دانشجویان از رشته هوافضا و آینده شغلی مبهم آن می‌گویند/ دلیل توقف ساخت هواپیمای بدون سرنشین در قزوین

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، تیم دانشجویی هواپیمای «سَرَد ۳» مرکز رشد و کارآفرینی دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) موفق به ساخت و پرواز هواپیمای بدون سرنشین شد.

در همین راستا  فاز اول ساخت هواپیمای بدون سرنشین و دارای مأموریت با حمایت‌های ریاست دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) به پایان رسید و به پرواز در آمد. اعضای تیم هوا فضای «سَرَد ۳» ۱۰ نفر از دانشجویان ورودی ۹۵ و رشته مکانیک هستند که در طول دو ماه گام اول پروژه عملیات ساخت هواپیمای بدون سرنشین را به اتمام رساندند.

موفقیت تیم دانشجویی هوا فضای دانشگاه امام خمینی در ساخت هواپیمایی بدون سرنشین بهانه‌ای شد تا با «برهان واعظی» سرپرست این تیم گفتگویی داشته باشیم.

دانشجو: تیم دانشجویی هوا فضای امام خمینی (ره) از چه سالی فعالیت خود را آغاز کرد؟

اعضای تیم ما متشکل از ۱۰ نفر و اغلب از دانشجویان مکانیک و مهندسی برق هستند و برای اینکه با کلیات هواپیما آشنا بشوند، بر روی یک پرنده ساده که موتور آن الکتریکی بود، کار کردیم.

 

دانشجو: پروژه‌های بعدی را چگونه انجام دادید؟
پروژه‌های بعدی که در پروتال آمده بود، یک مقدار سنگین‌تر از اولی و تقریبا ۲ تا ۳ برابر بزرگتر با وزن ۴ برابر موتور آن الکلی بود که موتور نیترا هم می‌گویند و حدود ۵ ماه طول کشید این هواپیما ساخته شود و صفر تا ۱۰۰ کار را اعضای تیم انجام دادند. تحلیل‌های نرم افزاری و روی کاغذ را با استفاده از متد‌هایی که برای این کار انجام می‌شد، روی این پرنده تست کردیم و بعد سراغ پرنده بزرگتر رفتیم.  

 

دانشجو: ماموریت اصلی هواپیمای بدون سرنشین چیست؟
ماموریت این پرنده‌ها عکس برداری هوایی، نقشه برداری هوایی و گشت زنی است. نقشه های هوایی ما داریم برای حدود ۴۰ سال قبل گرفته شده است و احتیاج داریم این نقشه‌ها به روز شود.

دانشجو: مراحل ساخت هواپیما سَرَد ۳ چگونه بود؟
این پرنده نسبت به پرنده قبلی بزرگتر و تقریبا چند برابر، وزن آن حدود ۲۵ کیلوگرم بود با طول بال حدود ۴ متر و طول خود پرنده حدود ۳ متر بود. موتور سَرَد ۳ با بنزین کار می‌کند و بدنه آن از جنس کامپوزیت است و اعضای تیم ما بدنه آن را ساختند؛ اما حالا بنا به دلایلی که یک عده از اعضای از گروه رفتند، یک مقدار حمایت‌ها کاسته شد.

بیشتر سیستم‌هایی که ما بر روی این هواپیما نصب می‌کنیم، تولید داخل نیستند؛ مخصوصا قطعات الکتریکی که خارج از کشور وارد می‌شود. با افزایش قیمت دلار و بعد از این نوسانات منتظر هستیم ببینم که بازار چگونه می‌شود که بتوانیم سیستم‌ها را سوار کنیم.

دانشجو: آیا امکان تولید قطعات الکتریکی این نوع هواپیما در داخل کشور وجود ندارد؟
در داخل کشور، عده‌ای قطعات الکتریکی را تولید می‌کنند؛ اما حمایت نمی‌شوند من با خیلی‌ها از آن‌ها آشنا شدم که از دانشجویان دانشگاه شریف بودند، بنا به اعتقاداتی که دارند، عده‌ای در داخل کشور می‌مانند و خدمت می‌کنند، ولی اکثر آن‌ها مهاجرت می‌کنند.

 

یکی از این دانشجویان می‌گفت که ما استارت هیدرولیک جنگنده ساختیم و آن را به یکی از ارگان ها فروختیم؛ اما اکنون در پرداخت دچار مشکل شدیم و مرجعی نیست که بتوانیم مطالباتمان را آن‌ها دریافت کنیم.

 

پرنده‌های بدون سرنشین یا پهپاد ۲ سری هستند و یک سری را پرنده‌های مدرن می‌گویند کاربرد‌های تفریحی دارند، هواپیمای بزرگ یا ایرباس ۷۳۷ که مدل کوچک‌تر آن را می‌سازند؛ اما می‌تواند پرواز کند و مانور بدهد. زمانی روی این هواپیما‌ها دوربین فیلمبرداری یا یک موشک سوار کنیم، پهپاد می‌شود.

دانشجو: دانشگاه از طرح شما حمایت کرده است؟
دانشگاه تا جایی که می‌توانست از ما حمایت کرد؛ اما مبلغ حمایتی دانشگاه آنچنان بالا نیست، متاسفانه ما در حوزه هواپیما تحریم هستیم.

دانشجو: آیا توانسته اید هواپیمای سَرَد ۳ را به پرواز در بیاورید؟
خیر. به علت نداشتن قطعات سَرَد ۳ هنوز تست نشده است.

 

دانشجو: چه خواسته‌ای از مسئولان دارید؟
خواسته ما این است از طرح‌های دانشجویان حمایت کنند کمتری کاری که می‌توانند انجام دهند دانشجویان را تشویق کنند. ما این طرح را به خیلی از مسئولان نشان دادیم؛ مثلا استانداری و جا‌های مرتبط اداره برق که احساس کردیم، نیاز دارند وقتی این طرح برای آن‌ها توضیح دادیم که چه قابلیت‌های دارد، رفتیم در جواب به ما گفتند «خب که چی؟»

دانشجو: آیا سازمانی هست که از طرح شما حمایت کند؟
راحت بگویم نه.

دانشگاه مالک اشتر در مقطع کارشناسی و ارشد رشته هوافضا دانشجو می‌پذیرد به راحتی می‌توانم بگویم از دانشجویان نمونه این دانشگاه با اینکه مدرک رشته کارشناسی ارشد هوا فضا را دارند؛ اما اکنون کار‌های غیرمرتبط انجام می‌دهند با رشته هوافضا نمی‌توانند اپلای کنند. متاسفانه خیلی از دانشجویان هستند که رشته هوافضا خواندند ابراز پشیمانی می‌کنند، چون تحریم هستیم.

 

رشته هوافضا طراحی هواپیما است با توجه به اینکه ما صنعت این کار را نداریم و شخصی که این رشته را می‌خواند، بعد از فارغ التحصیلی باید شغل غیر مرتبط را انتخاب کند.

 

دانشجو: وضعیت فعالیت‌های علمی در دانشگاه چگونه است؟
متاسفانه بعضی از دانشگاه‌ها و اساتید هیچ ارزشی برای فعالیت‌های عملی قائل نیستند و سیستم به گونه است که فقط تئوری درس می خوانیم و راحت نمره می گیریم. اگر از جوانان حمایت شود، هرکاری که فکرش را بکنید می توانیم انجام بدهیم و هر وسیله و محصولی را می توانیم، تولید کنیم فقط باید حمایت با برنامه ریزی و بلند مدت باشد تا این اهداف بتوانند محقق شوند.

دانشجو: به نظر شما ضعف سیستم آموزشی در دانشگاه را در چه چیزی می‌بینید؟
به نظر من در سیاست دولت‌هاست، مثلا دولتی روی کار می‌آید و می گوید باید در زمینه‌ای قوی کار کنیم و در دانشگاه‌ها سرمایه گذاری می‌کند و رشته‌های جدید می‌آورد و با روی کار آمدن دولت دیگر، اعتقاد دارد، این رشته کارایی ندارد و دیگر آن رشته در دانشگاه تدریس نمی‌شود و فارغ التحصیلان هیچ آینده شغلی ندارند.