در طرحی نوین؛
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو به نقل از دانشگاه صنعتی امیرکبیر، منصوره سادات سیدکریمی مجری طرح «طراحی و ساخت داربست نانوالیاف پپتیدی خودآرا برای بندآوردن سریع خونریزی» خونریزی در حوادث و جنگ‌ها و همچنین جراحی را از دلایل اصلی مرگ و میر دانست و افزود: برای جلوگیری از خونریزی تاکنون بندآورنده‌های متعددی ساخته و تجاری شده است، ولی هر کدام از این محصولات نواقص و عوارض و ناکارآمدی‌هایی دارند.
وی یادآور شد: در تحقیق اخیر بندآورنده پپتیدی ساختیم که معایب بندآورنده‌های قبلی را ندارد.
کریمی کاربرد آسان را از مزایای این محصول عنوان کرد و گفت: بند آورنده خون تولید شده قادر است در کمتر از ۱۰ ثانیه خونریزی را متوقف و داربستی برای بازسازی انواع سلول‌ها در ترمیم زخم‌ها، ترمیم سوختگی، ترمیم عصب و پر کردن بافت استخوانی فراهم کند.
کریمی صرف هزینه‌های زیاد برای تهیه تعداد زیادی نمونه آزمایشی را از چالش‌های این طرح عنوان کرد و افزود: برای صرفه‌جویی در هزینه‌های مصرف پپتید، از روش میکرورئولوژی ردیابی ذره برای تعیین خواص ویسکوالاستیک استفاده شد که با مقادیر خیلی کم از هر نمونه (۳۰ میکرولیتر) خواص رئولوژیک نمونه‌ها به دست آمد.
این محقق ژل بندآورنده پپتیدی تولید شده را قابل استفاده در صنایع دفاعی و نیز در اورژانس، بخش تروما و بخش جراحی مراکز درمانی و بیمارستان‌ها دانست.
وی اضافه کرد: با وجود این که بحث پپتید‌های خودآرا، طرحی نوظهور است، اما به سرعت در حال تجاری سازی در کشور‌های پیشرفته دنیا است و احتمال می‌رود جایگزینی برای روش‌های ترمیمی قبلی باشد.
این محقق سرعت بسیار بالای توقف خونریزی در کمتر از ۱۰ ثانیه، نداشتن عارضه، تشکیل داربستی برای ترمیم سلول‌ها، جذب آمینو اسید‌های پپتید در محل عارضه و تأیید FDA را از جمله مزایای رقابتی دستاورد‌های این تحقیقات ذکر کرد.
این طرح از سوی منصوره سادات سیدکریمی دانش آموخته دکتری به راهنمایی پروفسور حمید میرزاده و با مشاوره خانم دکتر شاداب باقری از اعضای هیات علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر و با همکاری دکتر علی اصغر محمدی عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی شریف اجرایی شده است.
وی یادآور شد: در تحقیق اخیر بندآورنده پپتیدی ساختیم که معایب بندآورنده‌های قبلی را ندارد.
کریمی کاربرد آسان را از مزایای این محصول عنوان کرد و گفت: بند آورنده خون تولید شده قادر است در کمتر از ۱۰ ثانیه خونریزی را متوقف و داربستی برای بازسازی انواع سلول‌ها در ترمیم زخم‌ها، ترمیم سوختگی، ترمیم عصب و پر کردن بافت استخوانی فراهم کند.
کریمی صرف هزینه‌های زیاد برای تهیه تعداد زیادی نمونه آزمایشی را از چالش‌های این طرح عنوان کرد و افزود: برای صرفه‌جویی در هزینه‌های مصرف پپتید، از روش میکرورئولوژی ردیابی ذره برای تعیین خواص ویسکوالاستیک استفاده شد که با مقادیر خیلی کم از هر نمونه (۳۰ میکرولیتر) خواص رئولوژیک نمونه‌ها به دست آمد.
این محقق ژل بندآورنده پپتیدی تولید شده را قابل استفاده در صنایع دفاعی و نیز در اورژانس، بخش تروما و بخش جراحی مراکز درمانی و بیمارستان‌ها دانست.
وی اضافه کرد: با وجود این که بحث پپتید‌های خودآرا، طرحی نوظهور است، اما به سرعت در حال تجاری سازی در کشور‌های پیشرفته دنیا است و احتمال می‌رود جایگزینی برای روش‌های ترمیمی قبلی باشد.
این محقق سرعت بسیار بالای توقف خونریزی در کمتر از ۱۰ ثانیه، نداشتن عارضه، تشکیل داربستی برای ترمیم سلول‌ها، جذب آمینو اسید‌های پپتید در محل عارضه و تأیید FDA را از جمله مزایای رقابتی دستاورد‌های این تحقیقات ذکر کرد.
این طرح از سوی منصوره سادات سیدکریمی دانش آموخته دکتری به راهنمایی پروفسور حمید میرزاده و با مشاوره خانم دکتر شاداب باقری از اعضای هیات علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر و با همکاری دکتر علی اصغر محمدی عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی شریف اجرایی شده است.
ارسال نظرات