حاضر نشد؛ جلسه‌اي كه رياستش با حسن روحاني، رئيس‌جمهوري است، همان كسي كه يكي از طلاب آن جلسه جنجالي عليه‌اش پلاكاردي را بالا برد؛ پلاكاردي با مضمون تهديدآميز عليه رئيس شوراي عالي انقلاب فرهنگي با عنوان«اي آنكه مذاكره شعارت استخر فرح در انتظارت».
درباره این گزارش دو نکته را باید مورد توجه قرار داد نخست آنکه رحیم پور ازغدی درباره آن گفته است: « آنجا بحث عدالت‌خواهی بود؛ اینکه مسئولان فاسد باید مجازات شوند، ده‌ها پلاکارد بود که هیچ‌کدام از این پلاکاردها را هیچ‌کس نشان نداد، یک پلاکارد که نمی‌دانم چه کسی بود و اصلا من هم آن را ندیدم و گفتند که قبل از جلسه شما بوده و جمع شده است، شد تمام جلسه و مابقی جلسه همه حذف شد.»
وی ادامه داده بود: « بحث ما بحث مبارزه با فساد اقتصادی بود و اینکه روحانیت و فیضیه باید در کنار مستضعفین، مردم و کسانی که مشکلات اقتصادی دارند باشند و اینکه باید عدالت اقتصادی قاطع اجرا شود و اینها همه گم شد، ولی یک تابلو که معلوم نبود از کجا آمده برجسته شد... جالب این است که من همه تابلوها را خواندم تا نگویند که سانسور می‌کنیم ولی چنین تابلویی ندیدم. اصلا فرض کنید چنین تابلویی بوده است، ولی چرا باید چنین مسائلی مطرح شود که بگویند اینها تهدید به قتل کردند! البته من فهمیدم که این فضاسازی برای چه بوده، یک کار رسانه‌ای بود که از تهران هم هدایت می‌شد و در قم اجرا شد... معلوم بود که اینها حاشیه‌سازی است. آیا آن بچه‌طلبه‌ای که آن تابلو را بالا برده، زده مرحوم هاشمی را کشته و آمده آنجا اعتراف به قتل کرده و حالا هم می‌گوید می‌خواهم شما را هم بکشم؟!»در این جلسه بحث بر روی عدالت اجتماعی بود و شعارهایی که بر روی پلاکاردها بود از سوی رحیم‌پور‌ازغدی خوانده شده و آن شعار انحرافی در بین این شعارها نبوده و از سوی دیگر نیز مسئولین مراسم نسبت به این شعار واکنش نشان داده و از آن تبری جسته بودند.
نکته دوم اینکه اگر عدم حضور رحیم پور ازغدی در یکی از جلسات شورای عالی انقلاب فرهنگی چنین تحلیلی را می‌تواند در پی داشته باشد عدم حضور مکرر و مداوم رئیس‌جمهور در جلساتی چون مجمع تشخیص مصلحت نظام برای رو به رو نشدن با چه کسی یا کسانی است؟ عدم حضور روحانی در جلسه مجلس خبرگان رهبری که از او برای حضور و سخنرانی در آن دعوت نیز شده بود چه معنایی داشت؟!»
دولت تواناست اما آن را ناتوان جلوه می‌دهند!
روزنامه ایران در شماره روز پنج‌شنبه نوشت: «آیا اگر مسئولان امروز به مردم بگویند دلارهای‌شان را به بانک بسپارند و سودش را بگیرند، مردم به چنین سیاستی اعتماد خواهند کرد؟ نیازی به پاسخ نیست. همه ما می‌دانیم که مردم ایران این روزها چگونه و با چه معیارهایی عمل می‌کنند. آن هم مردمی که حافظه تاریخی‌اش لبریز از احساس ناامنی است. اما نکته مهم اینکه آیا دولت و تنها دولتی که چند سال است روی کار آمده، مقصر است؟ این ساده‌سازی مسئله، شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت و دامن زدن به ناامیدی با سیاستی عوامگرایانه است. اگر امروز موفق شویم دولت را ناتوان جلوه دهیم، معلوم نیست فردا هم مردم این گونه فکر کنند. آیا آنهایی که نشاط اجتماعی را هدف می‌گیرند و حتی خنده مردم را به حلال و حرام تقسیم می‌کنند، مقصر نیستند؟ آیا آنهایی که از حضور یک دختر جوان در ورزشگاه فریاد وااسفا سرمی‌دهند، مقصر نیستند؟ ما که چنین زخم می‌زنیم چگونه انتظار داریم در محاصره اقتصادی مردم دندان روی جگر بگذارند؟»
باید به روزنامه دولت یادآور شد که اصلا از آغاز خلقت آدمی تاکنون مسیر‌اشتباه پیموده شده آیا این توجیه خوبی است برای عدم کارآمدی دولتمردان؟ دولت دوازدهم پس از آنکه از سال گذشته به تدریج مشکلات اقتصادی پدیدار شد تاکنون هنوز هیچ برنامه‌ای ارائه نداده است آن وقت ریشه تمام مشکلات اقتصادی را به حضور یک دختر در ورزشگاه و انتقادها نسبت به آن حضور گره می‌زند؟!
نکته قابل تامل این است که این یادداشت آورده که انگار عده‌ای در تلاش هستند که خلاف واقعیت دولت را ناتوان جلوه دهند!! روزنامه ایران نگران آن عده نباشد مردم نتایج اقدامات و سخنان دولتمردان را خود می‌بینند. نکته دیگر اینکه در ادامه خواهید خواند که یکی از روزنامه‌های حامی دولت گفته است که دولت همه انتقادها را سیاه‌نمایی می‌خواند!اینها پیامد دولتی است که وزیر مسکنش در گرانی شدید خانه و اجاره بها به کمیسیون مجلس می‌رود و می‌گوید قیمت مسکن به این وزارتخانه ربطی ندارد؛ آخوندی در اوایل کار دولت گفته بود که ساخت خانه هم در حوزه مسئولیت وزارت مسکن نیست. نه نظارت بر قیمت مسکن و نه خانه سازی؛ معلوم نیست وظیفه وزارتخانه عریض و طویل مسکن چیست؟! دولتی که سیف، رئیس‌ پیشین بانک مرکزی‌اش می‌گوید «نمی‌دانم در شرایط ارزی فعلی، چه‌کار کنم!؟» و دولتی که در آن مشاوران رئیس‌جمهور بالا رفتن قیمت دلار را اقدام خوب می‌دانند و از آن اعلام رضایت می‌کنند!
انحراف افکار عمومی از ناکارآمدی دولت در حل نابسامانی‌ها و معضلات کشور دستور کار روزنامه ایران شده است. اگر سکوت کنید بهتر از فضاسازی و فرافکنی است.
دولت همه انتقادها را سیاه‌نمایی می‌خواند
روزنامه آرمان در سرمقاله روز پنج شنبه نوشت: «اخیراً رئیس‌جمهور اظهار داشته که معروفی بالاتر از امید دادن به مردم نیست... اینکه به‌زعم آقای‌روحانی به مردم امید دهیم و حرف‌های زیبا بزنیم امر مطلوبی است، چراکه مردم امیدوار می‌شوند، اما زمانی که همین مردم در عمل می‌بینند گرانی سر به فلک کشیده، قیمت ارز بالا می‌رود...امید در عمل از بین خواهد رفت. لذا با شعار و حرف‌های امیدوار‌کننده نمی‌توان مردم را برای مدت زیادی نگه داشت».
این روزنامه زنجیره‌ای در ادامه نوشت: «نکته‌اشتباه اینکه آقای روحانی فکر می‌کند در نتیجه بدگویی‌ها از دولت مردم نا امید می‌شوند... این گونه نیست که اگر همواره مدح دولت گفته و از آن تعریف شود، مردم همچنان تا آخر حمایت می‌کنند و امیدوار می‌مانند. باید اذعان داشت مردم امیدوار هستند، اما زمانی که نتایج عملی و ملموسی از دولت نمی‌بینند، نا امید می‌شوند.»
آرمان در ادامه تاکید کرد: «اینکه دولت بگوید هر انتقادی که برعلیه من می‌شود سیاه‌نمایی است، چندان مورد قبول نیست و باید بپذیریم که مردم خود قوه درک و استدلال دارند».
در روزهای گذشته «اسحاق جهانگیری» معاون اول رئیس‌جمهور در اظهاراتی گفته بود که اگر امید مردم را افزایش دهیم روزهای سخت زودتر به پایان می‌رسد. این اظهارنظر حتی صدای حامیان دولت را نیز درآورد.
یکی از روزنامه‌های زنجیره‌ای در روزهای گذشته در واکنش به این اظهارنظر جهانگیری نوشته بود: «دولتی که نزدیک به دو ماه بدون سخنگوست و چند وزارتخانه آن با سرپرست اداره می‌شود، دولتی که در شرایط حساس کنونی سفیرش در کشور مهمی چون چین مشخص نیست مردم به چه چیزی باید امیدوار باشند؟... اگر دولت وظایف مرتبط با خود را به درستی انجام دهد مردم امیدوار خواهند شد. بنابراین اینکه مدام گفته می‌شود مردم باید امید داشته باشند کافی نیست. دولت اگر کار خود را درست انجام دهد مردم با درک و بینش واقعی خود به ادامه راه امیدوار خواهند شد».
متاسفانه برخی دولتمردان، «حرف درمانی» را جایگزین «اقدام و عمل» کرده‌اند و با فرافکنی، از پاسخگویی درباره گزارش عملکرد و پذیرش وضع موجود شانه خالی می‌کنند.