ساز و کار پیشنهادی اروپا مگر واقعیت دارد که سقف هم داشته باشد؟!

به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، در حالی که همین ساز و کار پیشنهادی اروپا (موسوم به SPV) نیز تقریباً از دستور کار خارج شده، قاسم محبعلی در روزنامه آرمان نوشت: در مورد روند حرکتی اروپایی‌ها برای ایجاد ساز و کاری برای تسهیل تجارت با ایران می‌توان گفت چون تصمیم‌گیری در اتحادیه اروپا در بین 27 کشور نیاز به اجماع دارد و خصوصاً برخی کشورهای شرق اروپا که به تازگی به اتحادیه پیوستند علاقه‌ای به این مسئله ندارند و بیشتر دوست دارند مناسبات خود را با آمریکا پیش ببرند، عملاً خیلی مشکل است که اتحادیه اروپا برای چنین ساز و کاری به اجماع برسد. بنابراین فرانسه، انگلیس و آلمان به دلیل تعهدی که در برجام دارند و به علل امنیتی و سیاسی بیشتر دنبال حفظ و ادامه آن هستند، چرا که ساز و کار پیش‌بینی شده از سوی اروپایی‌ها به لحاظ اقتصادی چندان منافعی برای آنها ندارد و چون آنها می‌خواهند ایران را به ماندن در برجام راضی کنند، درصددند تا ساز و کاری به وجود آورند تا با توجه به تحریم‌های آمریکا ایران بتواند تجارت خود را به سهولت انجام دهد. البته نباید این نکته را نیز از ذهن دور داشت که سقف ساز و کار مالی اروپایی‌ها نسبتاً محدود خواهد بود؛ بدین نحو که ایران بتواند در سطح محدودی به اروپا نفت صادر کند و در مقابل با شرکت‌های اروپایی وارد معامله شود.
آنچه نویسنده تعمداً مسکوت گذاشته این است که اولاً چرا همان انگلیس و آلمان و فرانسه عضو برجام، میزبانی کانال کذایی بی‌خاصیت را به عهده نمی‌گیرند؟ ثانیاً اخیراً برخی منابع رسانه‌ای اروپا اعلام کردند که اروپا در حال حذف نفت از همین کانال مبادلات مالی است! در واقع اروپا با موذی‌گری و همراه با نقشه آمریکا درصدد مهار شوک قیمتی در بازار نفت در اثر شروع تحریم‌های آمریکا و تخلیه تدریجی آن از بازار بود و در این زمینه سرگرم‌سازی ایران و وقت‌کشی را در دستور کار داشت.