نخستین طرح پژوهشی بینالمللی دانشگاه سمنان با دانشگاه اسلو نروژ در رشته مهندسی عمران و در قالب طرح جذب نخبگان در حال اجراست.
به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، علی خیر الدین، استاد دانشکده مهندسی عمران دانشگاه سمنان، با بیان اینکه نخستین طرح پژوهشی بین المللی دانشگاه سمنان با دانشگاه اسلو نروژ در رشته مهندسی عمران و در قالب طرح جذب نخبگان در حال اجراست، گفت: این طرح در قالب همکاریهای بین المللی وزارت علوم و با همکاری هیات جذب نخبگان غیر مقیم وزارت علوم در حال اجراست.
خیرالدین با بیان اینکه همکاریهای دانشگاه سمنان و دانشگاه اسلو نروژ از سال ۲۰۱۶ آغاز شده است، افزود: عنوان این طرح تخمین چسبندگی آرماتورهای دارای خوردگی در اعضای بتن آرمه است که با همکاری بنده و دکتر مهدی کیومرثی دانشیار دانشگاه اسلو نروژ و دکتر مسعود احمدی از فارغ التحصیلان دانشگاه سمنان در حال اجراست.
وی با بیان اینکه خوردگی در سازههای بتن آرمه بسیار حایز اهمیت است و هزینه بسیار هنگفتی را برای ترمیم پروژههای عمرانی داخل و خارج از کشور ایجاد میکند اظهار داشت: اجرای موفق این طرح پژوهشی عمر مفید ساختمانها را افزایش خواهد داد.
مجری این طرح بین المللی تصریح کرد: در این طرح پژوهشی به دنبال ارائه مدل جدیدی بر اساس محاسبات نرم و شبکه عصبی و منطقه فازی هستیم تا بحث خوردگی و چسبندگی را در سازههای بتن آرمه تخمین بزنیم.
خیرالدین افزود: اجرای این طرح پژوهشی نه تنها در تقویت روابط بین الملل بلکه در ارتقای رتبه دانشگاه سمنان هم نقش موثری دارد.
کیومرثی استاد دانشگاه اسلو هم با بیان اینکه خوردگی یکی از مهمترین مسائل عمرانی در دنیا و از جمله در نروژ و ایران است، گفت: حدود ۹۰ درصد از پلهایی که در نروژ ساخته شده دارای خوردگی ناشی از کلراید هستند. در این طرح تلاش میکنیم که بهترین و بهینهترین مدل را ارائه دهیم و مدلهای موجود در این زمینه را اصلاح کنیم که در آینده نه تنها برای پژوهشگران بلکه برای مهندسان به صورت عملی هم مورد استفاده قرار گیرد.
وی افزود: با توجه به مشکلات فراوانی که خوردگی آرماتور ایجاد میکند، به ابزاری برای بررسی سازههای دچار خوردگی نیاز است که در این طرح پژوهشی به ارزیابی مقاومت پیوستگی بین بتن و فولاد در سازههای دارای خوردگی یکنواخت پرداخته شده و سعی میشود مدلی برای این پارامتر ارائه شود.
مسعود احمدی از فارغ التحصیلان دانشگاه سمنان و از اعضای این تیم تحقیقاتی نیز گفت: به دنبال پیشنهاد مدلی کاربردی هستیم و با توسعه روابط میزان خطا را کاهش دادیم و با سیستم هوش مصنوعی کار را پیش بردیم تا مدلی ارائه شود که مشکلات خوردگی موجود در جامعه مهندسی را حل و در فعالیتهای مهندسی و دنیای واقعی به راحتی از آن استفاده کرد.